Search

Now showing items 1-10 of 14

Οι άλλοι μήνες εξώδεψαν ότι είχαν μαζεμένα κι άμα έρθη ο Μάρτης σώνουνται ούλα και τότε του λένε πως αυτός τα σωσε ούλα και τον κρεμάνα. Όταν τον κρεμάνε κλαίει κι όταν τον ξεκρεμάνε γελάει. (Άλλα αίτια της αστασίας του Μαρτίου βλ. Εν Πολίτου Παραδ. αρ. 990 κε.)

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Στο Ξηροκάμπι της Σπάρτης εφέρνανε νερό από αλαργινό μέρος που λεγότανε Ανάκωλο κ' επειδή ήτανε βράχια το εφέρνανε σκαλιστό για να περάσουνε ταυλάκι. Εκεί που το κοντέψανε να ντο φέρουνε 'ς το χωργιό απαντήσανε μαστόρους κ' εφτειάνανε γιοφύρι χωρίς λάσπη. Ερώτησανε εκείνοι που κάνατε ταυλάκι, αν κοντεύουν να ντο κιώσουν το γιοφύρι, κ' εκείνοι είπανε “αν θέλη ο Θεός θα ντο φτειάσουμε”. Κ' είπανε, “ήθελε δεν ήθελ' ο Θεός, εμείς το φέραμε το νερό”. Κ' ήντουσαν καθισμένοι να φάνε κι άμα είπανε το λόγο, χάλασε ταυλάκι κ' έγινε βράχος, όπως ήτανε πρώτα κ' εθυμώσανε αυτοί κι επατάξανε τημ πίτα το ψωμί στο βράχο κ' εκόλλησε και φαίνεται ως τα σήμερα εκεί

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Στο ποτάμι είναι ένα βράχο και εκεί πήγανε δυό παιδιά να κυνηγήσουνε. Εχτύπησε το ένα ένα πουλί κ' εκατέβαινε να ντο πάρη, αλλά παραπάτησε κ'έπεσε 'ς το ποτάμι κ'επέθανε. Απο τότε εστοίχειωσε το μέρος εκείνο και ακούνε φωναίς νύχτα και ημέρα. Πολλούς τους φωνάζει με τ'όνομά τους και τους λέει να πάν' εκεί πάνε μα δε βλέπουν τίποτα.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Όταν ο Χριστός εγύριζε με τους μαθητάς του, απάντησε ‘ς το δρόμο ένα ζευγολάτη και ώργωνε, και αντί να γυρίζη πίσω το αλέτρι, το έπαιρνε ‘ς το νώμο του και το γύριζε από την ίδια μεργιά. Γι αυτό δε γινότανε η δουλειά του πολλή και γλήγορη. Του λέει ο Χριστός <γιατί να ντο γυρίζης το αλέτρι από την ίδια μεργιά, που αρχινάς και δεν γυρνάς πίσω από τη μεργιά που φτάνεις;> Ο ζευγολάτης το μαθε και ώργωνε γλήγορα. Πέρασ’άλλος ζευγολάτης <βρέ>του λέει <πως το μαθες αυτό;><πέρασε ένας άνθρωπος, θεός συχωρέσαι τομ πατέρα του, και μου το δειξε και το μαθα>. Από κεί εκίνησ’ ο Χριστός κ’επήγε ‘ς ένα σπίτι ‘ς το χωργιό και ηύρε μια και ύφαινε. Πέρναγε μια φορά τη σαγίττα, έκοβε τηγ κλωνά αι τημ πέρναγε πάλε από την ίδια μεργιά. Της λέει ο Χριστός να μην την κόβει, αλλά να ντη γυρίζη πίσω τηγ κλωνά. Εκείνη το έμαθε πάλε. Ήρθε μια γειτόνισσα και της λέει <πως το μαθες αυτό να υφαίνης;>Εκείνη λέει <μοναχή μου το μαθα.>Γι αυτό καταράστηκε ο Χριστός και το παννί της γυναίκας γίνεται λίγο, του ζευγολάτη όμως το στάρι γίνεται πολύ, γιατί το ευλόγησε ο Χριστός.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Πολλαίς φοραίς 'ς το δρόμο τη νύχτα παρουσιάζονται 'ς τους διαβάταις καλαμωταίς, σαν εκείναις που βάνουν τα μεταξοσκούληκα, και δεν αφήνουνε τον άνθρωπο να περάση. Έτσι ερχότανε 'ς το χωργιό ένας νύχτα και δεν τον άφηναν να περάση, όσο που ακούστηκαν τα κοκόρια να λαλούνε. Ένας άλλος ερχότανε νύχτα κ' εκράτειγε 'ς τα χέργια του ένα σκερπάνι, του παρουσιάστη η καλαμωτή, την εβάρεσε με το σκερπάνι κ' επέρασε. Άμα ήρθε ς το σπίτι, είδε με το φως το σκεπάρνι του γιομάτο αίματα.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Στον Άη Γιαννάκη, που ήτανε παλαιά η εκκλησία του απόξω από το Καστρί, ερχόντουσαν καβάλλα τα στοιχειά των Αγίων πρώτοι οι Άγιοι Θεόδωροι, ύστερα ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άη Γιαννάκης. Ένας είχε κεί κοντά τα πρόβατά του κ’ εψοφάγανε και δεν είχε τι να κάμη. Επήγε ‘ς αυτόν ο Άη Γιαννάκης και του είπε να ντα πάη τη νύχτα εκεί και να ντα φήση και αυτός να πάη να καθήση παραπάνου ‘ς ένα δέντρο και να κυτάη, αλλά να μη φοβηθή. Τη νύχτα είχε ο Άη Γιαννάκης ένα τουβούλι σα ρετσίνι, το πέταγε μέσα ‘ς τα πρόβατα κ’ εβούιζε κ’ εσκροπίζανε τα πρόβατα ερχότανε αμέσως ένα μικρό σκυλάκι και τα μάζευε αυτό γινότανε ως την αυγή. Όντας εφύγανε οι άγιοι επήγ’ ο τσοπάνης κ’επήρε τα πρόβατα του κι από τότε γίνανε καλά.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Οι αρρώστιαις που θα πέσουν 'ς το χωργιό γυρίζουνε τη νύχτα και σκούζουνε, μα δεν τοις βλέπουνε κι όποιος τακούση μέσ' από το σπίτι τη νύχτα, θα χαθούνε όλοι από κείνο το σπίτι. (Περί της εμφανίσεως των ασθενειών ως γυναικών βλ. Πολίτου Παραδ. σ. 552 κε.)

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Είχανε 'ς την Πόλη μια χρυσή κασέλλα και είχανε μέσα τα οστά του Μωάμεθ κ'είχανε ηλεκτρισμό απο κάτου κ' εβάσταγε την κασέλλα 'ς τον αέρα. Επηγαίνανε πολλοί Έλληνες και τους λέγανε, ότ' είναι άγιος ο Μωάμεθ κι αμαρτάνανε κ'ελέγαν πως ήταν άγιος. Μια ημέρα επήγε ένας κ' έβαλε τειάφι απο κάτου 'ς την κασ'ελλα κ' έφυγ' ο ηλεκτρισμός κ' έπεσε. Είπε τότε 'ς τους Τούρκους <σαν ήταν άγιος για δε στέκεται και τώρα;> Κι εκείνοι θύμωσαν και τον έδιωξαν.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Τα φίδια άμα γεράσουνε γίνουνται πελώρια, και τότε παίρνουνε τον κατήφορο 'ς τα λαγκάδια και πέφτουν 'ς τη θάλασσα και πνίγουνται.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Όταν ασθενής τις ψυχορραγή, συνηθίζουσιν εν Καστρίω να τον σκούζουν οι παριστάμενοι εκβάλλοντες γοεράς και ανάρθρους φωνάς, δι ών πιστεύουσιν ότι κατορθούσι να γυρίση η ψυχή πίσω δι ολίγας ημέρας είτε ώρας.

Άγνωστος συλλογέας (1916)

Search

Filters

Τα φίδια άμα γεράσουνε γίνουνται πελώρια, και τότε παίρνουνε τον κατήφορο 'ς τα λαγκάδια και πέφτουν 'ς τη θάλασσα και πνίγουνται.