Search

Now showing items 1-2 of 2

«Κει που τις βλέπεις ωραίες και χορεύουνε γίνουνται κλώσσσα με τα πουλιά, κουνέλι κ.α. Βγαίνουν σε σταυροδρόμι. Όποιος τις δη πρέπει να μη μιλήσει, να λέει την προσευχή του και νάχη τίμιο ξύλο, απάνω του. Έξη μήνες έμεινε ένας πατριώτης στο κρεββάτι. Καλά πούταν ένας άλλος δρόμος και πήγε μαζί αν πήγαινε από κει πούταν αυτές «έ αλλοίμονό του.»

Ιωαννίδου, Μ. (1927)

Αυτά όλο το χρόνο κοπανάνε, κοπανάνε, κοπανάνε ένα δέντρο κι όταν ξαναγυρίζουν απ’το δωδεκάμερο, πούναι εδώ, πάν και το βρίσκουνε το ίδιο γερό όπως ήτανε. Ο θεός το κάνει αυτό. Πριν έρθη ο Χριστός βασίλευαν αυτά. Μόλις ήρθε αμέσως κάνανε ένα γαιδουρινό πόδι- τα’άλλο είναι ανθρώπινο. Παρουσιάζονται κάθε χρόνο το δωδεκάμερο, να ειπούμε τη νύχτα γεννιέται ο Χριστός, την άλλη μέρα. Όταν ο παπάς βγαίνει για αγιασμό την παραμονή των Φώτων και λείψει τραγουδάν όλοι, κορίτσια, νέοι: Αιντεστε να φύγουμε γιατί έρχεται τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη πιοτούρα του.

Ιωαννίδου, Μ. (1927)