Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Αλεξανδρής, Απόστολος"
-
Σα ματαγενου νύφφη ξέρου πως καμαρώνου
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία: Η πείρα διδάσκει τον άνθρωπο πολλά -
Σα μιλάς και δεν σ' ακούνε, πάντεχε τ' είσαι στο μύλο
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Σαν μιλής κ.δ.σ' α,πες πως εί μες στο μ.ζ. -
Σαν επόστατσες πο το θέρος χάδε να βγέλης ρόβι
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Σαράντα φάε σαράντα πιε, σαράντα κόψε φύτεψε
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Σέ σκαίνομαι σαν τις αμαρτίες μου
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Σείονται τα σίδερα και οι σκουρολεπίδες
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Σκάεις αυγό ή χύνεσαι;
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Στάλα στάλα γεμίζει η σουβάλα
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Στίς εννιά του μακαρίτη άλλος μπαίνει μέσ' στό σπίτι
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Στοιχέο= φάντασμα, ει κεν ανύπαρκτος φρ. '''ς το τρίστρατο βγέλλουνε στοιχειά'', φοβούμαι τα στοιχέα την νύχτα.
Αλεξανδρής, Απόστολος (1919) -
Στον ήλιο λάσπ' δεν κολά
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Στου βοδιού το κέρατο να κρυφτής θα σε βρου
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τ' αγκάθθια του καλοτσαιριού μαρούλια είν' του χειμώνα
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τ' ακούου βερεσέ
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τ' ακριβού βιός σε χαροκόπου χέργια
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τ' ακριβού τα χρήματα σε χαροκόπου χέργια
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τ' αμπέλι θέλ' αμπελουργό και το καράβι ναύτη
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)Ερμηνεία: Πάσα εργασία απαιτεί ειδικούς και καταλλήλους ανθρώπους -
Τα δαχτυλίδια πέτουνε μα τα δάχτυλα πομένουνε
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τα μεταξουτά βρακιά θέλουν πεδέξξα σκέλια
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902) -
Τα μικρά δεν ήθελες τα μεγάλα γύρευγες γύρισ΄ το χερόμυλο κούνιε τσαι το διάολο
Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)