Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αλεξανδρής, Απόστολος"
-
Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Ανθρωπος αγράμματος ξύλον απελέκητον
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Απ' Αύγουστο χειμώνα κι' από Απρίλη καλοκαίρι
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Από ρόδο βγέλλει αγκάθθι κι' απ' αγκάθθι βγέλλει ρόδο
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Από τα ψηλα΄στα χαμηλα, 'πο τα πολλά στα λίγα, 'πο τα καθαρά άλογα στα κουντούρια γαιδούρια
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Από τρελλό κι από μικρό παίρεις καθάρια αλήθεια
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Από τρεχούμενο νερό κατούρησε και πιε κι' από στεκούμενο νερό σφατσέλωσε και φύγε
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Ας είναι η δύση καθαρά και η ανατολή ας χιονίζει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Αυτός σε περναει 'ς τη Σκύρο άβρεχο
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία: Επί ανθρώπου λίαν ευφυούς -
Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει κ[ι]' άγιος Νικόλας το μουλώνει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Βόθα γέρο να βαθού να λιγοστείζη η στράτα
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Βοηθάει η νύχτα και η αυγή, σαν να χα μάννα κι αδερφή
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Γάτος άν διέλθη άνωθεν του νεκρού ο αποθανών γίνεται βορβόλακας. (βορβόλακας = βρυκόλαξ)
Αλεξανδρής, Απόστολος (1919) -
Γάτος γαμεί γάτος σκούζει
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Γαμιέται η κόρη χαίρεται σαν έρτη η γένα κλαίζεται
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Για δαύτο δε κερνούσανε κλησσάταν και λειτουργούσανε
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία: Την παροιμίαν είπε ποιμέν τις το πρώτον εισελθών εις εκκλησίαν νομίσας αυτήν καφενείον εκ της συγκεντρώσεως του κόσμου -
Για σένα τα λέου πεθθερά, για να τ' ακούη η νύφη
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Γοργόνα = Πέτρα μεγάλη
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)