Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Παπάς, Δ. Α."
-
Ο βογγώντας νικάει τον απηδώντας
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή οι πάντοτε αρρωστιάρηδες στέλνουν πιο γρήγορα στον Άδη τους άλλους τουε γέρους, οι οποίοι πηδώντας καταβάλλονται απότομα -
Ο γαμπρός και το πεπόνι, πολλούς απαλαθώνει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή δεν μπορεί να καταλάβη κανείς τί θα βγή -
Ο Θιός να τ' αβγατίσ(η) κι ο Κατής να διακονήσ'(η)
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται η παροιμία, όταν φορολογία μεγάλη πληρώνει κάποιος, αλλά και σαν ευχή μετά το φαγητό μαζί με το σχήμα του σταυρού -
Ο καιρός τροχός
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Λέγεται για να χαρακτηρίση το ευμετάβλητον των καταστάσεων και για να παρηγορή τους δυστυχισμένους και να κάνη προσεκτικούς τους ευτυχισμένους -
Ο καλός καλό δε βλέπει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Απόφθεγμα γεμάτο Νιστεϊκή φιλοσοφία ή αντίληψη της ζωής -
Ό,τι κάνεις, λάβεις, καρδιά μη σε πονέσ'(η)
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για να διδάξη πως όλα ανταποδίδονται -
Όπ' ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι
Παπάς, Δ. Α. (1940)Συνιστούν Δηλαδή: Την επιφύλαξη σε μεγάλες υποσχέσεις. -
Όποιος δε θέλ(ει) να ζυμώσ(η) όλ(η) 'μέρα κοσκινίζει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Έτσι λένε για να χαρακτηρίσουν την κωλυσιεργεία μερικών -
Όποιος ζητάει δε χάνει κι' όποιος ρωτάει δε χάνεται
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λένε δηλαδή με την παροιμία αυτή πως με το να ζητάς και να ρωτάς δε χάνεσαι -
Όποιος ξυέται μοναχός τ', ξυέται καλύερα
Παπάς, Δ. Α. (1940)Δηλαδή όταν κανείς κάνη τη δουλειά του μόνος του, δίχως να εμπιστεύεται η δίχως να υποχρεώνται σ΄άλλους είναι καλύτερα -
Όποιος πειναει κομμάτια βλέπει
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για κείνους που ονειρεύονται πάντα κάτι που επιθυμούν -
Όσο ο νους μου στο χωράφι, τόσο να βρεθούν τα βόδια
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για τους αμέριμνους που δε φροντίζουν -
Όχ'(ι) πως ήξιρις νύφ' μούν' όπως θέλ' η πιθιρά σ'
Παπάς, Δ. Α. (1940)Να προσανατολιζώμεθα αναλόγως των καταστάσεων -
Πάρ' τον στον γάμο να σ' πή και του χρόνου
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για τους χαζούς που πάντα μιλα΄ν ανάρμοστα δίχως να κατανοούν τα πράγματα -
Παλιό άλογο καινούργια περπατ΄σια δε βγαν΄
Παπάς, Δ. Α. (1940)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους που δεν αλλάζουν εύκολα αλλά είναι προσκολλημένοι στην παλιά ζωή τους -
Πέρ'σι έκλασε, φέτο βρώμ'σε
Παπάς, Δ. Α. (1940)Λέγεται για μια υπόθεση παλιά που ανανεώνεται ύστερα από καιρό ασκόπως -
Πεινας, φίλε, να ζυμώσω;
Παπάς, Δ. Α. (1940)Είναι παράδειγμα του χειροτέρου και πιο αφιλόξενου σπιτιού εκείνο, όπου τον ξένο τον ρωτάν αν πειναη για να βάλουν να ζυμώσουν. Συγχρόνως με την παροιμία αυτή κοροϊδεύουν την αφροντισιά μερικών που όταν πεινούν ζυμώνουν