Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Πουλάκης, Δημ."
-
Κάλλια 'χω να με πάρουνε εξηνταδυό διαβόλοι παρά να μην έχω παρά, να ξημερώνη σκόλη
Πουλάκης, Δημ. (1924) -
Καλά και του καλού
Πουλάκης, Δημ. (1924)Ερμηνεία: Πάει καλά, έχει καλώς, θα γυρέψω το τάδε πράγμα κι' άν τόχουνε και μου το δώσουνε καλά και του καλού -
Κι' ο ένας κακό χωράφι, κι ο άλλος κακό δραπάνι
Πουλάκης, Δημ. (1924)Λέγεται για ανθρώπους που όλο μαλλώνουν, που ποτέ δεν μονοιάζουν -
Κλαίνε τα ρούχα για κορμί, και το κορμί για ρούχα
Πουλάκης, Δημ. (1924)Τον πρώτο στίχο λένε όταν ιδούν άσχημον άνθρωπο με όμορφα ρούχα. Τον δεύτερο σαν ιδούνε όμορφον άνθρωπο με άσχημα ρούχα -
Κοντή γυναίκα νόστιμη, ψηλή χαραμαντάνα, κοντός ο άντρας μπίθλακας, ψηλός έχει τη χάρη
Πουλάκης, Δημ. (1924) -
Λέει τα λόγια του απ' το σωρό κι από την τρακάδα
Πουλάκης, Δημ. (1924)Ομιλεί πολύ γλήγορα, λέει πολλό λόγια χωρίς κανένα γούστο -
Μη γυρεύεις της μάννας σου τα χάδια
Πουλάκης, Δημ. (1924)Μη γυρεύεις μεγάλα πράγματα, μεγάλες καλωσύνες, μεγάλες περιποιήσεις -
Μόνο για μας είναι παντού γκρεμνά και βράχια
Πουλάκης, Δημ. (1924)Όλοι οι άλλοι προκόβουν και μόνον εμείς δεν μπορούμε να προκόψουμε, (ν' αρχοντήνουμε, να κάνουμε βιός -
Μου πήρε ο γαμπρός μου και τα ξυλοκεράμιδα του σπιτιού μου
Πουλάκης, Δημ. (1924) -
Νάχα το Δεσπότη άντρα, θάκανα το τάδε πράμα
Πουλάκης, Δημ. (1924)Ομιλία γυναικεία που χρησιμεύει για να φανερώσουν πως δεν είναι βολετό να γίνη ένα πράγμα -
Ο ένας ξείδι κι' ο άλλος καπνιά
Πουλάκης, Δημ. (1924)Ο ένας κακός κι' ο άλλος κακός. Λέγεται γιά ανθρώπους πού όλο μαλώνουν καί ποτέ δέν μονοιάζουν -
Ο Θεός αρφανά κάνει, μ' άμοιρα δεν κάνει
Πουλάκης, Δημ. (1924)Λέγεται για αρφανά που έχουν κάποτε καλή τύχη -
Ο κόσμος με τον κόσμο κι' ο τάδες με το τάδε πράμα
Πουλάκης, Δημ. (1924)Ο τάδες όπου σταθή κι' όπου βρεθή την ίδια ομιλία έχει, για το ίδιο πράμα κάνει πάντοτε ομιλία