Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-4 από 4

Εάν κατά τον ενταφιασμόν νεκρού τύχη γαλή να διέλθη επί του τάφου, κακόν σημείον θεωρείται το τοιούτον. Άλυτος μένει ο νεκρός. Τότε δε μόνον πιστεύεται ότι θα διαλυθή, εάν συλλαβόντες αναγκάσωσιν αυτών επτάκις να περιστραφή περί αυτόν.

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Δυ' αδέλφεια ήσανε. Ήλος και Φέγγος πέρασ ένα δυό μήνες νέ. Ήλος ήτονε την ημέρα νε Φέγγος την νύχτα λέγανε Φέγγος του Ήλος «την νύχτα γύρες εσύ». Ήλος πα λέγεινε το Φεγγάρι «εσυ πας οι είσαι εσύ γυρές την νύχτα». Έναν ημέραν μάλλωναν για το γύρισμα φότι μαλόνηναι ήρθε 'ρεάστι μάννα του και ρώτησε τους για το ποιόν μαλόνειτε είπεν ο Ήλος. Ατός φότι ένι παιδί κι έθελει να γυρίση την νύχτα θέλει να γυρίση την ημέρα κι εγώ την νύχτα. «Εγώ κορίτσι είμαι φοβούμαι» είπε και μάννα τουν. «Τα παιδιά γυρίζουμε την νύχτα». «Αμ (είπεν Φέγγος) την νύχτα σκοτίαπολλά γίνεται. Εγώ ο φώς τη έχω να δώσω τι να ποίσω ;» Είπε και μάννα τουν. «Εγώ μαθίζω σε και δίγεις την νύχτα οφώ. Φοτί κομάται της ημέρας εγείνη κλέψε α σου ο δώ της». (Α.Α) [νέ = ούτε λ. Τούρ., οι = αγόρι, φότι = εν ώ, ρεάστι = έτυχε, φώς = φώς].

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Η Μανίτσα Βρασσάβα (ούτω λέγεται εν Άνω Αμισώ η νόσος ευλογία) έχει κατά την κακή πρόληψιν αδελφόν τον Κουκουτσάν λεγόμενου, όσως ώρισται τα παιδεύη ανεξαιρέτως κάντας τους βροτούς δε ισχυρού και τεταμένου βηχός και αδελφών των Λυμιακών. Είναι δε πρεσβυτέρα και των δύο. Αρέσκεται εις την συναναστροφήν των νέων, ενίοτε δε και των ηλικιωμένων, και αγαπά τα προφέρηται το όνομα αυτής σεμνώς και μετ’ ευλαβείας. [Λυμάκων = Εκριθρίτης Ίλερις].

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Αγιαννίτισσα (η) χόρτον τι του αγρού, κέκληται δε ούτω, διότι η κάρα του Αγ. Ιωάννου μετά την αποτομή εντός του χόρτου λέγεται ερρίφθη

Άγνωστος συλλογέας (1894)