Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Παναγιωτίδης, Δ. Α."
-
Αν ματαγίνω νύφη ξέρω και καμαρώνω
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Ο άπαξ παθών προφυλάσσεται πλέον -
Ανάγκη και κόψιμο έχει
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: λέγεται ώς απάντησις όταν τη λέγη περί τίνος ότι αυτό δεν έχει ανάγκη γιατί είναι πλούσιος και δυνατός -
Ανάθεμα το Γρίμποβο με τον ανήφορο του περσσότερο είν' ο κόπος του παρά το διάφορο του
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Επί μικράς ανταμοιβής από μεγάλου κόπου. Το Γρίμποβον είναι χωριόν των Κουρέντων εις τα όρια της Παραμυθιάς -
Αναθεμα ποιός δούλευε τρία καλά Σαββάτα της τυρινής Κρεατινής και των Αγίων Θοδώρων
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Σημείωση: Διότι ταύτα είναι τα λεγόμενα ψυχοσάββατα -
Αναπαραδιά και το μέγα έλεος
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Προκειμένου περί τους άνευ χρημάτων -
Απ' τν αναβροχιά και το χαλάζι καλό ναι
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Απίδια φαγωμένα μέτρα νουρές
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Όταν ετελείωσε πράγματι και ο άλλος εξ' ελαχίστων σημείων αμφιβάλλει -
Από τα πολλά που χάλειψες μπέη μ' ψωμί και τυρί θα φάμ' απόψε
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Όταν ζητε τις πολλά και ανύπαρκτα ή αδύνατα κι ο μπέης οίτις φιλοξενούμενος που εζητή πίτες κλπ και έλαβε 'ς το τέλος την απάντησιν ταύτην ήτις έμεινεν έκτοτε ως παροιμίαν -
Από την μαγκούρα μου βγαίνουν αυτά τα έξοδα
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Εξ ιδίων μου πληρώνω -
Από την Πόλη έρχομαι και 'ς την κορφήν κανέλλα
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Από το ντιπ κι ολότελα καλή κ' η Παναγιώταινα
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Ας βρέξ' κι ως χιονίσ' ο σουβλερός να μη φυσήσ'
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Αφού η βρύση το βγάζει τρούμπουλο τί καρτεράς από τ' αυλάκι
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Όταν ο μεγαλύτερος είναι κακός τί περιμένεις από τον μικρότερον -
Βάνει κ' η κουσκνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Βάστα Ντρούμπαλε
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία : Επί ολιγοψυχούν ή των γενναίων. Άγνωστον τις είναι ο “Ντρούμπαλις” ως φαίνεται όμως εκ της φράσης ταύτης και εκ της αποδόσεως του ονόματός του εις κύνας ή το γεναίος τις και ριψοκίνδυνος -
Βήκ' ο πέπονας κλάσ' τον άγγουρα
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Όταν είναι ο καιρός των πεπονίων τα καστραβέτοια (αγγούρια) επειδή παρήλθε η εποχή των είναι άνοστα. Και εν γένει πασ το νεώτερον εκμηδένίζει την αξία του προγενεστέρου όπερ μέχρι τουδε ήκμαμε -
Βήκε το ίσιο 'ς το μεϊντάνι θα με κάμη να χεσθώ
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Επί των υποκρυπτομένων. Διότι θα μαρτυρηθή η ενοχή των