Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αλεξανδρής, Απόστολος"
-
Το παιδί που θέλει να φάη ξύλο, παίζει με της μάνας του το δράχτι
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Το χαρτί και το μελάνι τον καλό γαμπρό δε χάνει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Το ψάρι πο την κεφαλή μυρίζει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Το ψέμα είναι αλάτι της αλήθειας
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Το ψέμα ψούγεται κ' η αλήθεια βασιλεύγει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τον αράπη κι αν λευχάνης το σαπούνι σου το χάνεις
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τον κακό χρόνο τον περνάει κανένας, τον κακό γείτονα δεν τον περνάει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του αγίου Φιλίππου φιλεί κ΄πούλια το βουνό
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία : Άμα τη έω δύεται η πλειάς -
Του ανθρώπου το πρόσωπο είναι σπαθί
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του γέρου βλάχου το τυρί,τυροπιτάρια θα γενή – Κείνο που κράσσει την αυγή τσαι φέρνει την ημέρα 'ς του γερό βλάχου τον τουρβά ψηλά είναι κρεμασμένο
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία: Χωρικός τις (βλάχος) μετέβη εις υδρόμυλον τινα ίνα αλέση.Ο μυλωθρός επωφεληθείς της απουσίας του αρπάζει τον τυρόν όν είχεν εκ τον τουρβάν του. Αλλά και ο βλάχος ιδών τρί του μύλου πολλάς όρνιθας ήρπασε κρυφίως ... -
Του γείτονα το σπίτι κάεται καρτέρειε και το δικό σου
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του Γενναριού τα ξέστερα αυγή τα φανερώνει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του ήλιου ο κύκλος άνεμος του φεγγαριού χειμώνας
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του φταίει το γαγ'δούρι και δέρνει το σαμάρι
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Του φτωχού το σκοινί μονό δέ φτάνει, διπλό περισσεύγει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τώρα 'ς τα γεράματα μάθε γέρο γράμματα
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινασουν μαγερεύγουν
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)