Search

Now showing items 1-10 of 16

Στον Άη Γιάννη τον Θεολόγο είναι μια σπηλιά μεγάλη. Σπηλιά της Συκιάς γιατ’ είχε μια συκιά από πάνω. Οι παλαιοί ελέγανε πως βγαίνανε στη σπηλιά αυτή νεράϊδες. [Άη Γιάννης Θεολόγος= Ευρίσκεται εις το Ν.Δ. άκρον της νήσου]

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Οι βοσκοί είχανε ένα βοσκό που ‘τανε φερμένος από την Κρήτη, διωγμένος από τσι Τούρκος. Αυτός ο βοσκός επαντρεύτηκε εδώ στη Μήλο κ’ είχε καμωμένο κ’ ένα γκωπέλλι. Αυτός εκεί που έμενε στον Κήπο είχε παλαιά κτήρια με μεγάλες πέτρες πελεκημένες όπου εφαινούντανε πως ήτανε παλιά πύργος. Είδε κι αυτός ένα όνειρο να σηκώση εκεί μερικές μεγάλες πέτρες και θα βρή φλουριά. Τα φλουριά αυτά είναι στοιχειωμένα και για να τα γλυτώση θα σφάξη δώδεκα αδέρφια να τα ματώση τα φλουριά. Λοιπό το όνειρο εξεκλούθηξε τρία βράδυα. Λέει τση γυναίκας του το όνειρο αυτό. Λέει του η γυναίκα του. Ν α πάς. Και πού θα βρώ δώδεκα αδέρφια να τα σφάξω για τα λεφτά. Άς λείπουνε. Η γυναίκα του λέει : Να πάς κι’ άμα τα βρής πάρε δώδεκα κλωσσόπουλλα και κόψε ( = σφάξε) τα να ματώσης τα φλουριά. Έκαμε όπως του είπε η γυναίκα doυ. Και βρήκε τα φλουριά και τα ‘κέρδισε. Ο βοσκός είπε τότες στ’αφεντικό πως εβαρέθηκε και θέλει να φύγη. Δεν του είπε πως ευρήκε φλουριά. Ευρήκε ένα καίκι πήρε την οικογένειά dου και το χρήμα κ’ έφυγε για την Κρήτη. Στο ταξίδι όμως ευρήκε ένα κλέφτικο τούρκικο και εψάξανε μέσ’ στο καίκι. Ευρήκανε τα φλουριά, τα πήρανε. Το καίκι το κλέφτικο είδε άλλο καίκι κλέφτικο κ’ εφοβήθηκε. Παίρνουνε το χρήμα και βγαίνουνε όξω σ’ένα τόπο που τον λένε : Φυρά-σπίτια. Εκειά τα ‘κρύψανε.Κατόπι έφτασε τα’άλλο καίκι κοντά και τους πήρε μαζί κ’ εφύγανε. Κ’ελέγανε τότες πως τα φλουριά αυτά είναι χωσμένα στη θέσι Φυρά σπίτια ανατολικά, αγνάdια που βγαίνει ο ήλιος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Ήτανε μια φορά ένας Καστρινός (κάτοικος του Κάστρου της Πλάκας), ελεγότανε Αλικαράκης. Εκαθόντανε το βράδυ στο καφενείο. Από το παράθυρο του ‘γνέφε ένας ξένος να βγή όξω. Εβγήκε αυτός. Ο ξένος τον επήρε και τον εκατέβασε τον Φουρκουβούνι (μικρός ορμίσκος στην είσοδον του λιμανιού) Εκειά είχε μια μικρή βάρκα, σα μια σκάφη και τον επήρε και τον επήε με μεγάλη φουρτούνα στήμ Ερημόμηλο (= νήσον Αντίμηλον) και τον είχε ένα χρόνο μέσα στη σπηλιά του. Οι δικοί του τον είχανε χάσει και τον είχανε για ποθαμένο και του ‘καμε το ξόδι (θρήνον) dου και τα κόλλυβα dου. Ύστερα από ένα χρόνο ο Αράπης τον έβγαλε στον Άη Γιάννη το Σιδεριανό κι’ αυτός εγύρισε στο χωριό και όταν τον είδε η μητέρα dου κ’ η αδερφή του εμείνανε λιπόθυμες. Αυτός τώνε εδιηγήθηκε τι είχε περάσει είχε αφήσει αυτός και πολλά σημεία, γράμματα πάνω στις πέτρες στη σπηλιά του Αράπη και επήγανε οι Μηλιοί και τα είδανε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Άγιοι Ανάργυροι, μοναστήρι νοτίως της προιστορικής πόλεως της Φλακωπής. Είναι μοναστήρι με αρκετά κελλιά. Σήμερον δεν λειτουργεί ως μοναστήρι. Συνεχόμενη είναι η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας που είναι προστάτις του νησιού από τους σεισμούς. Στο νησί πάντοτε έχομεν μικροσεισμούς και μεγάλους που πολλές φορές έχουν καταστραφή πολλά χωριά του νησιού από σεισμούς. Τελευταία στο 1917 – 1918, το νησί την παραμονή το βράδυ της εορτής του Προδρόμου (29 Αυγ.) αρχίσαν δυνατοί σεισμοί, που κράτησαν περισσότερο από 6 μήνες κι ο κόσμος στο διάστημα αυτό έμενε όξω στο ύπαιθρο. Γκρέμισαν τότες λίγα μόνο σπίτια γιατί όλα είναι πέτρινα και καλοκτισμένα. Την ημέρα της μνήμης της Αγίας Σοφίας έγινεν λειτανία και από κείνη την ημέρα άρχισαν οι σεισμοί να γίνωνται ασθενέστεροι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Λένε πως μια φορά ήτανε γυναίκα που της ‘πεθαίνανε τα παιδιά. Μια μάϊσσα της είπε να βάλη σ’ ένα μπουκάλι νερό να το κρύψη σε τοίχο και να το χτίση να μη φαίνεται, άμα το γέννησε το παιδί. Αυτή έκαμε όπως της είπε η μάϊσσα. Μετά πολλά χρόνια αυτή έμαθε σύστρα κ’ εσκέφτηκε να κάμη δική της σύστρα στον τοίχο που ‘χε χωσμένο (=κρυμμένο) στο μποκάλι με το νερό. Όταν εκάρφωνε τα παλούκια για τη σύστρα εχτύπησε ένα παλούκι το μπουκάλι που ήτανε χωσμένο μέσα στον τοίχο κ’ εχύθηκε το νερό κι απόθανε το παιδί. Αυτό γίνηκε Μάϊ μήνα κι από τότες δεν κάνουνε σύρσιμο του στημονιού τον Μάϊ.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Οι Καλικατζιάροι μπαίνουνε στο σπίτι απο το φουγάρο και κατεβαίνουνε στο μαγεργειό(μαγειρείον)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Καμμιά φορά κάνομε στα πόδια μας, στα χέρια μας, μελανάδες. Και μας λένε οι μαννάδες πως μας αγαπά το στοιχειό του σπιτιού κ'ήρθε τη νύχτα και μας εφίλησε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Εκκλησία επάνω στο κάστρο. Η εικόνα της βρέθηκε μέσα στη θάλασσα. Εταξίδευε ένα καράβι και εκτυπούσε σ' αυτό η εικόνα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Η Ερημόμηλο λένε πως έχει στοιχειό, δεν είναι στοιχειό αλλά είναι οδηγός.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Από την εξοχή για να ‘ρθή παιδί στο χωριό έπρεπε να ‘ρθη πρί βασιλέψη ο ήλιος. Μόλις ήθελα βασιλέψη ο ήλιος παρουσιαζόντανε οι Καλικάτζαροι. Για να μην το δή το παιδί ο Καλικάτζαρος εφορτώνανε κλαδιά στο γάδαρο από τις δυό μεριές, στη μέση εβάνανε το παιδί και αποπάνω του μια σκάφη και το κρύβανε το παιδί. Ένα βράδυ ένα παιδί ενυκτώθηκε. Δυό Καλικάτζιαροι ανεβοκατεβαίνανε στο γάδαρο κ’ελέγανε : Άνω γόμι, κάτω γόμι πίσω το παιδί ‘ναι ακόμη. (Αυτοί τα λέγανε αυτά γιατί ενομίζανε πως το παιδί είναι πίσω ακόμη.) Το παιδί δεν το βρήκανε κ’εσώθηκε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Search

Filters

Οι Καλικατζιάροι μπαίνουνε στο σπίτι απο το φουγάρο και κατεβαίνουνε στο μαγεργειό(μαγειρείον)

Καμμιά φορά κάνομε στα πόδια μας, στα χέρια μας, μελανάδες. Και μας λένε οι μαννάδες πως μας αγαπά το στοιχειό του σπιτιού κ'ήρθε τη νύχτα και μας εφίλησε.

Εκκλησία επάνω στο κάστρο. Η εικόνα της βρέθηκε μέσα στη θάλασσα. Εταξίδευε ένα καράβι και εκτυπούσε σ' αυτό η εικόνα.

Η Ερημόμηλο λένε πως έχει στοιχειό, δεν είναι στοιχειό αλλά είναι οδηγός.