Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Οικονόμου, Μάνθος Κ."
-
Είν' διάουλους μι τα πέταλά τ'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: πανουργότατος, επιτηδειότατος -
Είν' μακριά του σκοτάδ'; Κλείσ' τα μάτια σ' να του δης
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Επί ανόητων ερωτήσεων -
Είν' να γιλούν κι οι πικραμέν'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί γελοιοτάτων προσώπων, μορφασμών, λόγων, πράξεων -
Είν' ξουπαρμένος
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Προσβεβλημένος λογικώς και υπό κακοποιών πνευμάτων -
Είν' χαμένους ανθρώπους … είν' ανθρώπους κι κτήνη σώσοις Κύριϊ
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί μωρών ή ηλιθίων -
Είναι σε καλό άγγελο
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είνι να πιθνήσκ'ς απού τα γέλοια
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί γελοιοτάτων προσώπων, μορφασμών, λόγων -
Είνι να τούνγ κουρτίης κι να κάθισι να τουν ακούς
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί των τερπνώς και ευτραπέλως ζωκρότατα και παραστατικώτατα αφηγουμένων τι. -
Είνι να τρώς κι να γλύφ'ς τα δάχ'λα σ'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ιδία επί λίαν ευγεύστων ζυμαρικών και γλυκισμάτων -
Είνι σκιουτ' κη
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπ' η χέσου τ'ς κατούρους φύγ' απ' ίδω τι βρουμάς
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον ονειδίζοντα άλλον δι' ελάττωμα τι, ενώ ο ονειδίζων έχει αυτό εκατονταπλάσιον -
Είπ' ο διάουλους να γίν' ς κι έγινις
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπ' ου γάϊδαρους τουμ πιτινό κιφάλα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον ονειδίζοντα άλλον δι' ελάττωμα τι, όπερ ο ονειδίζων έχει -
Είπ' ου διάουλους να γέν' κι γίν' κι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπα ξείπα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Επί των ασυστόλως απαρνουμένων τας υποσχέσεις των -
Είπαμι ν' αιάσουμι κι ξιπαϊάσαμι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον έχοντα ελπίδας κέρδους δια τιν υπόθεσιν ή εργασίαν και ζημιούντα -
Είπαν τ' ζουρλόυ να χέσ' κ' εκάτσι κι ξικουλώθ'κι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον διαταχθέντα να φέρη ολίγον τι και ούτος φέρει όσον δύναται πάρα πολύ