Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Νίτσος, Νικόλαος"
-
Τετράδη και Παρασκευή τα νύχια σου μη κόψης. Την Κυριακή να μη λουστής, αν θέλης να προκόψης
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ευνόητος ή απαγόρευσις του λουσίματος εν ημέρα Κυριακή δια την αργία. Αλλά διατί η απαγόρευσις της περιποιήσεως των ονύχων κατά Τετάρτην και Παρασκευήν. Ως γνωστόν, ημέρα αποφράς γενικώς θεωρείται η Τρίτη -
Την ημέρα τον μαλώνει και το βράδυ τον μαζώνει
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Συνοδεύεται από κείμενο ... -
Της καλομάννας το παιδί Σ' εννιά μήνες περβατεί
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Λέγεται περί των ταχέως και κανονικώς αναπτυσσομένων βρεφών ως γεννηθέντων εκ μητρός υγιούς και ευτυχούς -
Τί ξέρει το σκυλί από Τετράδη;
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των αφιλοτίμων, των αδιακρίτων και των μη λαμβανόντων διόλου υπ' όψιν των άλλων τα συμφέροντα. Η παροιμία προήλθεν εκ της νηστείας της Τετάρτης, περί ης ο κύων φύσει ουδεμίαν γνώσιν έχει -
Τί σέ λείπει κασιδιάρη; Μαργαριταρένια σκούφια!
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί τών προβαλλόντων απαιτήσεις καί εχόντων αξιώσεις απροσδιονύσους καί όλως ακαταλλήλους πρός τήν θέσιν καί κατάστασίν των -
Τις παληές τις εικόνες τις βάνουν πίσ' από τις καινούργιες
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι εις πολλάς περιστάσεις η νεότης προτιμάται, των γηραλέων εν ήττονι μοίρα τιθεμένων -
Το αβκόν αβκόν τσακκίζει
Νίτσος, Νικόλαος (1926) -
Το γουρούνι δεν γίνεται μανάρι
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Παροιμία δηλούσα ότι η φύσις και ο χαρακτήρ δεν μεταβάλλονται -
Το δίκηο δίκηο δε βαρεί και τ' άδικο δεν πρέπει
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Παροιμία δηλούσα ότι το δίκαιον δεν αντιτάσσεται ποτέ εναντίον του δικαίου, ή δε αδικία τυγχάνει πάντοτε απρεπής και ψεκτέα -
Το ζουτλό και το χωριάτη ξέναις έγνοιαις τους γεράζουν
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι οι φρενοβλαβείς και οι χωρικοί ταλαιπωρούνται μεριμνώντες και διερευνώντες περί ξένων υποθέσεων παραμελούντες τα ίδια συμφέροντα -
Το ήμερο αρνί βυζάνει δυο μανάδες, το άγριο ουδέ τη δική του
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περί του ότι οι ήπιοι χαρακτήρες δια τψν καλών τρόπων επιτυγχάνουσι περισσότερα ή οι τραχείς και απότομοι -
Το κάνουν μάννα και τάτο
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Ερμηνεία: Επί των μεγαλοποιούντων υπερβολικώς και εξογκούντων τα πράγματα υπερμέτρως -
Το κάνω παίπαιλη
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Λέγεται επί των μεταβαλλόντων τι εις σποδόν, επί των καταστρεφόντων -
Το κάνω ρόϊδο
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Το μεταχειρίζονται ειρωνικώς, οίον: τώκαμες ρόϊδο = το πρόκοψες, το επέτυχες -
Το κέντισμα είνε γλέντισμα κ' η ρόκα το σεργιάνι, Η σαρμανίτσα κι ο αργαλειός είνε σκλαβιά μεγάλη
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Περιγράφει το τετράστιχον τούτο εις ποία έργα ενήδονται αι γυναίκες και ποία είνε εις αυτές απεχθή. Το κεντάν και το νήθειν θεωρούσιν ευάρεστα, ενώ το ανατρέφειν νήπιον εν τω λίκνω και το υφαίνειν αποτελεί οι αυτάς δουλείαν! -
Το κερί του ή της λείπει
Νίτσος, Νικόλαος (1926)Επί των λίαν καχεκτικών και φαινομένων ετοιμοθανάτων, δι ους το άναμμα των νεκρικών λαμπάδων είνε λίαν προσεχές -
Το κομμάτι άφησέ το γιά την άλλη 'μέρα, τή δουλειά μή την αφήνης
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Συμβουλή όπως επιφυλάσση τις μέρος τροφίμων διά την επιούσαν μή εξαντλών άπαντα εντός της αυτής ημέρας, αλλά μή αναβάλλη τάς υποθέσεις και τάς εργασίας του εις την επαύριον όταν ήνε δυνατόν να διεκπεραιωθώσιν αυθημερόν -
Το μεγάλο να τον βάζης μπροστά στο δρόμο και πίσω στη δουλειά
Νίτσος, Νικόλαος (1931)Συμβουλή ότι πρέπει οι ηλικιωμένοι χάριν τιμής να προπορεύωνται, άλλ΄ ως προς τας εργασίας να επιβαρύνωνται ολιγώτερον των νεωτέρων