Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δεληγιάννης, Βασίλης"
-
Αλλού του κριθάρ κιαλλού ταβγό
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια κείνους που δεν ευεργετούν τους πρώην ευεργέτες τους, αλλά ξένους, άλλους -
Αν έφαγες μέλι, να μη σε μέλι
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δα τους περιέργους που αναμιγνύονται εις όλα -
Αν είχις όρεξη θα έτρουγις κι μας μαζί
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια κείνους που ενώ τρώνε λαίμαργα κι ορεχτικά, παραπονούνται για την ανορεξιά τάχα που έχουν -
Απ' ένα ξύλο γένεται σταυρός, γένεται και σκατόφκυαρο
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Λέγεται περί ανομοίων αδελφών -
Απ' λαδικά σ'ν έλικα
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Και οι δυο λέξεις σημαίνουν το ελαιοδοχείον ¨Ελικα” λέγουσιν οι Κουβακλιώται το ελιοδοχείον, ¨λαδικά” λέγεται το αυτό κ' άλλα χωριά. Επί ομοίων κακών, όπως “απ' τη Σκύλλα στη Χάρυβδι” -
Απ' το 'φτί και στο δάσκαλο
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δι' εκείνους που κάμνουν πράξιν τινά άνευ αργοπορίας. -
Απ' το γιαβάσκο το bοταμό να φοβάσαι
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Γιαβάσκο = σιγανό, ήσυχο, φρόνιμο (λέξις τουρκική) -
Απ' το μπόγι τ' μεγάλο σκ.... έφαγενα
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Επιχείρησεν ανώτερα των δυναμεών του -
Απέ τα ψες στα σήμερα λείπ' άντρας μου στον μύλου να παντρεφτώ γειτονεσσα, για χήρα ναπομήκου;
Δεληγιάννης, ΒασίληςΔίστιχο ειρωνικό για κείνους που βιάζονται ν' αντικαταστήσουν ό,τι έχασαν ή τους έφυγε -
Από μακυιά κι' αγάπ'
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Όσο κανείς συναναστρέφεται μετά τινος αραιά, τόσο γίνεται και επιθυμητός, ενώ η συχνή συναναστροφή φέρει τον κόρον και αποβαίνει επιζήμια -
Από του Μάη ως τα κιράσια
Δεληγιάννης, ΒασίληςΗ φράσις αυτή είναι σαν κάποια πριθεσμία. Την λένε εμπαιχτικά σε μικρές προθεσμίες, γιατί ο Μάϊος δεν απέχει καθόλου από την εποχή που καρποφορούν οι κερασιές -
Απου πήττα που δεν τρως, τί σί μέλ' κιάν καγή
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια κείνους που δείχνον ενδιαφέρον για αδιάφορα -
Απού τσ' κάπας του λαγκιόλ'
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια κείνους που δεν έχουν καμία σχέση, καμία συγγένεια μεταξύ τους -
Αυτανά τα ξύλα τι καλές κουπάνες γίνdα!
Δεληγιάννης, ΒασίληςΤουν κατσίβελο τουν πάγαιναν για βασιλιά κι αυτός ήλεγε την παροιμία -
Βαβίζνα γούλες, βαβίζεις και συ!
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δι εκείνον ο ποίος ενώ δεν γνωρίζει να συζητήση, ομιλεί απερισκέπτως