Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 198-217 από 257
-
Τέδοια ώρα τέτοια λόγια
(1932)Ερμηνεία: Επί συμβάντων μη επιδεχομένων θεραπείαν δια λόγων ένεκα της παρόδου του καταλλήλου δια τούτο χρόνου -
Τετράη και Παρασκή τα νύχια σου μη κόψης, τη Τσυριατσή μη χτενιστής αθ θέλης να προκόψης
(1934)Λαϊκή πρόληψις περί του κτενίσματος και της κοπής των ονύχων -
Τη γράγ γαμίζεις, το σπόρο χάνεις
(1934)Ερμηνεία: Η άγονος γραία δεν δύναται να συντελέση εις τον σκοπόν του γάμου, την παιδοποιΐαν. Επί γάμων γυναικός παρήλικος. Π. Π. 4, 128, 15 -
Το 'ονικό έχ χάνεται μμ' αλήθεια τσ' 'έ' πληθαίνει
(1934)Ονικό=γονική περιουσία. Η παροιμία συνδέεται με το επιχωριάζον της κληρονομιάς έθιμον εν Καρπάθω, καθ' ό η γονική ακίνητος περιουσία παραδίδεται ανέπαφος εις τους πρωτότοκους κτλ, η δε επίκτητος διανέμεται μεταξύ των άλλων ... -
Το έχει τσ΄ η αντρειά κρουμμό ΄έν έχει ή το έ.κρ.έν έχει
(1934)Ο πλούτος και η ανδρεία είναι πράγματα πασιφανή -
Το εννικό έχ χάνεται 'μμ' αλήθεια τσαί πληθαίνει
(1934)Διάφορος της υπ' αριθμ. 43. Τα εκ κληρονομικότητος, εκ φύσεως, ου μόνον διαιωνίζζονται εις τους απογόνους αλλά και ενισχύονται εξελισσόμενα. -
Το ζευγά τσερνάς, τα 'ούδια τσεντάς
(1934)Η περιποίησις προς τον γεωργόν είναι οιονεί παρόρμησις των αροτήρων προς δραστηριωτέραν εργασίαν -
Το κακό τσυνήι όλο φήημα 'ναι
(1934)Η αποτυχία των κυνηγών τοις αφήνει ως παρηγορίαν την εν λόγοις εγκαύχησιν -
Το καλόν απανωπίθι αλλ' απ' ούλα μέσα!
(1932)Λέγεται επί προσώπου του οποίου η καλή γαστήρ παρομοιάζεται με πίθον -
Το μισιστήρι του σπιδιού πομένει κλερονόμος
(1934)Η τύχη δημιουργεί εκπλήξεις, ώστε το από όλους περιφρονούμενον παιδί της οικογενείας ως ανάξιον, έφθασε να γίνη ο γενικός όλων κληρονόμος, μισιστήρι μόνον εν τη παρ. = το απόπαιδο (εκ του μισώ, ακούεται δε και μιστιστήρι ... -
Το πολλύ περίσσιο χαλά το ίσιο
(1934) -
Το πουντζίσ σου μη το 'είχνης σε πολλούς
(1934)Οι εξ αφελείας επιδεικνύοντες τα αγαθά των, υποπίπτουν εις την εκμετάλλευσιν των πονηρών -
Το Σάατον αρτίνευγε τσαί ποτέ μη ξετελεύγης
(1932)Πρόκειται και εδώ περί κοπής ενδυμάτων κατά τας εν ισχύϊ προλήψεις -
Τό 'να ξύλο οχτρός τής φωδιάς
(1934)Τό άναμμα τής εστίας επιτυγχάνεται διά δύο ή περισσοτέρων ξύλων