Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ιωαννίδης, Ε."
-
Ο βοσκός σαν ξεβοσκίση, αλλοίμονον στους βοσκούς κι ο Χριστός σαν τουρκέψη, αλλοίμονον στους Χριστιανούς
Ιωαννίδης, Ε. (1876)δια τους Τουρκοκρήτας -
Ο σκύλος τάζει της σκύλας φούρνους με καρβέλια, ως που να την γελάση κ' ύστερα τίποτε
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Ο σύντεκνος επέθανε, το μύρος εποδιάβη
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Ο ταμαχιάρης δεν είναι ποτέ καλό
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Ο Τούρκος την φιλία στα γόνατα την έχει
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Όποιος κάνει τον σταυρόν του, άρματά 'χει στο πλευρόν του.
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Όπου τάζει και γελά δεν είν άνθρωπος
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Οπό 'χει σύντροφον, εχ' αφέντη
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Πάει, πουλάκι* μου η σφουρίχτρα σου
Ιωαννίδης, Ε. (1876)Με * ο Ιωννίδης σημειώνει τις λέξεις που αντικαθιστούν άλλες άσεμνες. Π.χ. εδώ, ίσως: μουνάκι. -
Ποιος είδε Τούρκινο σπαθι και Βενετσάνου κρίση
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Πολύ χωράφιν ελίος σπόρος και πολύς σπόρος ελίον χωράφι.
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σαν στο σπίτι σας
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σαν το 'σφαξες, ξειπιμπίκισέ το. (Το πουλί)
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σε μακρυνόν ταξείδι επήε
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σπίρτο μοναχό που θέλει δαυλό.
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σπίτι μου σπιτάκι μου, πορδομυστιράκι μου!
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Σπίτι, χωράφι και βρακί, για 'ντα να τα χουν οι κακοί;
Ιωαννίδης, Ε. (1876) -
Στάλα και στάλα το νερό το μάρμαρον τρυπά το πράμα που μισ' άνθρωπος γυρίζει κι αγαπά το.
Ιωαννίδης, Ε. (1876)