Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήκος, Αστέριος"
-
Τα βουνά γηράζουν τ' ανθρώπ' η καρδιά δε γηράζει
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα γεράματα δεν έχουν βοτάνι
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα δικά μ τα λαλώ τη θειά μ'
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα δικά σου σύκα τα δικά μου καρύδια
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα καλά τα λόγια βγάζουν φίδια πο την τρύπα
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα καμε γυαλιά καρφιά
Ζήκος, Αστέριος (1892)Ερμηνεία : Τα εσπατάλησε εις παιδαριώδη κ΄ ανωφελή . Έθραυσεν -
Τα λέγω τη νύφη να τ' ακούσ' η πεθερά
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα μάτια σου γιατί τόσο βαθιά βγαλμένα; Με τα έβγαλε ο αδερφός μου
Ζήκος, Αστέριος (1892)Ερμηνεία: Εξ οικείων τα βέλη -
Τα μεσάνυχτα λειτουργάει ο Χριστός, οπότε και οι ποταμοί δεν τρέχουν.
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα πολλά παιδιά είναι φτώχεια
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα σκεπασμένα κάρβουνα βαστουν ζεστή τη στάχτη
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα φίδια πίσω έχουν την ουρά
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τα φρόνιμα παιδιά πριν πεινασουν μαγειρεύουν
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τά δίνεις με τα χέρια σου, τα παίρνεις με τα πόδια
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Τετράδη και Παρασκευή τα νύχια σου μη κόψης και Κυριακή μη ξουριστής αν θέλης να προκόψης
Ζήκος, Αστέριος (1892)