Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δεληγιάννης, Βασίλης"
-
Ρώτσανα το λύκο “Γιατί 'νε λαιμόσης χοdρός; Τ' δουλειά μ' ατόσημ τ' να φκιάνω”
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Οι πλέον αρμόδιοι δια τας εργασίας μας είμεθα ημείς οι ίδιοι, παρά οι ξένοι -
Σαν τη λουγαρίδα (αράχνη) προυκουμέν'
Δεληγιάννης, ΒασίληςΛέγεται για τις γυναίκες που δουλεύουν προκομμένα και γρήγορα -
Σαν την μύγα μεσ το γάλα
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια κείνους που με την εμφάνισή τους γεννούν ατμόσφαιρα δυσμενή -
Σε ξένο κώλο χίλιες βιτσιές
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δια τον μη αισθανόμενον την συμφοράν του άλλου -
Σκλι π' δε δαγκάν', ας πα να βαβίζ'
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓια τους ακίνδυνους, που δε μπορούν να βλάψουν και μόνο φωναζουν -
Σκύλος π' δε bόρ' να βαβίζ' το λύκο φέρνει στο μαντρί
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δι εκείνους που με τας αναρμόστους ομιλίας καταστρέφουν την υπόθεσιν -
Σκύλος π' δε ξέρ' να βαβίζ' το λύκο φέρνει στο μαντρί
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δι εκείνον που με 'ασκεφτα λόγια προξενεί ζημίαν -
Στα πουδάρια τ' ριπάνια θα φυτρωςνα. Τράβηξ' πε δω να τα ριπάνια σ'
Δεληγιάννης, ΒασίληςΛέγεται για τους ανθρώπους που έχουν βρωμερά πόδια -
Στου κουφού την μπόρτα όσο θέλς βρόντα
Δεληγιάννης, ΒασίληςΓιανθρώπους που δεν παίρνουνε είδηση εύκολα ή και που δεν πείθονται εύκολα απάλλους -
Στού Μπαλίκ Παζάρ ένας παπάς κρέμιτι
Δεληγιάννης, ΒασίληςΗ φράση λέγεται όταν λυθή η ζώνη κανενός και κρέμεται δίχως να το πάρει μυρωδιά. Ο Παπαθανάσ' κρέμται, λένε στις Σαράντα Εκκλησιές -
Συ δε ξέρ'ς απ' που κατρεί όρνιθα
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Δι' εκείνον που δεν γνωρίζει τα πλέον απλά και στοιχειώδη πράγματα -
Σύρνε με κι ας κλαίω
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Περί των επιθυμούντων να απολαύσωσι τι, αλλά δεχομένων κατόπιν πιέσεως -
Τ' μάνα διε, πάρ' το κορίτς
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Ότι τα τέκνα ομοιάζουν ως επί το πλείστον τους γονείς των -
Τ'ς νύχτας τ' δουλειά γλέπτνα μέρα και γελά
Δεληγιάννης, Βασίλης (1938)Με το φως της ημέρας η εργασία γίνεται καλύτερα