Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 21

Το ροιζικόν (πεπρωμένον) ή τύχην, ουχί θεότητά τινα αλλ' ιδανικήν ιδέαν των συμβεβηκότων πιστεύουσι οι Καρπάθιοις και παραδέχονται ότι έχει επιρροήν εν ταις περιστάσεσι και περιπετείας του ανθρωπίνου βίου: “Έτσι ήτο το ριζικό του ήτο της τύχης του να το πάθη”.

Άγνωστος συλλογέας (1896)

Μαυρίζει σαν το Χάρο. Φέρεται επί των μελαγχολικών και λίαν σκοτεινών αντικειμένων, εκ της επικρατούσεις δοξασίας, ότι ο Χάρων είναι μαύρος.

Άγνωστος συλλογέας (1892)

Ο Φεβρουάριος καλείται “Φλεβάρης”, διότι πήγνυνται αι φλέβες της γής. Κατά τινά δημώδη ρήσιν επιθυμή μεν να κάμη ψύχος, αλώς εντρέπεται από τον μεγαλύτερον αδελφόν του, τον Ιανουάριον.

Άγνωστος συλλογέας (1893)

Δηγός. Πιστεύεται εν Κρήτη ότι όταν το ποίμνιον αυξηθή και γίνωσι χίλια ζώα (χωρίς εννοείται ο ποιμήν να αγοράζη έξωθει τοιαύτα) αποκτώσιν οδηγάν, όσας ως θεότης αυτών τα φυλάττει και τα οδηγεί εις των νομών. Ο δε ποιμήν δεν μεριμνά πλέον τόσον δι' αυτά. Εν τοιαύτη περιπτώσει ο ευτυχής ποιμήν κατασκευάζει αργυρούν κώδενα και τον κρεμά εις το κάλλιστον των ζώων του.

Άγνωστος συλλογέας (1891)

Εάν κατά τον ενταφιασμόν νεκρού τύχη γαλή να διέλθη επί του τάφου, κακόν σημείον θεωρείται το τοιούτον. Άλυτος μένει ο νεκρός. Τότε δε μόνον πιστεύεται ότι θα διαλυθή, εάν συλλαβόντες αναγκάσωσιν αυτών επτάκις να περιστραφή περί αυτόν.

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Ο Φέγγον και ο Ήλον αδέλφεα έτανε. Ο φέγγον έκουεν Κωνσταντή και ο Ήλον Ανατολή. Τενπίχ ε(γ)έντανε ο ένας ο(ε)λήμερα κι ο άλλος ο(ε)λυχτα να πάνε σο παρπάτεμαν. Ο Φέγγον είπεν τον Ήλον “εγώ ολύχτα κι πάγου εσύ δέβα”. Ο Ήλον πά(λ) είπεν “εσύ ά(γ)ακρος είσαι εσύ δεβά”. Γιοκ (είπε ο Φέγγον) εσύ ολημέρα μη πάς ματιάζνε σε”. Τ' ομμάτια τουν τζουμπίζω και η ελέπνεμε “ είπεν ο Ήλον. Ατότις σ' εκείνο απάν σύ πάς ελημέρα εγώ πάγω ελογοποιέθαν, έντωκαν κ' επήραν έξεν άτο, κ' η μάννα τουν εχολεάστεν του Φέγγον εκείνεν πα(λ) κ έξεν. Αμόν το είδεν εκείνων πά(λ) κι ακούει έρπαξεν την καταμάγεαν να κοπανιζεάτον. Η καταμαγεά έρθει σον πρόσωπον ατ' ο πρόσωπος ατ' εμαύρισ(ξ)εν κι απ' ατότες κι' αν επέμιαν ταα μακρεάδας. [Φέγγον = Η Σελήνη, (γ)έντανε = διαταγή, πάνε = να εξέρχωνται, δέβα = πήγαινε, Γιοκ = όχι, πάς = πηγαίνεις, ματιάζνε = μάτιάζουν, βασκαίνουν, τζουμπίζω = τζιμπώ, πειράζω, Ατότις = τότε, απάν = δι' εκείνο, επήραν = έδειρεν ο εις τον άλλον, έξεν = αορ. Α του ακούω, εχολεάστεν = εθύμωσε, εσέπληξεν, έξεν = εκείνην την μήτερα, καταμάγεαν (η) = σάρωθρον δι ου καθαρίχουν τους φούρνους, κοπανιζεάτον = να τον δαίρη, ατότες = έκτοτε, μακρεάδας = Έμμεναν αι καηλίδες εις το πρόσωπον της Σελήνης].

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Ο συναντήσας νεράϊδα γίνεται άλαλος.

Άγνωστος συλλογέας (1892)

Δυ' αδέλφεια ήσανε. Ήλος και Φέγγος πέρασ ένα δυό μήνες νέ. Ήλος ήτονε την ημέρα νε Φέγγος την νύχτα λέγανε Φέγγος του Ήλος «την νύχτα γύρες εσύ». Ήλος πα λέγεινε το Φεγγάρι «εσυ πας οι είσαι εσύ γυρές την νύχτα». Έναν ημέραν μάλλωναν για το γύρισμα φότι μαλόνηναι ήρθε 'ρεάστι μάννα του και ρώτησε τους για το ποιόν μαλόνειτε είπεν ο Ήλος. Ατός φότι ένι παιδί κι έθελει να γυρίση την νύχτα θέλει να γυρίση την ημέρα κι εγώ την νύχτα. «Εγώ κορίτσι είμαι φοβούμαι» είπε και μάννα τουν. «Τα παιδιά γυρίζουμε την νύχτα». «Αμ (είπεν Φέγγος) την νύχτα σκοτίαπολλά γίνεται. Εγώ ο φώς τη έχω να δώσω τι να ποίσω ;» Είπε και μάννα τουν. «Εγώ μαθίζω σε και δίγεις την νύχτα οφώ. Φοτί κομάται της ημέρας εγείνη κλέψε α σου ο δώ της». (Α.Α) [νέ = ούτε λ. Τούρ., οι = αγόρι, φότι = εν ώ, ρεάστι = έτυχε, φώς = φώς].

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων.

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Εν Κρήτη σώζονται ελληνικά φρούρια, θέατρα, πόλεις και άλλα πολυπληθή μνημεία βαρείας εργασίας, μαρτυρούντα την φυλοεθνίαν και δραστηριότητα των αρχαίων Ελλήνων. Διεσώθη εξ’ άλλου της παραδόσεως, ότι μόνοι οι Έλληνες εγίνωσκον ίδιον τρόπον καλλιεργείας της γης, καίοντες δια φακού τοις αγροίς. Εξ ου σήμερον καλούνται «Ελληνικά» όσα χωράφια έχουσι γην υπομέλαιναν, κεκαυμένων, και ελσί λιάν προσυδοφόρα. Το χώμα των ιστούντων αγρών είναι ως η κόπρος, και ενώ οι λοιποί αγροί αποφέρουσω εισόδημα κυρίως κατά διετίαν, οι τοιούτοι καρποφορούσι και έτος.

Άγνωστος συλλογέας (1892)

«
1
2
3
»