Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολίτσης, Ανδρέας Μ."
-
Ο πελλός αν δεν έσσιει νουν, έσσιει πόδκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Ο πελλός εποτζιοιμήθην, τζιαι πελλόν όρωμαν είδεν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Όσοι μπαίνουν ψι΄όσοι φκαινουν της Παρασσιευκήν στην Χώραν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Χώρα= ούτω καλείται η πρωτεύουσα Λευκωσία παρά του λαού -
Οι δκυό τον έναν δέρνουν τον τζι οι τρείς καταλαλούν τον τζί οι τέσσερις σκοτώννουν τον τζί οι πέντε κουβαλούν τον
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δια να δηλωθή η δύναμις των πολλών -
Ούλοι λαλούν τζιαι πολαλούν τζι' ο στραός τζιεί που πονεί
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν κάποιος μιλά διαρκώς για κάτι που τον ενδιαφέρει -
Ούλος ο καβκάς, εγ για το πάπλωμαν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Ούτε τον οχτρόν μου να δω ούτε τον σταυρόν μου να βάλω
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Ερμηνεία: Λέγεται για κάποιον ο οποίος δεν τολμά να διακινδυνεύση για κάτι -
Πάκασε καλόηρε να φας χουμίν τζαι κρομμύδιν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Πάσ' στην κκέλαν, εβλάστησεν μιμμίτης
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δηλαδή επάνω στο ένα κακό έρχεται άλλο -
Παρά παπάς σκοτωμένος κάλλιον παπάς φονιάς
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Παρακάλε του γειτόνου σου τα έσσιη του, ναν ράλια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Πέρα βρέσσιει, τζιαι Καραμανιά σσιονίζει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Καραμανιά = όρος της Τουρκίας -
Πέφτη, η εφτομάδα ξιμπερτεύκει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Ππέφτουν τα ποξαμάθικα, σε τζιείνους πόν' έχουν δόνκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν έρχονται ευκαιρίες σε εκείνους πού δεν μπορούν να τάς εκμεταλλευτούνε