Search

Now showing items 1-10 of 59

Εις θέσιν «Χέλια» υπάρχει πηγή εκ της οποίας κατ’ αραιά διαστήματα εξέρχονται χέλια και ψάρια, τα οποία φθάνουν, τους θερινούς μήνες, εις τους αρδευομένους υπό της πηγής αγρούς. Νοτίως της πηγής υπήρχε και συνοικισμός. «τα χέλια», ο οποίος ηφανίσθη εκ κατολισθήσεως το έτος 1914. Τότε ο ποταμός Άραχθος εστέρευσεν επί τέσσερες ημέρες.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Γριές κακόθωρες καμπούρες και κουφές ή νέες ωραιότατες.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

- "Ο Θεός κυνηγάει τον αρχιδιάβολο με τον κεραυνό (την αστραπή).Αυτός όμως "καταφέρνει και ξεφεύγει" διότι ενώ "το αστραπόβολο" μπαίνει μέσα στη γη"40 οργιές αυτός πάει 41". Το αστραπόβολο το "ξερνάει" (εξέμει) η γη μετά 40 ημέρες, στο ίδιο σημείο όπου και έπεσε. Όταν "αστράφτη, ο διάβολος κρύβεται για να γλυτώση κοντά σ' ανθρώπους και ζώα. Προς αποδίωξίν του ο άνθρωπος πρέπει να καθίση κάτω στη γη και να πη: - "μέγα τ' όνομα της Αγίας Τριάδος".

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Η εικών του αγίου κάθισε εις κόγχην, η οποία ευρίσκεται εις την ανατολικήν όψιν του βράχου επί του οποίου εκτίσθη ο πρώτος ναός του αγίου και επί του οποίου εκτίσθη το έτος 1938 ο σήμερον σωζόμενος ναός. Πρό της εικόνος έκαιγε ακοίμητο καντήλι, το οποίον εκρεμόταν από τον ουρανόν και χάθηκε μόλις το ανθρώπινον χέρι “άγγιξε” την εικόνα του αγίου.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Το μοναστήριον ήτο κτισμένον εκεί όπου ευρίσκεται σήμερον ο ναός του αγίου Νικολάου Καρυδέας. Ήτο πλουσιώτατον και είχε μετόχιον την Θεοτόκον Πλατανούσσης. Το μοναστήριον τούτο ήτο «θαυματουργόν» και είχε μεγάλην κινητήν και ακίνητον περιουσίαν. Τα πολυάριθμα κοπάδια του έβοσκαν εις θέσιν «Ζιάκα» της Πλατανούσσης. Στο μοναστήριον ζούσαν (40) καλόγηροι και (40) καλόγριες, οι οποίες κατήγοντο εκ της περιφέρειας. Το γάλα εκ του «Λάκκού της Ζιάκας» έφτανε στην θέσιν «κλεισούρα» της καρυδέας, δι υπογείου αγωγού. Δια του αγωγού τούτου συνεννοούντο οι τσομπάνηδες και ο επί κεφαλής αυτών μοναχός μετά του μοναστηριού. Κάποτε λιάπηδες κλέφτες πήραν τα απρόβατα του μοναστηριού και εφόνευσαν τους «τσιομπάνους». Όταν ήρθε η σειρά του καλογήρου, αυτός τους παρακάλεσε να του επιτρέψουν ν’ ανέβη πάνω στη ράχη «ν’ αγνατέψη»(να παρατηρήση) το μοναστήριον με το «κιάλι» (διόπτρα) και να τραγουδήση με τον «τζουρά» του (φλογέρα) ένα τραγούδι. Οι λιάπηδες σεβαστηκαν την τελευταίαν του μελλοθάνατου επιθυμίαν. Τον ανέβασαν στην κορυφή εκεί όπου ήταν ο αγωγός, τον οποίον δεν εγνώριζον αυτοί. Ο καλόγερος είδε την Πόλκω και τραγούδησε αργά και παραπονεμένα : Πόλκω που χτενίζεσαι πίσ’ από το σπίτι σου, ήρθαν μας ληστέψανε πήρανε τα πρόβατα. Όλα μας τα πήρανε τους τσιομπάνους σφάξανε! Η Πόλκω αμέσως ειδοποίησε τους Παρουσαίους, οι οποίοι «ήταν αντρειωμένοι» κι έδεναν τα μουστάκια τους πίσω στο κεφάλι τους. Αυτοί έτρεξαν αμέσως και πρόλαβαν τους κακοποιούς εις θέσιν «Μπάμπιακο» του Μονολιθίου. Εκεί τους «κατακομμάτιασαν όλους και πήραν τα πρόβατα και τα ήγαν ξανά στο λιβάδι τους, στη «Ζιάκα».

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Γριές κακόθωρες καμπούρες και κουφές ή νέες ωραιότατες. Αυτές όταν “γεννιέται ένα μικρό πηγαίνουν δίπλα του, σε μονό αριθμό. Το παρακολουθούν και η κάθε μια του δίνει και κάποια κακή ή καλή ιδιότητα. Ύστερα προφητεύουν το μέλλον του μωρού, το οποίον γράφουν σ' ένα χαρτί κι ότι “γράφουν δεν ξεγράφουν”.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

1. Η τοποθεσία αυτή παλαιότερα ήτο μια δασώδης έκτασις, η οποία ανήκεν εις το μοναστήριον της Πλάκας ευρισκόμενον εις την περιοχήν του χωρίου Ραφταναίοι Ιωαννίνων. Το μοναστήριον τούτο ήτο το «μχουστ» κέντρον συναλλαγών της περιφερείας….. 2. Ο ηγούμενος του μοναστηρίου κάποτε φιλοξένησε έναν Τούρκο. Ο Τούρκος, ο οποίος είδε τον πλούτον του μοναστηρίου θέλησε να το «τουρκέψη» (να το κάνη δικό του). Ο ηγούμενος έβαλε μαζί του το εξής στοίχημα: «Εάν η Παναγία κάμη το θαύμα της και το βράδυ εκείνο του Αυγούστου «πέσει χιόνι», ο Τούρκος θα της χαρίση τ’ άρματά του και το άλογό του. Εάν δε όχι, ο ηγούμενος θα πάρη το πρωΐ τους καλογήρους και θα φύγη. Ο Τούρκος κοιμήθηκε, ενώ ο ηγούμενος προσευχότανε όλη τη νύχτα. Τα ξημερώματα σκοτείνιασε ο ουρανός και πυκνό χιόνι γέμισε την αυλή. Ο Τούρκος παρ’ όλον ότι νικήθηκε δεν ήθελε να δώση το στοίχημα. Το άλογό του όμως δεν «έκανε στράτα και τ’ άρματά του ήταν ασήκωτα», καταντροπιασμένος τότε τ’ άφησε εκεί.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Στην τοποθεσία αυτήν κάποτε κοιμήθηκε ένας τσέλιγκας το βράδυ είδε στο όνειρό του την Αγία να του λέη : - “Πρίν φύγης από αυτού να μου κάμης μια εκκλησία”. Ο τσέλιγκας την άλλη μέρα έβαλε μαστόρους τους Μανθαίους, καταγόμενους εκ Πλατανούσσης και έκαναν τον σωζόμενον ως σήμερον ναόν της Αγίας Παρασκευής.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Το χωριό εκ της οικογενείας Μπερμπίμπεη ηγόρασεν ο Λίτρας. Εξηγόρασαν δε αυτό, κατόπιν αγώνων, οι κάτοικοι το έτος 1937 αντί 41.400 δραχμών

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Εις την τοποθεσίαν «Κρασοπλή» όπου το Δημοτικόν Σχολείον Παλαιοχωρίου Καρυδέας μια μοναχή του μοναστηρίου Άγιος Νικόλαος Καρυδέας, καθημερινώς πουλούσε κρασί καθισμένη δύπλα σε μια στρογγυλή πέτρα, είδος τραπεζιού, Η πέτρα εσώζετο εις την θέσιν της (άκρον της αυλής του Σχολείου) μέχρι το έτος 1965. Από το σημείον αυτό περνούσε τότε «το ντερβένι» (οδός καραβανιών).

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

«
1
2
3
4
. . .
6
»

Search

Filters

Γριές κακόθωρες καμπούρες και κουφές ή νέες ωραιότατες.

Το χωριό εκ της οικογενείας Μπερμπίμπεη ηγόρασεν ο Λίτρας. Εξηγόρασαν δε αυτό, κατόπιν αγώνων, οι κάτοικοι το έτος 1937 αντί 41.400 δραχμών