Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Παπάς, Δ. Α."
-
Όποιος δε θέλ(ει) να ζυμώσ(η) όλ(η) 'μέρα κοσκινίζει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Έτσι λένε για να χαρακτηρίσουν την κωλυσιεργεία μερικών -
Όποιος ζητάει δε χάνει κι' όποιος ρωτάει δε χάνεται
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λένε δηλαδή με την παροιμία αυτή πως με το να ζητάς και να ρωτάς δε χάνεσαι -
Όποιος ξυέται μοναχός τ', ξυέται καλύερα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή όταν κανείς κάνη τη δουλειά του μόνος του, δίχως να εμπιστεύεται η δίχως να υποχρεώνται σ΄άλλους είναι καλύτερα -
Όποιος πειναει κομμάτια βλέπει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για κείνους που ονειρεύονται πάντα κάτι που επιθυμούν -
Όσο ο νους μου στο χωράφι, τόσο να βρεθούν τα βόδια
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για τους αμέριμνους που δε φροντίζουν -
Όχ'(ι) πως ήξιρις νύφ' μούν' όπως θέλ' η πιθιρά σ'
Παπάς, Δ. Α. (1940)Να προσανατολιζώμεθα αναλόγως των καταστάσεων -
Πάρ' τον στον γάμο να σ' πή και του χρόνου
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για τους χαζούς που πάντα μιλα΄ν ανάρμοστα δίχως να κατανοούν τα πράγματα -
Παλιό άλογο καινούργια περπατ΄σια δε βγαν΄
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους που δεν αλλάζουν εύκολα αλλά είναι προσκολλημένοι στην παλιά ζωή τους -
Πέρ'σι έκλασε, φέτο βρώμ'σε
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για μια υπόθεση παλιά που ανανεώνεται ύστερα από καιρό ασκόπως -
Πεινας, φίλε, να ζυμώσω;
Παπάς, Δ. Α. (1940)Είναι παράδειγμα του χειροτέρου και πιο αφιλόξενου σπιτιού εκείνο, όπου τον ξένο τον ρωτάν αν πειναη για να βάλουν να ζυμώσουν. Συγχρόνως με την παροιμία αυτή κοροϊδεύουν την αφροντισιά μερικών που όταν πεινούν ζυμώνουν -
Πιάσ'(ε) τον άπιαστο
Παπάς, Δ. Α. (1940)Όταν δεν υπάρχη ελπίδα να συλληφθή, να ανακαλυφθή ή να αποκτηθή κάτι -
Πότε φύλλα πότε μήλα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Όταν θέλουν να πουν ότι η δουλειά τους πάει πότε έτσι και πότε αλλιώς, πότε καλά και πότε κακά -
Πολλά καλά στον έρημο, ξύλα και λιθάρια
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Λέγεται όταν θέλουν να μιλήσουν για τη φτώχεια και την έλλειψη προϊόντων -
Πως παν τα παιδιά σ' κόρακα; Όσομ παν μαυρίζουν
Παπάς, Δ. Α. (1940)Για να που πως κάτι εξελίσσεται ολοένα και χειρότερα, το παρομοιάζουν με τα παιδιά του κόρακα, τους νεοσσούς, που από όμορφα μικρά πουλάκια μεγαλώνουν, ασχημαίνουν και μαυρίζουν -
Ράβε, ξύλωνε, δουλειά να μή σε λείπη
Παπάς, Δ. Α. (1940)Γιά τους από χαρακτήρος κωλυσιεργούς πού πάντα δημιουργούν δουλειές και μικροαπασχολήσεις