Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Χουρμουζιάδης, Κ."
-
Γλώσσα παπούτσ και γνώσ κουκούτσ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί αυθαδών και αθυροστόμων, λαλούντων απερισκέπτως -
Γούλες οι πίκρες, πίκρες, και τ΄αdρού μ ο θάνατος
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των αδιαφορούντων δια τας συμφοράς των συγγενών του και επί πραγμάτων τα οποία μας είναι αδιάφορα. Υπόκειται ο μύθος ότι: Μια βολά ψόφησε η αγελάδα μιανής γιναίκας, ύσταρα χαλάσανα τα σκλήκια τς, και η κλώκα τς κλούβιασε ... -
Γούλι γελάνε μέτα μένα, έσκασα κι εγώ στα γέλια
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των μη αντιλαμβανομένων τας λοιδωρίας των άλλων, ή επί των περιγελώντων άλλους, ενώ οι ίδιοι είναι αξιογέλαστοι -
Γουλ τα δάχλα δε είναι ένα
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Όλοι οι συγγενείς δεν έχουν τον αυτόν χαρακτήρα -
Γυρέψεως μη δόσεως, κλέψεως συγχωρήσεως
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί κλεψάντων ότι εζήτησαν και δεν τοις εδόθη. Δικαιολογία. -
Δαρτείτε και μη μαλλών τε
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των φιλονεικούντων και θορυβούντων -
Δε bόρ' να φέρ' τσί δυο άκρες σ' ένα μέρος
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Αδυνατεί να εξοικονομήσει τα έξοδά του -
Δε bορ να δειρ το γαδούρ και δέρνει το σμάρ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί αδίκως τιμωρουμένου αδυνάτου, αντί του πταίοντος ισχυρού ενόχου -
Δε bροσκυνάμε κατρουμένες ποδιές
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Όταν αρνηθούν να μας δανείσουν τι, ή μας φέρονται υπερηφάνως -
Δε gατούρησε ςτο πγάδ;
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των αποκλεισμένων από παιγνίδι ή διασκέδασιν -
Δε βράζ με το ζμί τ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των αναμιγνυομένων εις ξένας υποθέσεις, η κατηγορούντων άλλους -
Δε γρικάει να βγαίν' τα μάτια
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των υποκρινομένων ότι γνωρίζουν τα άγνωστα αυτοίς -
Δε είμαι γλιάρς, είμαι παραπονιάρς
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των παραπονουμένων διά την κατάστασιν των -
Δε είναι τς αράδας τ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Είναι άλλης κοινωνικής τάξεως. Λέγεται επί των επιθυμούντων να συζευχθούν πρόσωπον ανωτέρας ή κατωτέρας κοινωνικής τάξεως -
Δε με νοιάζ π πέθαν' ο άdραζι μ, μόνε τι τζγάπ θα δώκω το gοσμο
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των εχώντων ν' απαντήσουν εις τους περιέργους φίλους των δια τας ζημίας τας οποίας έχουν υποστή και βαρυνομένων να διηγούνται τα παθήματά των -
Δε μύρσα το δάχλο μ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί των παραπονουμένων ότι δεν εκάναμε εκείνο που επεθυμούσαν, αν και δεν μας το είπαν