Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δεινάκης, Στυλιανός"
-
Από πάνω τέλι τέλι και ποκάτω αρκοκονίδιν
Δεινάκης, ΣτυλιανόςΉτοι: Η μεν επιφάνεια της κόμης της κεφαλής κοσμείται δια κεχρυσωμένων ταινιών, υπό δε ταύτην αφθονούσιν αι κονίδες -
Ένδυμα= είδος ινα ένδειμα = φάσμα οπερ βλέπη της και αμέσως εξαφανίζεται
Δεινάκης, Στυλιανός -
Με σουβλίζουν τα κόκκαλά μου από το κρύο
Δεινάκης, Στυλιανός -
Π' αναγυρίζει τα πηλά 'στη μέση πέφτει και βουλά
Δεινάκης, ΣτυλιανόςΤο ρήμα αναγυρίζω ενταύθα δεν σημαίνει ανακινώ, αλλά ποιών γύρον απαφεύγω, εν τη σημασία δε ταύτη είναι πολύχρηστον το ρήμα τούτο εν Κρήτη- Κατά ταύτα, η παροιμία ερμηνευτέα ώδε: Όποιος προσπαθεί δια παρεκκλίσεων ν' αποφύη ... -
Πηά σαν ασπέτηλος
Δεινάκης, ΣτυλιανόςΑσπέτηλος = αρχαία πέτηλος (επίθετο) = πετών) = ζώον τι που πηδά, ίσως ακρίς -
Σαν εβρέχη τσαι κάννη βορέα, τσόλα στο σπίdi σου βλίζου τα στεά
Δεινάκης, ΣτυλιανόςΕρμηνεία: σου βλίζου δεν είναι σου αυλίζουν = σφυρίζουν (Morosi και Πολίτη) αλλά σουβλίζουν = πονούν από κρύο, περονιάζουν -
Της γράς τάντερα είδος πόας ισθιομένης
Δεινάκης, Στυλιανός -
Φαντασμένος ο ιδών φαντάσμτα, φανταχτά ή σφανταχτά!
Δεινάκης, Στυλιανός -
Φιλάδελφος = είδος ιέραεις
Δεινάκης, Στυλιανός