Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολίτσης, Ανδρέας Μ."
-
Κάθε πουλλίν με την φωνήν του σσιαίρεται
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Κάτσε γάδαρε καρτέρα ώσπου να βκή τάσσιερον το νειόν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν ζητή μιαν χάριν και ο άλλος των αποπέμπει δια συνεχών αναβολών -
Καλιώρα του που τον έσσιει τζαί κατύσσιη του που τον λείφκεται
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δηλαδή τον νουν. Καλιώρα του = Καλή ώρα του. Κατύσσιη του = κακή τύχη του -
Κατά που σου κάμουν κάμνε, τζαι κατζίαν μεν κρατεις
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Κλέφτης άπιαστος, μπέης αξίζει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Κόρην της πουτάνας έπαιρνε, μα γιόν όϊ
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Κρατεί τον παπάν που τα γένεια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται για κάποιον που διαθέτει πολλά μέσα -
Κρυφός παπάς κανένας εγ γίνεται
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Ερμηνεία: Τίποτα δεν μπορεί να μένη στο κρυφό -
Λόγια τζιαι νερόντα παίρνει ο ποταμός
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δηλαδή δεν πρέπει να δίδωμεν σημασίαν μεγάλην εις τα λόγια -
Μαλλώνει ο λαός με τ' όρος;
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δύο πράγματα φυσικώς συνδεδεμένα δεν χωρίζονται ποτέ -
Με την μέλλαν μας, μαιερύκουν το φλαντζίν μας
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν με δικά μας πράγματα προσπαθούν να μας κάμουν κακό -
Με το βελόνιν φκάλλεις λάκκον;
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν ένας ματαίως προσπαθή να κάμη κάτι -
Με το μήνυμα Χατζιής εγ γίνεται κανένας
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Πρέπει να αυτενεργήσης για να επιτύχης κάτι