Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 202-221 από 257
-
Το 'ονικό έχ χάνεται μμ' αλήθεια τσ' 'έ' πληθαίνει
(1934)Ονικό=γονική περιουσία. Η παροιμία συνδέεται με το επιχωριάζον της κληρονομιάς έθιμον εν Καρπάθω, καθ' ό η γονική ακίνητος περιουσία παραδίδεται ανέπαφος εις τους πρωτότοκους κτλ, η δε επίκτητος διανέμεται μεταξύ των άλλων ... -
Το έχει τσ΄ η αντρειά κρουμμό ΄έν έχει ή το έ.κρ.έν έχει
(1934)Ο πλούτος και η ανδρεία είναι πράγματα πασιφανή -
Το εννικό έχ χάνεται 'μμ' αλήθεια τσαί πληθαίνει
(1934)Διάφορος της υπ' αριθμ. 43. Τα εκ κληρονομικότητος, εκ φύσεως, ου μόνον διαιωνίζζονται εις τους απογόνους αλλά και ενισχύονται εξελισσόμενα. -
Το ζευγά τσερνάς, τα 'ούδια τσεντάς
(1934)Η περιποίησις προς τον γεωργόν είναι οιονεί παρόρμησις των αροτήρων προς δραστηριωτέραν εργασίαν -
Το κακό τσυνήι όλο φήημα 'ναι
(1934)Η αποτυχία των κυνηγών τοις αφήνει ως παρηγορίαν την εν λόγοις εγκαύχησιν -
Το καλόν απανωπίθι αλλ' απ' ούλα μέσα!
(1932)Λέγεται επί προσώπου του οποίου η καλή γαστήρ παρομοιάζεται με πίθον -
Το μισιστήρι του σπιδιού πομένει κλερονόμος
(1934)Η τύχη δημιουργεί εκπλήξεις, ώστε το από όλους περιφρονούμενον παιδί της οικογενείας ως ανάξιον, έφθασε να γίνη ο γενικός όλων κληρονόμος, μισιστήρι μόνον εν τη παρ. = το απόπαιδο (εκ του μισώ, ακούεται δε και μιστιστήρι ... -
Το πολλύ περίσσιο χαλά το ίσιο
(1934) -
Το πουντζίσ σου μη το 'είχνης σε πολλούς
(1934)Οι εξ αφελείας επιδεικνύοντες τα αγαθά των, υποπίπτουν εις την εκμετάλλευσιν των πονηρών -
Το Σάατον αρτίνευγε τσαί ποτέ μη ξετελεύγης
(1932)Πρόκειται και εδώ περί κοπής ενδυμάτων κατά τας εν ισχύϊ προλήψεις -
Τό 'να ξύλο οχτρός τής φωδιάς
(1934)Τό άναμμα τής εστίας επιτυγχάνεται διά δύο ή περισσοτέρων ξύλων -
Τοκ καθρέφτη – ν όπως τον αξαννοίεις σ' αξαννοίει
(1934)Ερμηνεία: Η φιλία στηρίζεται επί αμοιβαίων αισθημάτων -
Τοκ κόπο μου σου τοχ χαρίζω, αμμέ τη τσοιλιά μου εσ σου τηχ χαρίζω
(1932)Ο προσφέρων εις τινα την εργασίαν του, αν δεν λαμβάνη πληρωμήν, πρέπει τουλάχιστον να τρώγη καλά -
Τολ λωλλόν ερδινιάζεις, τοθ Θεόν ατιμάζεις
(1934)Αι προς παράφρονα παραινέσεις είναι μάταιαι και συγχρόνως ασέβεια προς τον Θεόν, όστις τον έκαμε τοιούτον προς τιμωρίαν των αμαρτιών του