Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ."
-
Γάτα που κοιμάται ποντικούς δεν πιάνει
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Γι' αυτό έκαψα την γούνα μου, να μη με τρων οι ψύλλοι
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Γιατί πάς αργά; Για να φτάσω γρήγορα
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Γλυκάθηκε η γριά στα σύκα θα φάη και τα συκόφυλλα
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Γουρούνι, άντρα γάϊδαρο και τι να πρωτοκλάψω
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Εννοείται το ρήμα έχασα. Συνήθως λέγεται η παροιμία επί ανικάνων να εκλέξουν κατ' αξίαν μεταξύ πολλών σημαντικών και σημάντων πραγμάτων -
Γυναίκα, ντουφέκι, άλογο ποτέ σου μη δανείσης
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Δεν είμαι φαγάς, είμαι παραπονιάρης
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Ερμηνεία: Λέγει την παροιμία ταύτην ο παραπονούμενος ουχί τόσον λόγω στερήσεως υπ' άλλου αγαθού τινος, αλλά δι' αυτήν ταύτην την κατ΄αυτου προσγενομένην αδικίαν ή έλλειψιν εκτιμήσεως -
Διάλεξα, διάλεξα στην κοπριά κατάντησα
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Δός κι' εμένα δός και του παιδιού μου κι' άντρας μου στην πόρτα στέκει
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Δούλεψε στα νιάτα σου νάχης στα γηρατειά σου
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Έβηξ' (έκλασ') η νύφη, σκόλασ΄ ο γάμος
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Ερμηνεία: Επί ματαιώσεως επιχειρήσεως τινος επιτελουμένης υπό πολλών λόγω δυσφορίας ή αποχής και αποχωρήσεως του κυριώτατου προσώπου -
Έσμιξ' ο ανάλατος με την αναλατίνα και τα παιδιά που κάνανε ανάλατα κι' εκείνα
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Είδ' ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλιασε η καρδιά του
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Λέγεται συνήθως επί εκδηλούντος χαράν διά την μετά μακρόν χρόνον συνάντησίν τινος μετά οικείου ή γνωρίμου. -
Είδα και πολλοί σπανοί άλλ' είχαν τρίχα δω και κει
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Κυρίως προς ανεκφράστου αναισχυντίας -
Η γλώσσα η καλή βγάζει το φίδι απ' την τρύπα
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Η πρώτη μου γυναίκα δούλα κι΄ η δεύτερη κυρά
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954) -
Θέλοντας ο βλάχος μη θέλοντας ο ζωγράφος, φόρεσε κι εσύ, Χριστέ μου, κόκκινα τσαρούχια
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)Αρχήν έσχε εκ μωράς απαιτήσεως βλάχου τινός προς αγιογράφον, όπως ζωγραφίση με τσαρούχια τον Χριστόν, λέγεται δε δια τους προβάλλοντας και έχοντας την δύναμιν να επιτελέσουν μωράν επιθυμίαν εις έργον ανωτέρας τινός υφής -
Κάλλιο γνώσι παρά γρόσι
Κυριαζόπουλος, Σπυρίδων Δ. (1954)