• Μη φυτρών'ς όπ' δε σι σπέρνουν 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που εννοούν εις κάθε συζήτησιν να αναμιχθούν, ενώ δεν ζητείται η γνώμη των
  • Μη ωύφ' πως ήξιρις, μα πως βρήκις 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να κανονίζει τις πράξεις του, σύμφωνα προς τας διδομένας αυτώ νεωτέρας υποδείξεις
  • Μή bνίγισι στά ρ'χά 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι προς επιτυχίαν πάσεις επιχειρήσεως απαιτείται ειδικότης
  • Μήτε διάβουλου να δης μήτε κι σταυρό να κάμ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι χωρίς να προβλέπουν προσκόμματα εις τα έργα των, ευρίσκονται συνεχώς εις αναποδιές
  • Μι ξένα κόλλ'βα ν' αγιάσ' τ' ψυχή τ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι ανίκανοι όντες προσπαθούν με την βοήθειαν άλλων να προοδεύσουν
  • Μι πουρδές δε βάφ'ν αυγά 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που φαντάζονται πως όλες οι δουλειές μπορούν να τελειώσουν με λόγια και καυχησιολογίες
  • Μι τ'ν αράδα σ' θα πάς κι ας είσι κι παπάς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι το δικαίωμα προτεραιότητος παραμένει σεβαστόν
  • Μι του δικό φαι κι πχιε, μ' αλισβερίσ' μη gάμ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως συμβουλή για τους συναλλασομένους συγγενείς διότι εντέλει το συμφέρον θα τους αναγκάση να ψυχρανθούν
  • Μι του νου τ' μπαϊράμ! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται εις ειρωνεία για κείνους, οι οποίοι μολονότι δεν έχουν καμίαν ένδειξιν επιτυχούς εκβάσεως των υποθέσεων των, πανηγυρίζουν εκ των προτέρων των επιτυχιών των
  • Μι τού ζόρ' παντρειά; 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που βάζουν τους άλλους ν' αποδεχθούν την αποζίν των
  • Μι τουν παρά μ' γαμώ κι την κυρά μ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι βασιζομένοι εις την ατομικήν των ικανότητα δεν έχουν αναγκην βοηθείας άλλων
  • Μι φασούλ' φασούλ' γιμώζ' του σακκουλ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι δια της οικονομίας και περισυλλογής επιτυγχάνονται πολλά
  • Μί βιό καλό δέ bαρακαλώ! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ώς ενδεικτικόν εκείνων, οι οποίοι έχοντες πεποίθησιν είς τάς δυνάμεις των δεν εννοούν να κατέλθουν είς ταπεινωτικάς παρακλήσεις
  • Μισιακό γουμάρ' νε ζη, νε ψουφάει 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται επί συνεταιρικών κτημάτων, των οποίων την καλλιέργειαν εκάτηρος περιμένει από τον άλλον, νε.. νε, τουρκική = σύτε – σύτε
  • Μουνό δέ φτάν', διπλό πιρ'σεύ 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι ευρίσκονται προ σοβαρού διλήμματος
  • Μπαμπά, όdας μ' ουρμήνιβις, ιγώ μιτρούσα μύγις 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που δεν θέλουν να φορτώσουν το μυαλό τους με τας διδομένας συμβουλάς και ασχολούνται σε μηδαμινά πράγματα
  • Μπατχαβά ξίδ', γλυκότερου π' του μέλ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ειρωνικώς για κείνους που δεν θέλουν να εξοδεύσουν πολλά, και τούτου ένεκα προτιμούν πράγμα έστω και κατωτέρας ποιότητος
  • Μπήκιν μέσα ου Δισπότ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ειρωνικώς για τις νοικοκυρές, που εξ αμελείας τσικνώνουν το φαγητόν
  • Μπίτσ' σι ου γάμους κι η χαρά, μάσ' τα χλιάρια, πιθιρά! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως προτροπή προς επάνοδον εις την τάξιν μετά πάροδον εκτάκτου τινος συμβάντος
  • Μπρουστά γκριμνός, κί πίσου ρέμα 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται γιά τούς ευρισκομένους πρό αδιεξόδου