Search

Now showing items 1-3 of 3

Μια φορά οι άθρωποι εκαταχανεύγανε γιατί δεν εβαφτιζόντανε. Και μια φορά 'ς το Γκίγκιλο ήτονε καταχανάδες κ'επέψανε μιάν- καταχανού να κατέβη 'ς τον Ομαλό. Ετότες αυτή επέρνα απο το δρόμο, μα την είδανε οι αθρώποι και την ερωτήξανε. Που πάεις καταχανού; Κι αυτή τότες είπε : Στο Γκίγκιλο μ'επέψανε δεν ήθελα να πάω μα πάλι σα μ'επέψανε δεν είχα είντα κάμω, τον-καλλικωμένο 'ς τη στράτα. [Ακολουθεί μελέτη επί της παραδόσεως,αυτόθι] 9Γκίγκιλο=Κορυφή όρους εις τον Ομαλόν Κυδωνίας, ..ς' τη στράτα= Παραδόσεις εκ Κρήτης περί καταχνά βλ. Ζωγρ. Αγών. Β (1896) 53 -4 αρ. Ι- 2, 61 – 62, Προμ. Πυρφ. (1925) αρ. ΙΙ ζ', 12ζ' Ν. Πολίτου, Παραδόσεις Α' αρ. 936, 945, 960 και 965. Νεοελλ. Αρχείον Α' (1935) 225 – 6 αρ. 24)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)

Άλλη μια φορά ήτον ένας άθρωπος 'ς τα Ρίκια κ'έψηνε κρέας, τότες επαρουσιάστηκε ένας καταχανάς και του λέει : Πως σε λένε; Κι αυτός του λέει πως τον λένε Κυριαπατό. Ο καταχανάς είχε σκοπό να του φάη το κρέας κι αυτό μαζί. Μα ο άθρωπος αυτός το κατάλαβε και του 'παιξε το κρέας 'ς τη μούρη και τον εστράβωσε. Κι αυτός εφώναζε ο Κυριαπατός μ'εστράβωσε κ' εμαζωχτήκανε κι άλλοι καταχανά δες, μ'αυτός ήτονε φευγάτος. [Ακολουθεί μελέτη επί της παραδόσεως, αυτόθι]

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)

Όπου είναι βέρος (1), Δεν-κάνει να σκαφτή κιανείς για να τόνε βρή, γιατί θα πάθη γή θα στραβωθή, γή θα κουτσαθή, γή θα βουβαθή, γή πράμα θα πάθη απού δε ‘γιαίνεται.Πάντα είναι στοιχειωμένος και δε βγαίνει εύκολα.Μια φορά ένας εκαθεντόνε ‘ς το τόπωμα κ ‘ εβλεπένε το λαγό. Σε μιαολιά θωρεί ένα κ’ ελάλειενε έναν – Αράπη φορτωμένο φλουριά και μια σκαλίδα. Απής επήγανε μιαολιά , διατάσσει τον Αράπη να ρίξη τα φλουριά και να κάμη ένα λάκκο. Απής έκαμε το λάκκο, ερριξένε μέσα τα φλουριά κι απόις λέει τα’ ‘ Αράπη : Να μην αφήσης κιανένα να πάρη τα φλουριά, α δεν έχη σαράντα φονικά καωμένα. Απής του ‘πενε, παίζει μια μ’ένα σπαθί και του κόβγει την –κεφαλήν-του και τόνε θάφτει μαζί με τα φλουριά κι απόις φεύγει. Τότες κι ο καλός σου κυνηγός επήε κ’ εμάζωξένε σαράντα κλωσσοπούία και τα ‘ σφαξένε κ’ εκαμένε τα σαράντα φονικά, κ’ ύστερα επήε κ’ επήρενε τα φλουριά. (Εκ Πρινέ Μυλοποτάμου) [Ακολουθεί μελέτη επί της παραδόσεως, αυτόθι] (1)Βέρος, το –αρχαίος θησαυρός, εν Ανατ.Κρήτη,λογάρι)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)