Search

Now showing items 1-10 of 106

Όπκοιος σπέρνει χάλαρα κι ανηφοροκατήφορα και πααίνει με γριές, χάνει και το σπόρο, χάνει και τσι ζευγαριές

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Ο άγονον γην εργαζόμενος ή επισφαλή επιχείρησιν απιδιώκων ματαιοπονεί

Ένα ζώ το πιο καλοβύζικο ηρχουdάνε κάθα μέρα αρμεμένο στο μαζωμό μας. – Βρέ ποιος το πκιάνει το ζώ και το κωλοβυζαίνει; εφώναζεν αρχιβοσκός (Εώ ήμου gοπέλλι, λέγει ο αφηγούμενος, κι εκακοβάνασιν οι βοσκοί πως το κωλοβυζαίνω ‘ώ (εγώ).Εώ λοιπό ήμουν αθώος). Μιάν ημέρα του παρακαθίζει ο κουνιάδος μου και πάει στα προβόλια που Μπρούλη από πίσω στα μακορράχιδα μες dο κορφάκι και βρίσκει το ζώ κι ήκλανε. Πάει το λοιπό απάνω στο γκρεμνάρι σε μιάν αραμάδα (σχισμή) και σταματά το ζώ και στρέφει ένας λαφκιάτης(= φίδι) μές την αραμάδα (το ’χε μαεμένο ο λαφκιάτης). Την άλλην ημέρα πάει ο κουνιάδος μου πριχού πάη. Το ζώ, με το τουφέκι, και παρακαθίζει του λαφκάτη κι αρχινά και κλαίει σα dο ζώ. Μπροβαίνει ο λαφκάτης και δώνει του ο βοσκός μια dουφέκια και τόνε κάνει σκονόβολο. Σε μια στιμής πάει το ζώ να υρέψη το λαφκιάτη, αρχινά τσι φωνές να ‘βγη ο λαφκιάτης μα ήτονε αργά. Ο λαφκιάτης δε βγαίνει και σκατό ζώ ‘τατί το ’χε μαεμένο. (αμερμένο = αμελγμένο, μαζωμό = στάνη, εκακοβάνασιν = υποπτεύοντο, παρακαθίζει = παραμονεύει, κουνιάδος = γαμbρός, προβόλια = χωράφια, γκρεμνάρι = κρημνός, βράχος, σκονόβολο = τον κάνει κομματάκια, σκόνη)

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

«Άμα τη νύχτα πορπατής και σ’ απαdήξη όξ’ από πά (= δαίμονας) δεν θα σε χαλάση ά σ’ ακλουθά τεσσαραμμάτης σκύλος. Και σκύλο όμως να μην έχης μπορεί να γλυτώσης ά βαστάς μαυρομάνικο μαχαίρι. Σα βαστάς μαυρομάνικο μαχαίρι και σ’ ακλουθά και τεσσαραμάτης σκύλος δεν έχεις να δουλιάσης καθόλου (= να φοβηθής). Υπάρχει και η εξής παραλλαγή: «Άμα bερνάς από καμμιά βαρυτοπιά και σ’ απαdήξη όξ’ από ‘πά, κάμε μια gουλλούρα μ’ ένα μαυρομάνικο μαχαίρι κάτω στη ‘ης κι ένα σταυρό μές στη μέση κι έμπα μέσα να γλυτώσης. Καένας δε bορεί να σε πειράξη».

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Ήλιος και βροχή παdρεύγουdαι οι φτωχοί! Ήλιος και φεγγάρι παdρεύγουd οι 'αδάροι

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Και τα καλά δεχόμενα και τα κακά δεχόμενα

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Επί συγκρατημένης υποδοχής ευτυχίας ή δυστυχίας

Όπου κάθεται καλά και δε gάτσε και κακά του καλού δε 'dου θυμάται

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Συνοδεύεται από κείμενο...

Τα μυαλά σου και μια λύρα και του μποϊατζή ο κόπανος

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Ερμηνεία: Επί των ανοηταινόντων

Όπκοιος δε γξέρει να γδάροι, χάνει κι τα κριάς, χάνει και το τομάρι

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Επί των επιδιδομένων εις έργα, τα οποία αγνοούν και δια τούτο χάνουν ου μόνον τα αναμενόμενα κέρδη και τα κεφάλαια και τους κόπους αυτών...

«Στου Κοπέλλου τ’ αλώνι κάθα βράδυ στσι 12 η ώρα τα μεσάνυχτα χορεύγουν οι Ανεραΐδες. Μια βολά μια gοπέλλα επέρναν από κει με τ’ άλεσμά τζη να πάη στο μύλο ν’ αλέση (πιο κάτω είναι τα Προβολάκια με τσι νερόμυλοι). Οι Ανεραΐδες την εβάλανε μες στη μέση και την εχορεύγανε. Εκεί που την εχορεύγανε τσ’ εδώκανε χιλιάδες τζιbιές και τσ’ εκάμασι μαυτα τα κριάτα τζη. Το φεγγάρι ήδωνε σα μέρα κι εθάρειε πως είναι μέρα και τωόdις και ‘ιαυτό ήπηρε τ’ άλεσμα τζη να πάη στο μύλο). Στη μια η ώρα, την ώρα που ‘κραξεν ο πετεινός οι Ανεραΐδες εχάθησα και η κοπέλλα επόμεινε μες στ’ αλώνι μοναχιά. Ύστερα ήφυε gι εδιάηκε στο σπίτι τζη κι είπε πως της εχαλάσασιν οιΑνεραΐδες».

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

Όdεν εφτέψασι υο πρώτο κλήμα κι ενοίξασι dο λάκκο να το φτέψουσι κάτω κάτω στο λάκκο εσφάξασιν ένα χοίρο και με το αίμα dου εποτίσασι dο χώμα. Οdεν εσκεπάστηκε το κλήμα ως μνιάν απιθαμή εσφάξασιν ένα λιοdάρι κι εποτίσανε το χώμα. Στο τέλος αφ'σι το χώσασι καλά-καλά, εσφάξα gι ένα gατη κι εποτίσασι dο ρέστο χώμα. Είνηκε dο κλήμα, είνηκε σια-σια τ'αμπέλι και 'ίνεται το κρασί και το πίνομε. Άμα bκιή καένας και πκιή του γάτη το αίμα αρχινά και στριφώνει το μουστάκι dου σα dο γάτη. Σα bκή του λιονταριού αρχινά κα κάνει το άγριο σα dο λιοdάρι κι όdε πχιή του χοίρου 'ίνεται σα χοίρος. (απιθαμή=σπιθαμή,)

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)

«
1
2
3
4
. . .
11
»