Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν."
-
Μηδέ λωλού φιλί μηδέ λωλόν φιλήσης
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)Ερμηνεία: Να απέχης από τους ελαφρόνοας -
Μιά αλεμούρα πού 'ναι
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Εκείνος όστις ρίπτει σκάνδαλα μεταξύ φίλων και αναμιγνύεταιεις τας ξένας υποθέσεις -
Μιά στό ξύ καί μιά στ' αμόνι
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: εννοεί ότι έκαστος πρέπει νά πολιτεύεται καί νά συμμορφώνεται μέ τήν περίστασιν -
Μπας κ' εκόψετε παρί;
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)Έκφρασις λεγομένη υπό τρίτου, όταν δυο συναντηθώσιν επαλελημένως εις αυτό το μέρος -
Να ξυπνήσ΄ η κουρεμένη και να δη το πάπλωμά της
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1895)Ερμηνεία: Ελεφηνολογεί τας συνεπείας του μη αρμοδίου γάμου -
Νάχη η κυαρά μου γένεια θα την εφώναζαν πάππουν
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Εννοεί ότι όστις έχει χρήματα και όποιος έχει φρόνησιν, φαίνεται -
Νόα και βλόγα
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Εννοεί όταν θέλη της να λέγη πρέπει να γνωρίζη τι ομιλή, αλλιώς προτιμετέρα είναι η σιωπή, προς δε να γνωρίζη να σκέπτεται περί της εργασίας ην θα επιχειρισθώ κλπ -
Ξένο ψωμί μασείς; Δικό σου καταπίνεις
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)Ερμηνεία: Περί αμοιβαιότητος -
Ξενοθερίζεις τραγουδείς κακό χειμώνα καρτερείς
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Εννοεί εκείνους οι τίνες δεν φροντίζουν περί των ιδίων συμφερόντων, αλλά περί των αλλοτρίων, και ότι οι τοιούτοι κακόν γήρας θα έχουσιν -
Ξηλώνω
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Ξήλωμα “εμπόδισμα φράσις: “αανά (α = τώρα) ετούος με ξήλωσε αφ΄ την δουλειά μου” -
Ξωτερικόν, ξωτικόν. Ταύτα δε έχουν ωρισμένα ονόματα βουρβουλάκους, κατσικάδες, καλομοίρες, νεράϊδας κλπ.
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1889) -
Ο Θεός να σε φυλάγη από σπανόν άντραν και από μαλλιαρήν γυναίκα
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Εννοεί ότι έναν αντιφυσικόν έχει κακάς συνεπείας -
Ο Θεός να σε φυλάξη από νότο γιονιστή κι' από βοργιά βροχάρη
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1895) -
Ο καθείς έχει τα ιδιά του γραμματάκια εις την ράχην του
Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)Ερμηνεία: Εννοεί ότι έκαστος έχει τα ελαττώματα του και ελλείψεις του και πρέπει να διορθώνεται και όχι να λέγη τα των άλλων