Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-3 από 3

Ο Θωμόπουλος λόγου ποιούμενος περί της πλουσίας αρχοντίσσης Δανιηλίδος εν Πάτραις επί Βασιλείου Α’ του Μακεδόνος, αναφέρει επιτόπιον παράδοσιν ην λέγει ότι ήκουσε παρά γέροντος καθ’ην: «Μια μεγάλη βασίλισσα της οποίας ήταν άμετρος ο πλούτος, κατοικούσεν εις Υψηλά Αλώνια και ότι το μονάκριβο παιδί της απέθανε και ετάφη ‘ς τον Άγιον Ανδρέα». Είναι αληθές ότι η συνοικία των Υψηλών Αλωνιών, ήτο μία των πρώτων ή μάλλον των αριστοκρατικών συνοικιών, και τούτο δηλοί ή άλλοτε, προ της ισοπεδώσεως, απαντώσα αυτόθι πληθύς Βυζαντινών το πλείστον κτιρίων. Αλλά δεν πιστούται άλλοθεν ότι και η Δανηλίς αυτόθι κατώκει».

Θωμόπουλος, Στέφανος Ν. (1888)

Οι εν Τούρκοι ένεκα της υπό των κατοίκων παρασχεθείσης εις αυτούς κατά των Ενετών συνδρομής επί τοσούτον εφαίνοντο ήπιοι, ώστε ου τόνον εις τους Πατρείς επέτρεπον κατά το δοκούν να εκτελώσι τας θρησεκυτικάς τελετάς των, κτός μόνον κωδωνοκρουσίας αλλά και να εγείρωσι τα λεγόμενα Αναθέματα, δηλονότι τρόπαια εκδικήσεως κατά τινων εκ των καταθλιβόντων αυτούς ενίοτε προκρίτων του ΙΗ αιώνος. Αφού ο διάπυρος ούτος λαός εξήντλει πάν μέσον διεκδικήσεως και ικεσιών άτε στερούμενος δικαστηρίων, ρητορικών βημάτων και εφημερίδων, κατέφευγεν εις το τελευταίον μέτρον του να αφιερώση τους καταθλίβοντας Κοτζαμπάσιδας (προύχοντας)εις τα’ακάθαρτα πνεύματα. Προς συμπλήρωσιν δε του αναθέματος, επρόφερον το όνομα του αδκου εις τινα φωνίαν γής, καταρωμενοι και ρίπτοντες τον λίθον της αιωνίας κατάρας. Πας ο εκεί παρευρισκόμενος εποίει το αυτό ως και μετ’ού πολύ ωρθούτο μέγας σωρός λίθων επί του αναθεμαστισθέντος τόπου. Το αποτέλεσμα του αφορισμού, κατά την κρίσιν του απλοικού λαού, ήτον ότι ο εχθρός του εγίνετο μετά θάνατον βρυκόλακας, το σώμα του δεν διελύετο εις τα εξ ών συνετέθη, τα δε τέκνα του δεν διελύετο εις τα εξ ών συνετέθη, τα δε τέκνα του κατετρόχοντο υπ’ασθενειών. Η μεγαλυτέρα περί τα τοιατα πίστις υπήρχε και υπάρχει παρα τοις χωρικοίς, οίτινες διηγούται ποικίλας τοιούτου είδους ιστορίας και κατά την μαρτυρίαν αξιοπίστων περιηγητών εξετέλουν επί παρουσία αυτών τήντελετήν του αναθέματος κραυγάζοντες ‘’Ανάθεμα στους γονέους, στην ψυχήν και στα παιδιά του..’’ Ιστέον ότι πολλά αναθέματα ιδρυμένα ήσαν εις την περιοχήν των Πατρών.’’

Θωμόπουλος, Στέφανος Ν. (1888)

Ο συγγραφέας αναφέρει περί του Αγ. Ανδρέου ότι : μετέβη εις τα περίχωρα των Πατρών διδάσκων τον λόγον της αλήθειας, περιπλανηθείς δε εις τόπους δύσβατους, αφίκετο και εις το εν τω μέσω των ορέων κείμενον χωριό Γουρσούμιστα, του Δήμου Φαρών, ένθα οι εγχώριοι κακώς εδεδιώχθησαν αυτόν. Αυτόθι μέχρι τούδε δείκνυνται δύο πλάκες και εν τη μία μεν απετυπώθη η αριστερή καρβατίνη (υπόδημα) του αποστόλου, εν τη ετέρα δε ο αριστερός πούς άνευ υποδήματος, άτε πιθανώς απολέσαντος τούτο του Αγίου κατά την φυγήν. Η παρά των Γουρμιστιωτών αναφερομένη περί του Αποστόλου παράδοσις έχει ως εξής : «Ο Απόστολος Ανδρέας έτρεχε ‘ς τα βούνα της Αχαγιάς για να κρυφτή, επειδή οι στρατιώτες ήθελαν να τον πιάσουν και να τον σταυρώσουν. Πολλές ημέρες επερπατούσε απελπισμένος γιατί δεν ήξερε που να κρυφτή. Από τα πολλά φθάνει ‘ς τη γουρσούμιστα, και πρίν μπή στο χωριό συντυχαίνει ένα χωριάτη, που ‘σπερνε ‘ς το χωράφι του και του λέει : «αν δής τίποτε στρατιώτες και σε ρωτήσουν που ίσα ‘κρύφτηκα, να μη τους το μαρτυρήσης πως ήρθα δώ, γιατί θα με πιάσουν και θα με σταυρώσουν». Ο Γουρσουμιστιώτης δες ήξερε πως ήταν ο Άγιος και απόρησε έπειτα ότες είδε οτι μπροστά έσπερνε και πίσω ‘φύτρωνε. Και μ’ όλο πούννοισε ότι θάμμα θα ‘τανε κανενός Αγίου, δεν εφύλαξε την υπόσχεσή πούδωκε, και ότες οι στρατιώτες τον ‘ρώτησαν, αυτός μονομιάς ‘φανέρωσε ένα μεγάλο δένδρο πούχε ανέβη ο Άγιος, κ’ έτσι τον έπιασαν, τον έδεσαν ‘πιστάγκωνα με τα σίδερα και τον έφεραν στη Πάτρα, όπου τον σταύρωσαν ανάποδα, απάνω τα πόδια και κάτω το κεφάλι

Θωμόπουλος, Στέφανος Ν. (1888)