Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκις, Γ. Δ."
-
Ποτέ μην πή κανένας μας πως είν' ευτυχισμένος στον κόσμο τούτο όσο να ζή, γιατί είναι γελασμένος
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919) -
Σα δε θέλω να ζυμώσω δέκα μέρερ κοσκινίζω
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Άμα δε θέλω να πράξω αις τινά μιαν χάριν ευρίσκω χίλια εμπόδια -
Σα θέλη η νύφη κι ο γαμπρός, φιλιούνται οι συμπεθέροι
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Λέγεται επί τινων, οίτινες ξένοι όντες κρίζουσι επειδή τυγχάνει να ώσι φίλοι τρίτου συμφιλιούνται τη παρεμβολή του κοινού φίλου. Ακριβής όπως εαν η νύμφη και ο γαμβρός αγαπώνται αναγκαίως και οι γονείς αμφοτέρων θα ... -
Σα θες να μη σου κάμουνε, σα θες να μη σου πούνε, μη – κάμης, μη σου κάμουνε μην – μην να μη σου πούνε
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ο εν μίσεις έτερω μη ποιησής -
Σαν βγάλη ο Μάρτις δυό νερά κι' Απρίλης άλλο ένα χαράς σ' αυτό το γεωργό που 'χει πολλά σπαρμένα
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ερμηνεία: Λέγεται επί της προγνώσεως της εσοδειάς όταν ο Μάρτιος και ο Απρίλιος βρέξει τότε και η εσοδειά προοιωνίζεται θαυμάσια -
Σαν είναι ο κυνηγός καλόςκι ο σκύλλος κυνηγάρης δεν τον αφίνει τον λαγό δυο ζάλα να τον πάρη
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ζάλα = βήματα. Επί των πραττόντων τι καλώς και με καλούς συντρόφους -
Σαν μπη ηγ' όρνιθα στο σωρό, σκαλίζει κιόλας
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ο φτωχός άμα βρη περιουσίαν δεν γνωρίζει πως να την εξεργασθή -
Τα γέλοια και τα κλάματα και οι χαρές κ' ξ πίκρα, σε μιαν ώρα 'σπαρθήκανε μαζί εγεννηθήκαν
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919) -
Τα κάνει κιανενούς το κεφάλι του δεν του κάνει ο χερότερος του ντουσουμάνης
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ντουσουμάνης = εχθρός -
Τάγραφει η μοίρα του παιδιού πελέκι δεν τα κόβγη
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919) -
Το καλό ασκί, βάνει λάδι και κρασί
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ερμηνεία: Επί ισχυρών οργανισμών, δε βλάπτει ουδεμί τροφή -
Το κισιμέτι δε βουλά, τ' ασήμι δε σκουργιαίνει κι ό,τι 'ναι από το πιο γραφτό οπίσω δε γιαγέρνει
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Κισιμέτι = το τυχερό -
Το Μάϊ πίνε το χουμά, τον Άγουστο το γάλα να κάμης σκώτι δροσερό να προπατής μεγάλα
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Λέγεται επί της δυναμεως ην έχει το γάλα και εποχάς -
Του δαιμόνου τα παιδιά δαιμονακια 'ναι κι αυτά
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Των κακών τα τέκνα κακά θα είναι και ταύτα και αναπαλιν -
Του παιδιού μου το παιδί δυο φορές το 'χω παιδί
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ερμηνεία: Επί των αγαπώντων τους εγγονούς πάππων -
Του παπά η κοιλιά βάνει εφτά παλετσες ροβάχερα
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Ερμηνεία: Λέγεται επί της πολυφαγίας των ιερέων καθότι είναι υποχρεωμένοι να φαγώσιν όπου και αν κάμωσιν ιεροτελεστίαν -
Του φρονίμου το παιδί πριν να [πειναση μαγειρεύει]
Λουλάκις, Γ. Δ. (1919)Πριν πάθη τις τι πρέπει να προφυλάττεται