Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Μανωλακάκης, Παπαγιάννης"
-
Ζαίνει γα το ψοφίμι
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894) -
Ζωντανός κι αποθαμμένος είναι απογραμμένος
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)Ερμηνεία: Επί των εκχωρούντων απισίαν την περιουσίαν των εις τας τέκνα των ή εις ξένους επί τω όρω διατροφής και συντηρήσεως των ως και των μετά θάνατον ψυχικών μνημοσύνων -
Ζωντόχηρος κουμπάρος για λόου του ξανοίει
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)Παρεμφερής ανύπανδρος, προξενητής -
Η άσχημη θέλει προυκιά κι η όμορφη τη μοίρα
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891) -
Η αυλή σου σα διψά τη ξένη μη ποτίζης
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891) -
Η πουτάνα θέλει να κρυφτή κ' η χαρά δεν την αφήνει
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Επί των κακών υπό της χαράς προδιδομένων -
Ήσπεισεν η προθυμιά, κοντά 'ν η γέννα
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)Προθυμιά=το θυλάκιον της μήτρας -
Ήτον οχτρού πείραξη
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894) -
Ήφαέ τον ως το κόκκαλο
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894) -
Ηύρε τον αντικελαίνη του
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)Ερμηνεία: Όμοια τη αρχ: πονηρός πονηρόν συνήντηκε -
Ηύρε τον αντικρούστη του
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)Ερμηνεία: Όμοια τη αρχ: πονηρός πονηρόν συνήντηκε -
Ηύρες άμμο κι΄ εκυλίστης κι' ηύγες όξω κι' εκαυχίστης
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Σφαίρα κατά πρανούς