Search

Now showing items 1-5 of 5

Άμα ‘θελε να πάη ο άντρας νύχτα στο σπίτι για ν’ ανοίξουν άφηνε τα παπούτσια έξω από το σπίτι για να μην μπουν οι μελιγκάνες (νεράϊδες, κακές) για να βλάψουν το μωρό τσαι τη μάνα. Να μην της αλλάξουν το παιδί τσαι της δώσουν κανένα μελιγκανάκι. Μόλις ήθελε να βουτήξη ο ήλιος, τότε κλειδώναν τις πόρτες για τις μελιγκάνες.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)

Ένας ναύτης ταξίδευε μέσα στο καράβι, ήπιασε φουρτούνα. Τον ναύτη τον αρπάξαν τα κύματα. Ύστερη οι άλλοι που τον ήχασαν του ηγυρέβγαν τσι τουν ηύραν στου σπίκιν τους, βρεγμένο. Τουν είδαν οι δικοί του, τουν ηρώτηξαν πως ηυρέθης ιδώ έτσι βριγμένους. Είπ' αυτός, οτι ήταν η φουρτούνα πολλή ετσείνη την ώρα, φώναξε του Άη Νικόλα τσι αχωνίς τον είδε μπροστά του, τσι τον ήρπαξε απ' τη θάλασσα τσ' ηυρέθη στο σπίκιν τους

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)

Κάποτε στην περιφέρεια του Πετάσου στην εποχή των κουρσάρων ήταν ένας πατέρας με δύο κοπέλλες τσαι κλώθαν μέσα σ’ ένα δώμα (καλύβι). Εκεί τους πλάκωσαν πριν όμως είχαν σχέδιο. Αυτές τσι’ ο πατέρας είπαν ότι όταν θα ρθουν οι κουρσάροι θα πάμε να τους δώσουμε ρακί (σούμα) τσαι θα βρούμε την ευκαιρία να φύγουμε. Λοιπόν πήγανε αυτοί τσαι τους βρήκανε θέλαν να πάρουν τις κοπέλλες λένε αυτές: πατέρα θέλουμε να πάρουμε λίγο φάδι για να υφάνουμε. Ναι, φέρτε τσαι λίγη σούμα. Αφήσανε τσαι τ’ αγδάρτια τσαι φύγανε

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)

Μια φορά ήταν ένας γούμενος σ’ αυτή την εκκλησά (δηλ. στου Άϊ Ταξιάρχη στα Μεστά) ήταν τέσσεροι ‘γούμενοι, κάθε ‘βδομάδα ήταν κι’ ένας ‘γούμενος. Ετσείνη τη βδομάδα ήταν άρρωστος, λοιπόν τη νύχτα είχε σβήσει το καγκήλι, τσ’ ου γέρος ου ‘γούμενος είδε τον Ταξιάρχη στον ύπνο του, του είπε πως το καγκήλι είναι σβηστό. Ου γέρους επειδή ήτανε άρρωστος έστειλε το παιδάιν του να τ’ άψη. Το παιδάι επειδή εφοβούτο εκατέβηγ κάτω τσαι ανέβη πάλι απάνω τσ’ είπε ότι τούψε, σε λιγάκι ου γέρους είδε όνειρο, ότι ήταν πάλι το καγκήλι σβηστό, τσι του λέει : βρε ‘εν επήγες. Το παιδάι το φανέρωσε ότι ‘εν επήε γιατί φοβόταν. Ου γέρος φώναζε τσαι έτσ’ σηκώθη το παιδάι για να ξαναπά. Την ώρα που ‘βγε το θόλο ειδε το Μιχάλη το ΜΑρούκατσαι βάστα τα καπίστρα για να πά’ στα ζά. – Βρέ που πάς τέτοια ώρα; - Καλέ μπάρμπα ‘άρτης μαζί μου γιατί φουβούμαι. Επήγαν τσι του’ ψαν με του γέρο. Το παιδάι πήγε στι σπίκιν του τσαι του λέει ου γέρος. Πήγες; - πήγα μι του Μιχάλ’ τουν Μαρούκα που θα πήγινε για τα ζά, γιατί μόνος δεν θα πήγαινα. Ου γ’ερος κοιμήθη(κε) ήσυχος. Την άλλη μέρα ου γέρος κατέβη τσ’ ήκατσε στημ πλάκα.Σε λιγάκι ήρχουτου απ’ τη χώρα ου Μαρούκας. – Που ‘σαν Μιχάλη; - Από τα χτέ λείπω στη χώρα. – Ου γυιός μου μου ‘πέ ότι πήγετε τσ’ ήψετε μαζί το καγκήλι. – Εγώ λείπω απ’ τα χτές, τσ’ η γυιός σου είπι ψέμματα. – Δεν ήταν ψέμματα, ήτα ου ταξιάρχης.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)

Μια φορά ο Ταξιάρχης, είχαμε πείνα στο 40 (41), δεν είχαμε χρήμτα να πλερώσωμε τους ψαλτάδες τουγ κόπον τους. Τους δώκαμε λάδι, ύστερη ηπήγανε στ' αυτοκίνητο να φύγη δεν ημπόρει, κι' ύστερη ηυρέθη μια γριά τσαι τους είπε : “Παιδάτσα μου πάς τσαι πήρητε το λάδι του Ταξιάρχη τσαι δεν σας αφήνει τα φύγετε; Τότες οι ψαλτάδες είπαν την αλήθεια, οτι πήραν λάδι για τουγ κόπουν τους. Δεν ήθελε να του πάρουν το λάδιν του. Το πήγαν πίσω κι' έφυγε τ' αυτοκίνητο.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1962)