Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολίτσης, Ανδρέας Μ."
-
Εν' του σσιοινιού τζαι του παλλουτζιού
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται δι' ένα, πολύκακουποιού άνθρωπου -
Επήαμεν να πούμεν , τζι' είπαν μας
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν ο αδικών δεν σιωπά, αλλά έχει την αναίδειαν να υβρίζη ακόμη τον αδικηθέντα -
Επήεν για μαλλίν, τζι ήρτεν κουρεμμένος
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν προσπαθή τις να κερδίση και στο τέλος ζημιώνει -
Ετζιύλησεν το στούππωμαν, τζι' ηύρεν την μαείρισαν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Επί δύο τύπων πολύ ταιριαστών -
Ευτζιήν γονέων έπαιρνε τζαί σάρκον όρος μένε
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Ερμηνεία: Η ευχή των γονέων προστατεύει τον άνθρωπον όπου και να ευρίσκεται -
Η αγάπη εμ' πάνω στα σκατά τζι' αλλοί του πον να ππέση
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η αγκαθκιά κάμνει αγκάθκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η γλώσσα κόκκαλ' 'εν έσσιει τζιαι κόκκαλα τσακίζει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Πρέπει να προσέχη τις πολύ δι εκείνο το οποίον θα εκστομίση -
Η καλή μέρα φαίνεται πουτό πρωΐ
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η καμήλα έκαμεν καμηλίν ν' αλαφρώση τζι εκράτεν το τζιαι τζιείνον ειο την ράσσιην της
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται για κάποιον όστις προσπαθεί να δημιουργήση κάτι για να ανακουφισθή, αλλά συμβαίνει όλως διόλου το αντίθετον -
Η κούζα πα πολλές φορές στην βρύσην, μα μια φορά έρκεται τσακκισμένη
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η κουφή κουφούδκια κάμνει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δηλαδή αναλόγως των γονέων, είναι και τα παιδιά -
Η κρυάδα μπαίνει με το σατσίν τζαί γκαίνει με το βελόνιν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Σατσίν = σάκκος -
Η ορκή σου στάρκα όρη τζιαι στάρκα βουνά αφέντη μου
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται επί θεομηνίας -
Η ορκή του Θεού κατεβαίνει που τα τζιεραμίδκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται επί απροόπτου συμφοράς -
Η πελλάρα εν' εφτά λογιών
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)