Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 453-472 από 717
-
Ο κόσμος τό 'χι dάμπα dουdούκι, κ' εμείς κρυφό καμάρι
(1941)Ερμηνεία: Επί των νομιζόντων οτι είναι μυστικόν το πασίγνωστον ελάττωμά των -
Ο λέλεgας έχι σόβαρο καί τό αηδόνι φωνίτσα
(1941)Ότι οι μικροί έχουν πολλάκις χαρίσματα τά οποία δέν έχουν οι μεγάλοι -
Ο λέλεgας μέ τό λάκ λάκ περνάϊ τό gαιρό τ.
(1941)Για κείνους που περνούν τον καιρόν των με λόγια και όνειρα αντί να εργάζωνται προς εφαρμογήν των σχεδίων των -
Ο λύκος απ' τ γειτονιά τ δεν αρπάζ' αρνί
(1941)Ο κλέπτης προσποιείται τον τίμιον εις την γειτονιά του -
Ο λύκος εννιά χρόνια παγαίνι και μ'ρίζ' το dόπο, πώφαγε το γαδούρ'
(1941)Ο επιτυχών έκτακτον κέρδος εκ τινός επιχειρήσεως πάντοτε προσπαθεί να επιτύχη και πάλιν ομοίαν επιχείρησιν -
Ο παπάς όλω bροστά ευλογάϊ τα γένεια τ
(1941)Ερμηνεία: Έκαστος πρώτον φροντίζει διά τον ίδιον αυτου συμφέρον -
Ο πεινασμένος γλέπ' ψωμιά κι' ο διψασμένος βρύσες, γλέπει κι' ο αξυπόλυτος παπουτσια με τις μύτες
(1941)Ότι έκαστος εκείνο που επιθυμεί νομίζει ότι βλέπει εις το όνειρόν του -
Ο ράφτς δίχως φόρεμα κι ο dουλgερ'ς δίχως σπίτ'
(1941)Ερμηνεία: Επί των τεχνιτών καταγινομένων με ξένας υποθέσεις και παραμελούντων τας ιδικάς των -
Ο τεbέλις τ δλειά τν έχι γιορτερή
(1941)Δηλαδή εργάζεται μόνον άπαξ ή δίς της εβδομάδος. Ειρωνικώς -
Ό,τ βρέξ, ας κατεβάσ
(1941)Επί των αδιαφορούντων δια τ' αποτελέσματα της πράξεων των και επιμενόντων εις την εκτέλεσιν αυτής -
Ό,τ ο κόσμος κι ο Κοσμάς
(1941)Ερμηνεία: Επί των συμμορφουμένων προς τα ήθη και έθιμα των άλλων, ή παρηγορουμένων επί γενική συμφορά -
Όdας bαίνι κανείς σε σπίτ, τον προσκώνται κατά τη dύσ τ, κι όdας βγαίνι κατά τη gρίσ τ
(1941)Να είσαι κόσμιος και γλυκομίλητος -
Όdε κλέφτνε μη gλέφτς, και όdε διαλαλούνε κάνε μη σε νοιάζ
(1941)Λέγεται όταν γίνεται έρευνα δι ανακάλυψιν κλοπιμαίων -
Όλα τά χ' η Ζαφιρίτσα, μόν ο φερετζές τής λείπ
(1941)Για κείνους πού ενώ έχουν πολλάς ελλείψεις αντί να συμπληρώσουν αυτάς κάμνουν κάτι πού καί άν έλειπε δεν θα τούς πείραζε -
Όξω πίσ' βρίζνε και το βασιλέ
(1941)Ερμηνεία: Επί των κατηγορούντων μεν, ουχί όμως κατά πρόσωπον, και επί των δυσανασχετούντων δια τας συκοφαντίας -
Όπ λαλούν πολλοί πετνοί, αργεί να ξμερώσ
(1941)Ερμηνεία: Επί αναμίξεως πολλών, εις μίαν και την αυτήν υπόθεσιν