Εις την κοιλάδα των Τεμπών υπάρχει βράχος, «εξ ου ωνομάσθη η πέριξ τοποθεσία το Γραμμένον άλας. Είναι δε το Γραμμένον άλας λατινική επιγραφή, κατά δε την περισωζομένην έτι λαϊκήν εκεί παράδοσιν δι’ αυτής (ούτω) αναφέρεται το καταναλωθέν άλας κατά την διάνοιξιν της διαφράγος (γράφε διασφάγος) των Τεμπών ή την κατασκευήν της αρχαίας οδού αυτών. Κανείς δε των περιηγητών των μετά μεγίστου ενθουσιασμού και λεπτομερειών περιγραψάντων τα παραδείσια Τέμπη δεν έλαβε τον κόπον, εκ φιλανθρωπίας τουλάχιστον να εξηγήση εις τους ονομάζοντας ή ερμηνεύοντας ούτω την επιγραφήν ότι αι επί του εν λόγω βράχου πέντε (γράφε εξ) λατινικαί λέξεις: L. Cassious Longinus proconsul Tempe mativi (ούτω!) δεν έχουν καμμίαν απολύτως σχέσιν προς το άλας κτλ». Τανωτέρω απεσπάσθησαν εκ φλυάρου και ψυχράς χαριτολογίας περί της επιγραφής των Τεμπών και της αναφερομένης εις αυτήν δημώδους παραδόσεως, ην ο πρώην εφέτης κ. Τ. Δ. Αμπελάς κατέτεινεν εις τέσσαρας όλας σελίδας του Ημερολογίου «Πινακοθήκης» και «Ελληνικής επιθεωρήσεως» (ετ. Α σελ. 192 – 195). Η περί ης ο λόγος παράδοσις έχει περιληφθή εις τας εμάς Παραδόσεις αρ. 145. Η δε επιγραφή εδημοσιεύθη εν CIL Ι 618 όπου καθώς και εν τ. ΙΙΙ 588 υπάρχει βιβλιογραφική σημείωσις των μνημονευόντων αυτήν περιηγητών ή αρχαιολόγων εις ους προσέθεσα τινας μη αναγραφομένους εν τη σημειώσει εκείνη εν Παραδόσ. σελ. 759. Τούτους πάντας τους γράψαντας περί του αυτού θέματος (πλην του κ. Ν. Γεωργιάδου) αγνοεί ο κ. Αμπελάς, όστις φοβούμεθα, ότι κατακρίνων τους περιηγητάς, διότι δεν έλαβον τον κόπον να εξηγήσωσι την επιγραφήν, θα περιήρχετο εις δεινήν αμηχανίαν αν προσεκαλείτο να ερμηνεύση αυτός το κείμενον της επιγραφής ως το ανέγνωσε, μάλιστα δεν την τελευταίαν ανύπαρκτον λέξιν mativi.