Search

Now showing items 1-10 of 120

Εις την τοποθεσίαν του Αγίου Πολύκαρπου (ανατολικά από το χωριό Χριστός) που χωρίζεται από τον Χάρακα Ποταμό ως τον Χαρκιά ποταμό που είναι ανατολικά δεν δαγκώνουν οι σκορπιοί και τα φίδια. Είναι πολύ ελάχιστοι σκορπίοι και φίδια. Λένε πως αυτό οφείλεται στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος που βρίσκεται εδώ στην τοποθεσία Μύρσονας κάτω από το Φύτρον Όρος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Παλαιά εκεί που εχώνανε (=έκρυβαν) τα γρόσια είτε πουλί εσφάζανε στοιχειό ή με σκοινί. Και του πουλί εγενόντανε στοιχειό και το σκοινί φίδι. Άμα πήαινεν άνθρωπος να ξεχώση τα γρόσια το φίδι ή το στοιχείο γινόντανε θεριό και δεν τον άφηνε να τα ξεχώση.. Ένας , ονόματι Παντελιάδης απεδώ, είδε δυό τρείς φορές όνειρο και του ‘λεγε να χαλάση ένα ντουβάρι να βρή χρήματα. Επήε κ’ εχάλασε κ’ ηύρε έναν τσουκάλι κάρβουνα. –Λένε ότι άμα τα θύμιαζε κανείς τα κάρβουνα που εύρισκε γινόντουσαν πάλε χρήματα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο Αστακός αρματωνότανε σαράντα χρόνια να χτυπήση τ' αχταπόδι, αλλά μόλις το είδε το αχταπόδι επάζωσε από τον φόβο του ο αστακός. Έφυγε το κρέας του κι'απόμεινε μόνο το καβούκι του (=σκελετός)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Διάβολος: σατανάς, όξω κι από δω, μισόκαλος, οξαποδίτης, αδόξαστος. Αυτός που υποφέρει από επιληψία λέγεται δαιμονισμένος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Στο Λιβάδι (κάτω από το χωριό Χρυσόστομος) που έχει πολλά νερά κ’ είναι περιθαλάσσιο εβγαίνανε παλαιά Καλομοίρες. Ήσαν γυναίκες κ’ επλένανε εκεί κ’ εχορεύγανε. Λένε ότι αλλάζανε τα μωρά παιδιά οι Καλομοίρες. Ο Μουσετάκης Γεώργιος ήταν καλά στην υγεία του, μέχρι να γυρίση η μάννα του από τον κήπο το βρήκε παραμορφωμένο. Ήταν αδύνατο και είχε αφρούς στο στόμα. Επιστέψανε όλοι ότι της είχαν πάρει το δικό της οι Καλομοίρες.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Αυτός ο Άγιος Σίδερος (εις τον οποίον κάνουν τασίματα σε αρρώστειες) είναι πάνω στο βουνό στο Καρκινάγρι. Κάποιος καπετάνιος εκιντύνεψε στο πέλαγος κ' έταξε στον Άγιο Σίδερο να τον σιδερώση το καΐκι του και στον Άγιο Μιλιανό να του δώση μίλια να φτάση σε στέρια. Μόλις ετάχτηκε επήε ένα ψάρι κ΄έφραξε την τομή του καραβιού κ' εβγήκε ο Καπετάνιος στη στεριά. Όταν έφτασε στην τοποθεσία Τραπάλου, όπου ηύρε νερό, είχε ταχτή να κτίση την εκκλησία. Βρίσκει ένα τσοπάνο και του λέει, που έχει νερό που θέλω να χτίσω τον Άγιον Σιδέρο πάνω. Πήε και του δειξε το μέρος αυτό και έχτισε την εκκλησία πάνω στο νερό και από κάτω τρέχει νερό. Μετά η εκκλησία αυτή κατεστράφηκε. Τελευταία την ξανάχτισαν και την ξανανέωσαν και την έκαμαν μοναστήρι. Τώρα πηγαίνει εκεί πολύς κόσμος είναι πολύ θαυματουργή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο παππούς της γιαγιάς μου λεγόταν Τσαχάς, ήτανε παπάς. Αυτός έφυγε από το χωριό Μαντριά να πάη στο Άη Γιώργη, που βρίσκεται στην τοποθεσία Βάσολας να λειτουργήση. Εξέχασε να πάρη το αντίδερο (= πρόσφορο). Όταν ήρθε η ώρα που το χρειάστηκε, λέει του παιδιού που ΄χε μαζί του, να τρέξη να πάη στα Μαντριά να το φέρη. Λέει του : «Στέκομαι στην πόρτα να σε ιδώ, να σε βλέπω ώστε να γκάψης (= να περάσης) το βουνό». Όταν έγκαψε το βουνό εγύρισε ο παπάς στο ιερό και βρίσκει ένα ζεστό πρόσφορο στην αγία Τράπεζα και μέχρι να του φέρι το άλλο είχε κάμει την προσκομιδήν. Έτσι ετελείωσε η λειτουργία μς τα’ Άϊ Γιωργιού το αντίδερο. Είναι πολύ θαυματουργός

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Τη νύχτα βγαίνουνε οι καλομοίρες. Οι καλομοίρες είναι φαντάσματα. Δεν το είχαμε σε καλό να περπατή κανείς τη νύχτα ιδίως τα μεσάνυχτα. Υπήρχε φόβος να πάθη κακό από τις καλομοίρες. Στις ρεματιές και τα δάση επροσέχαμε τη νύχτα από τις Νεράϊδες. Παρουσιαζόντανε σαν κοπέλλες όμορφες. Εκεί στήσανε χορό. Εάν τις επλησίαζε κανένας δεν μπορούσε να τις πιάση.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Οι Καλιτσαντέροι ελέγανε οι παλιοί πως ερχόντανε από τη Μύκονο το σαραντάμερο. Ήσαν σαν άνθρωποι, εγυρίζανε τα Χριστουγενόσκολα την νύχτα κ’εμπαίνανε μέσα στα σπίτια. Στην Ικαρία είχαμε σούβλες σιδιρένιες που τις λέγαμε αρφάδια επερνούσαμε σ’αυτές τις σούβλες το κρέας και το ψήναμε γυρίζοντάς το πάνω στα κάρβουνα. Αυτό το κρέας το λέγαμε γιαμπάπι. Όταν ήψηνε το γιαμπάπι ένας Ικαριώτης μπαίνει μέσα ένας Καλιτσάντερος κ’ερώτησε το νοικοκύρη που έφτειανε το γιαμπάπι πως τον λένε. Λέει αυτός με λένε ‘’Απατό μου’’. Εκεί που έψηνε το κρέας φέρνει του Καλιτσαντέρου με το αρφάδι μια στα μάτια. Ο Καλιτσάντερος βγήκε όξω και φώναζε τρέχουν οι άλλοι Καλιτσάντεροι και τον ρωτούν να κάψη ο Θεός το φώς του κ’ η αλαύρα (φωτιά) τα παιδιά ντου’’. Οι άλλοι που τον άκουσαν ότι τον έκαψε ο Απατός του, δηλ. εκάη μόνος, εσηκώθηκαν κ’εφύγανε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ένας άλλος απ'εδώ (λένε πως ήτο ο Τέσκος Γεώργιος, τον έφταξα εγώ) [Χωρίον Ραχές] είδε ένα καίκι κ' ήρχετο και πήε να ιδή. Τι καίκι ήτο, πάει δεν είδε καίκι μόνο ένα καρνότσοφλο γεμάτο μερμήγκια. Πιάνει το καρνότσοφλο και το ρίχνει μέσ' στη θάλασσα μαζί με τους μερμήγκους. Ύστερα αυτός ο άνθρωπος έπαθε, ήχασε το φώς του.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

«
1
2
3
4
. . .
12
»

Search

Filters

Διάβολος: σατανάς, όξω κι από δω, μισόκαλος, οξαποδίτης, αδόξαστος. Αυτός που υποφέρει από επιληψία λέγεται δαιμονισμένος.