Προστέθηκαν πρόσφατα

Σπίτι με χιόνι, τζαμί με ουρδά.

Μπακαΐμης, Αριστείδης (1962)

Ματαιοπονία

Παρέκ' από το σπίτι μου ας είν και τ' αδερφού μου.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)

4 (βλ. και έξω)

Το μακρύ σιψί στο χέρι και ει το σίτι ο Θεός το ξέρει.

Κολλυβάς, Χφ. (1918)

Σπίτι και καράβι, ανεθβολή θα φερ΄.

1938 (1938)

Γήdανα να κάψνα δυό σπίτια κι' έκαψανα ένα.

Πετρόπουλος (1918)

Λέγεται για το ανδρόγυνο για το οποίο υπάρχει η γνώμη ότι δε μπορεί να εξελιχθεί καλά στον οικογενειακό του βίου.

Σο λιθάρ' απάν' οσπίτ' τερεί.

Ακόγλου, Ξ. (1939)

Και στις δυσκολότερες περιστάσεις το ζει το σπίτι του.

Κρουσάριο 'ναι το σπίτι του.

Λιουδάκι, Μ. (1939)

είναι άνω κάτω

Σφάλλει κι' ο παπάς στη λειτουργιά του

Κολυβάς, Χ. (1940)

Που λέει το βαγγέλιο

Σιγύρισε το σπίτι σου να σου φανή μεγάλο και στόλισε τον άντρα σου να'ναι καλλιά από άλλο.

Κυρμιζάκη (1918)

-Αν δεν εσφάλλαν γνωστικοί αλί στην μοίρα των λωγών. -Έσφαελν εις το ομοούσιον. -Ο μικρός σφάλλει μικρά, ο μεγάλος σφάλλει μεγάλα. (Τήνος) -Όποιος δε σφάλλει, δε μαθαίνει.(Κεφαλλ.) -Σαν άνθρωπος, έσφαλα.

Άγνωστος (1918)

Του σπίτ' σα gαγεί, τσι'ι γ-οι πουτ'τσ'οι καλό δε δλέπιν.

άγνωστος (1929)

Εδώ παπάς θα λουτρουά και πάλι θε να σφάλη

Ιωαννίδης, Ε. (1876)

Σαν νάσφαλε στο ομοούσιο

Κανδηλώρος, Τ. (1923)

Διαμαρτυρία ενός αθώου

Ας είνε το σπίτι μικρό κιας είνι δικό σ'.

Δεληγιάννης (1918)

Έσφαλεν εις το ομοούσιον

Μουσαίος (1919)

Επί των πασχόντων δια παραμικρόν σφάλμα

Όποιος δεν αρέζ' το σπίτ' dου, πέφτ' και το bλακών'.

Πετρόπουλος (1918)

Όποιος δεν ευχαριστείται στα δικά του, σ' ό, τι έχει, πηγαίνει άσχημα.

Θυμήσου που ως κ' εσύ κάπως κάποτ' έσφαλλες!

Καββαδίας, Γ. (1876)

Σπίτια χωριά, ντέρτια χωριά

Λιουδάκι, Μ. (1938)

Όλοι έχουν στεναχώριες.

Α σου σφάλλη ο φίλος σου, θυμήσου μην κ' εσύ έσφαλλες

Καββαδίας, Γ. (1876)

Μέσα στο σπίτι είναι και μέλι, είναι και ξείδι

Λιουδάκι, Μ. (1938)

Οι οικογένειες μαλώνουν κι πότι-πότι.

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Σπίτι με χιόνι, τζαμί με ουρδά. ﻿

Παρέκ' από το σπίτι μου ας είν και τ' αδερφού μου. ﻿

Το μακρύ σιψί στο χέρι και ει το σίτι ο Θεός το ξέρει. ﻿

Σπίτι και καράβι, ανεθβολή θα φερ΄. ﻿

Γήdανα να κάψνα δυό σπίτια κι' έκαψανα ένα. ﻿

Σο λιθάρ' απάν' οσπίτ' τερεί. ﻿

Κρουσάριο 'ναι το σπίτι του. ﻿

Σφάλλει κι' ο παπάς στη λειτουργιά του ﻿

Σιγύρισε το σπίτι σου να σου φανή μεγάλο και στόλισε τον άντρα σου να'ναι καλλιά από άλλο. ﻿

Του σπίτ' σα gαγεί, τσι'ι γ-οι πουτ'τσ'οι καλό δε δλέπιν. ﻿

Εδώ παπάς θα λουτρουά και πάλι θε να σφάλη ﻿

Σαν νάσφαλε στο ομοούσιο ﻿

Ας είνε το σπίτι μικρό κιας είνι δικό σ'. ﻿

Έσφαλεν εις το ομοούσιον ﻿

Όποιος δεν αρέζ' το σπίτ' dου, πέφτ' και το bλακών'. ﻿

Θυμήσου που ως κ' εσύ κάπως κάποτ' έσφαλλες! ﻿

Σπίτια χωριά, ντέρτια χωριά ﻿

Α σου σφάλλη ο φίλος σου, θυμήσου μην κ' εσύ έσφαλλες ﻿

Μέσα στο σπίτι είναι και μέλι, είναι και ξείδι ﻿