Search

Now showing items 1-2 of 2

Προ αιώνος περίπου εις τα χωριά της Πιτσιλλιάς ξέσπασε μια καταστρεπτικωτάτη ασθένειαν, η πανώλης. Λόγω του ότι ο κόσμος εκείνους τους χρόνους ήτο μάλλον αγράμματος και πολύ προληπτικός, επίστευσε δι’ αυτήν διαφόρους προλήψεις, όπως αυτήν που μου είπεν η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Μια καλή ημέρα, που το χιόνι σκέπαζε τα πάντα, την ηρώτησα τι ήτο αυτή η πανώλης που κατέστρεψε ολοκληρωτικά δύο χωριά της Πιτσιλλιάς. Αυτή δε χωρίς δευτέραν ερώτησιν ήρχισε να μου λέη: «Παιδί μου, αυτή ήτο μια κακή γυναίκα, η οποία γύριζεν όλην την νύκτα έξω από τα σπίτια με ένα καλάθι στο χέρι. Σε κάθε σπίτι εστέκετο και φώναζε ένα πρόσωπο, και αν μεν της απεκρίνετο «όρισε», έφευγε και δεν του έκανε τίποτε, αν όμως της απεκρίνετο διαφορετικά π.χ. «τι θέλεις, ποια είσαι;» κλπ. του έλεγε «πηγαίνω και έλα πίσω μου». Την άλλη μέρα το πρόσωπο αυτό δεν ευρίσκετο εις την ζωήν. Δεν κατώρθωναν να απαντούν πάντοτε «όρισε», όταν εσυνήθισαν οι κάτοικοι, διότι αυτή ήλλασε την φωνήν της, και όταν εφώναζε, ενόμιζε κανείς ότι ήτο κάποιος πολύ γνωστός και δεν έλεγαν το «όρισε». Έτσι συνεχώς απέθνησκαν οι άνθρωποι και δύο χωριά, οι Άγιοι Ανάργυροι και το Αληθινού, κατεστράφησαν. Όταν δε επροχώρησεν προς το διπλανόν χωρίον, τα Λιβάδια συνέβη κάτι το απροσδόκητον δία την πανώλην. Η πολιούχος αγία του χωρίου, η Αγία Παρασκευή, εξήλθεν εκ του χωρίου και ημπόδισε την πανώλην να εισέλθη στο χωριό. έτσι κανείς δεν απέθανε εκ του χωριού αυτού. Επτά δε νεάνιδες εκ του χωριού σε μιαν νύκτα έκλωσαν μαλλί στ’ αδράχτια των, το ύφαναν και έκαμαν «ποδιάν», την οποίαν εδώρισαν εις την Αγίαν, η οποία ποδιά εσώζετο μέχρι προ πέντε η έξη ετών». Τέτοια λοιπόν ήτο η ιδέα των χωρικών περί της επιδημίας της πανώλους.

Γεωργίου, Ανδρέας (1957)

Εάν παρατηρήση κανείς στο οπίσθιον πόδι της καμήλου κοντά στον μηρόν της, θα δη κάποιο σημάδι ομοιάζον προς αποκοπέν πόδι. Γι’ αυτό λοιπόν υπάρχει η ακόλουθος παραδόσις. Λέγουν ότι την κάμηλον την έκαμε ο σατανάς και της έβαλε πέντε πόδια. Όταν την τελείωσε, της είπε να σηκωθή απάνω. Αυτή όμως δεν εσηκώθη. Τότε ο Σατανάς επήγε στον Θεόν και του ζήτησε να σηκώση την κάμηλον. Ο δε Θεός του είπε να πάη να της κόψη το πέμτο πόδι και να της πη «είπεν ο Θεός να σηκωθής». Αυτός όμως όταν επέστρεψεν, δεν είπεν όπως του παρήγγειλεν ο Θεός, αλλά είπεν «είπα εγώ ο Θεός να σηκωθής». Αλλά αυτή δεν εκουνήθηκε. Δια δευτέραν φοράν έγινε το ίδιον. Στην τρίτην φοράν όμως ο Σατανάς θυμωμένος είπεν ό,τι του είπεν ακριβώς ο Θεός. Αμέσως εκόπη το πόδι της καμήλου και αυτή, αφού εσηκώθη, ήρχισε να τρέχη τον δαίμονα να τον σκοτώση. Ενώ όμως έτρεχον και παρ’ ολίγον να τον έφτανεν, εβλάστησε ένας στάχυς εμπρός της. Η κάμηλος έσκυψε να τον φάγη και έτσι έφυγεν ο Σατανάς και εγλύτωσεν. Φέρει δε έκτοτε το σημάδι από όπου εκόπη το πόδι της. Χαρακτηριστικόν του ζώου αυτού είναι το μεγάλο μίσος, το οποίον τρέφει εναντίον του κυρίου της. Όταν θυμωθή, πρέπει να της κτυπήσουν, έως ότου «κλάψη» για να φύγη ο θυμός της.

Γεωργίου, Ανδρέας (1957)