Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήκος, Αστέριος"
-
Εδώκαν άτον πρόσωπον και θέλει και τ' αστάριν
Ζήκος, Αστέριος (1892)Το επιραπτόμενον ύφασμα δόντος μου αιτεί και το υποραπτόμενον. Ερμηνεία: Επί των δι' επιδειχθείσαν αυτοίς συγκατάβασιν και ευμένειςν θρασέων και απαιτητικών αποβάντων. Σ'έδωκα πρόσωπο χαλεύεις κι' αστάρι -
Είδες μάννα πάρε κόρη
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Είνι τ' σκοινιού και του παλκιού
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Ελάτε γνωστικοί να φάτε του τρελλού το βιό
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Επάτησεν ο Αύγουστος κ η άκρα του χειμώνα παύει ο φτωχός το δειλινό κι' ο άρχοντας τον ύπνο
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Ετίναξε τα πέταλα
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Ευχή γονιού αγόραζε και ς΄το βουνό ανέβαινε
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Ζήσε ως τον Μάη να φάς τριφύλλι
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινωσύνην θέλει λαγού περπατησιά, κ' αετού γρηγορωσύνη
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Η εντροπίτσα τρώει πετρίτσα
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Η Ηχώ ήτο νέα απειθής καταδικασθείσα υπό της μητρός να επαναλαμβάνη τας φωνάς των ανθρώπων και ζώων.
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Η καλή η μέρα φαίνετ' από το πρωί
Ζήκος, Αστέριος (1892) -
Η λάσπ' αν δε δαρθή κεραμίδ' δε γίνεται
Ζήκος, Αστέριος (1892)