Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 13

Έχομε ένα εξωκκλήσι ανατολικά της Αρνίσσας της Παναγίας και εορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής. Η Παναγία αυτή είχε παρουσιαστή σ’ ένα Τούρκο που λεγότανε Καdρη στο όνειρο του. Του είπε : «Να πας στο τάδε μέρος, εκεί όπου είναι το εκκλησάκι, αυτό το μέρος λέγεται Σαρατσήνα. Θα βρής αγρομυγδαλιά και θα σκάψης ανατολικώς εννιά βήματα και θα με βρής μέσα. Και όπως πήγε και τη βρήκε. Αυτός με την πρώτη μέρα που του είπε η Παναγία δεν επήγε. Μετά δυό – τρείς βραδυές πάλι παρουσιάστηκε και του είπε : «Γιατί δεν πήες Καdρη αγά όπου σου είπα;» Λέει αυτός : «Είμαι φτωχός και είμαι Τούρκος» θα πάς να πάρης ένα από τα Ξανθόγεια (χωριόν Β. Α. της Αρνίσσης. Παλαιότερον ελέγετο Ροσίλοβο) και θα πάτε οι δυό σας. Και όπως πήγε αυτός, βρήκε τον άνθρωπο κ’ επήγαν κ’ έσκαψαν εκεί και βρήκαν μια εικόνα η ένα μνήμα μεγάλο με ρούχα δεσποτικά. Την Τρίτη βραδυά που επήγε η Παναγία να του πή να πάη να σκάψη η Παναγία του παρουσιάσθη όταν ήτο ξυπνητός και ομιλούσαν μαζί. Η γυναίκα του Τούρκου ήκουσε την ομιλία και τον ερώτησε με ποια μιλούσε. Λέει της : «Μιλούσα με την Παναγίαν». Αυτή τον κοροΐδεψε : «Η Παναγιά θα παρουσιασθή σ’ ένα Τούρκο;». Την άλλη βραδυά πάει η Παναγία κ την αρχινάει και την βασανίζε. Ύστερα επίστεψε και αυτή. Έτσι έκτισαν εκεί το εκκλησάκι. (Η ιστορία αυτή είναι γεγονός. Το διηγήθηκε ο ίδιος ο Καdρη αγάς ο οποίος έφυγε από την Αρνίσσα το 1922).

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Κάποτες σκυλιά δεν υπήρχαν. Ο Χριστός επέρασε από έναν τσομπάνον που βοσκούσε τα πρόβατα και του είπε: «Πήγαινε, παιδί μου, αν θέλης να μου φέρης νερό να πιώ». Ο τσομπάνος του λέει: «Θα πάω να σου φέρω νερό, αλλά πρόσεχε, αν τυχόν έρθη ο λύκος, θα του δώσης ένα πρόβατο καλό». Πράγματι ήρθε ο λύκος. Ο Χριστός του λέει: «Πάρε ένα πρόβατο αρρωστιάρικο». Ο λύκος ώρμησε στο κοπάδι να πάρη καλό πρόβατο. Ο Χριστός τότε παίρνει δυο πέτρες και τις ρίχνει προς το λύκο. Οι πέτρες έγιναν δυο σκυλιά μεγάλα και κυνήγησαν το λύκο. Από τότες και εδώ ο λύκος φοβάται τα σκυλιά και φεύγει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Όταν γεννηθή το παιδί, μόλις περάσουν τρεις ημέρες, την Τρίτη ημέρα το απόγευμα θα ρθη η μητέρα της λεχώνας και η πεθερά της και η μαμή η πρακτικιά. Και οι τρεις θα πάρουν ένα ψωμί, μέλι, μαχαίρι, βιβλία, κουτάλια και πιρούνια. Η λεχώνα θα έχη ράψει του μωρού το πουκάμισο αλλά δεν θα έχη κόψει τη λαιμουδιά. Η μαμή θα πάρη το ψωμί και η μαμά της λεχώνας θα περάση τη βελόνα που ράβει το ποκάμισο στη λαιμουδιά και θα κάψη το μέρος της λαιμουδιάς όπου είναι η βελόνα με κάρβουνο αναμμένο. Θα τραβήξουν κατόπιν με τα χέρια τη λαιμουδιά ν’ ανοίξη έστω κι αν χαλάση το πουκάμισο. Δεν βάζουν πάνω ψαλίδι. Μέτα θα ντύση η μαμή το μωρό και θα το φυλάνε όλη την νύκτα. Θα ρθούνε οι τρεις Μοίρες (τις λέγαμε Να ρα τσνί τσι= Μοίρες). Αυτές θα ευλογήσουν το μωρό. Ότι θα γράψουν, εκείνο θα γίνη στο μωρό ή παπάς ή δάσκαλος, ότι πούνε. Μια φορά άκουσε η μαμά και η αδερφή του μωρού όταν ήρθανε οι Μοίρες που έλεγαν: Η πρώτη Μοίρα είπε: «Να ζήση και να μεγαλώση μέχρι 22 ετών. Η δεύτερη Μοίρα είπε να στεφανωθή. Η τρίτη Μοίρα είπε «στο δρόμο που θα πάνε, θα πάρουν από ξένο χωριό (από το τάδε χωριό) νύφη. Θα ανταμώσουν ένα φίδι θα δαγκάση το γαμπρό και θα πεθάνη μετά τη στέψι» Η αδερφή κ’ η μάννα που άκουσαν αυτά τα εσημείωσαν και είπε η κόρη στη μάννα. «Αν πεθάνω εγώ και ζης εσύ, θα πιάσης το φίδι να το σκοτώσης να μη κτυπήση ο αδερφός μου.» Η μάννα της είπε: «Ή εσύ αποθάνης ή εγώ, θα τα ξέρουμε οι δυο μας, να προσέχωμε, να γλυτώσωμε το γιο μας». Το φίδι παρουσιάστηκε όταν ερχόντανε από την εκκλησία στεφανωμένοι. Τότες το φίδι μπήκε μέσα στο παπούτσι του γαμπρού. Η αδερφή επετάχτηκε κ έβγαλε την μπότα αμέσως. Το φίδι έμεινε μέσα. Λέει: «Δε θα το σκοτώσωμε, θα το κάψωμε το φίδι». Εβάλανε το γαμπρό μέσα στο δωμάτιο χωρίς να το μελετήσουν το πράγμα. Παίρνει τη μπότα η αδερφή και πάει να το ρίξη πάνω στα κάρβουνα. Το φίδι δεν έντεξε από την φωτιά κ’ έσκασε. Ένα κομμάτι από το φίδι πετάχτηκε από τη φωτιά στον αδερφό της, τον χτύπησε κ’ επέθανε. Όπως ήταν γραμμένο έτσι κ’ έγινε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Όταν γεννηθή το παιδί, μόλις περάσουν τρεις ημέρες, την Τρίτη ημέρα το απόγευμα θα ρθη η μητέρα της λεχώνας και η πεθερά της και η μαμή η πρακτικιά. Και οι τρεις θα πάρουν ένα ψωμί, μέλι, μαχαίρι, βιβλία, κουτάλια και πιρούνια. Η λεχώνα θα έχη ράψει του μωρού το πουκάμισο αλλά δεν θα έχη κόψει τη λαιμουδιά. Η μαμή θα πάρη το ψωμί και η μαμά της λεχώνας θα περάση τη βελόνα που ράβει το ποκάμισο στη λαιμουδιά και θα κάψη το μέρος της λαιμουδιάς όπου είναι η βελόνα με κάρβουνο αναμμένο. Θα τραβήξουν κατόπιν με τα χέρια τη λαιμουδιά ν’ ανοίξη έστω κι αν χαλάση το πουκάμισο. Δεν βάζουν πάνω ψαλίδι. Μέτα θα ντύση η μαμή το μωρό και θα το φυλάνε όλη την νύκτα. Θα ρθούνε οι τρεις Μοίρες (τις λέγαμε Να ρα τσνί τσι= Μοίρες). Αυτές θα ευλογήσουν το μωρό. Ότι θα γράψουν, εκείνο θα γίνη στο μωρό ή παπάς ή δάσκαλος, ότι πούνε. Μια φορά άκουσε η μαμά και η αδερφή του μωρού όταν ήρθανε οι Μοίρες που έλεγαν: Η πρώτη Μοίρα είπε: «Να ζήση και να μεγαλώση μέχρι 22 ετών. Η δεύτερη Μοίρα είπε να στεφανωθή. Η τρίτη Μοίρα είπε «στο δρόμο που θα πάνε, θα πάρουν από ξένο χωριό (από το τάδε χωριό) νύφη. Θα ανταμώσουν ένα φίδι θα δαγκάση το γαμπρό και θα πεθάνη μετά τη στέψι» Η αδερφή κ’ η μάννα που άκουσαν αυτά τα εσημείωσαν και είπε η κόρη στη μάννα. «Αν πεθάνω εγώ και ζης εσύ, θα πιάσης το φίδι να το σκοτώσης να μη κτυπήση ο αδερφός μου.» Η μάννα της είπε: «Ή εσύ αποθάνης ή εγώ, θα τα ξέρουμε οι δυο μας, να προσέχωμε, να γλυτώσωμε το γιο μας». Το φίδι παρουσιάστηκε όταν ερχόντανε από την εκκλησία στεφανωμένοι. Τότες το φίδι μπήκε μέσα στο παπούτσι του γαμπρού. Η αδερφή επετάχτηκε κ έβγαλε την μπότα αμέσως. Το φίδι έμεινε μέσα. Λέει: «Δε θα το σκοτώσωμε, θα το κάψωμε το φίδι». Εβάλανε το γαμπρό μέσα στο δωμάτιο χωρίς να το μελετήσουν το πράγμα. Παίρνει τη μπότα η αδερφή και πάει να το ρίξη πάνω στα κάρβουνα. Το φίδι δεν έντεξε από την φωτιά κ’ έσκασε. Ένα κομμάτι από το φίδι πετάχτηκε από τη φωτιά στον αδερφό της, τον χτύπησε κ’ επέθανε. Όπως ήταν γραμμένο έτσι κ’ έγινε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Η λίμνη στην Άρνισσα δεν υπήρχε παλαιά. Στο μέρος της λίμνης ήσαν κεχαγιάδες (=κτηνοτρόφοι) που εκούρευαν εκεί μια μέρα τα πρόβατα. Την ώρα εκείνη έπεσε δυνατή βροχή, εγίνηκε πλημμύρα, και το νερό συνεπήρε τα μαλλιά των προβάτων και τα τράβηξε στο στόμιο κάτω και εστούμπωσε. Έτσι μαζεύτηκε το νερό κ’ εγίνηκε η λίμνη. Στη μέση της λίμνης υπάρχει δημόσιος δρόμος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Η λίμνη του Οστρόβου (της Αρνίσσης) δεν υπήρχε παλαιά. Εκεί ήταν ένας βούρκος και ένα πηγάδι που το εσκέπαζαν με μια πέτρα. Μια χανούμισα από τα κότσανα (σημ. Περαία) επήγε να πάρη νερό και το ελησμόνησε ανοικτό από το φόβο της, διότι το πηγάδι εφούσκωνε. Την άλλη μέρα είχε πλημμυρίσει και λίγο λίγο έγινε η λίμνη.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Μια φορά ο Χριστός όταν τον κυνηγούσαν οι Εβραίοι επέρασε από ένα μέρος που ήταν ένας γελαδάρης κ’ έβοσκε αγελάδες. Αυτός ήτανε ξαπλωμένος κάτω από τον ήσκιο του δένδρου. Ο Χριστός του εζήτησε να του φέρη νερό να πιή. Αυτός όπως ήταν ξαπλωμένος εσήκωσε το πόδι του και του έδειξε το μέρος που υπήρχε νερό να πάη να πιη. Πάει ο Χριστός πιο κάτω και συναντά ένα βοσκό με τα πρόβατα. Τότες η μύιγα ήταν στα πρόβατα και τα πρόβατα όπως ήταν μεσημέρι και τα επείραζε η μυίγα έτρεχαν επάνω κάτω. Λέει ο Χριστός στο βοσκό να πάη να του φέρη νερό. Ο βοσκός του απαντά. «Θα πάω αλλά πρόσεχε γιατί τα πρόβατα τα έχει πιάσει μυίγα και φεύγουν». Λέει ο Χριστός: «Μείνε ήσυχος και θα τα κοιτάξω». Ο Χριστός τότε έμπηξε το μπαστούνι του στη γη και έγινε ένας ίσκιος μεγάλος και εμαζεύτηκαν σ’ αυτόν τα πρόβατα. Η μυίγα τότε έφυγε από τα πρόβατα κ’ επήε στα βόδια. Τότε εκατάλαβε ο αγελαδάρης, ότι ήτανε ο Χριστός και του φώναζε «Έλα να πάω να σου φέρω νερό». Από τότες τα πρόβατα μαζεύονταν όλα μαζί ακόμη κι αν δεν υπάρχη δένδρο με σκιά. Τα αγελάδια έχουν την μυίγα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Ο Άγιος Σπυρίδων ήτανε αγωγιάτης. Επήγαινε με άλλον αγωγιάτη. Ο Άγιος Σπυρίδων είχε άλογα, ο σύντροφός του είχε γαϊδούρια. Επειδή του Αγίου Σπυρίδωνα ήσαν τα ζώα πιο δυνατά, ο άλλος αγωγιάτης την νύκτα έκοψε τα κεφάλια των αλόγων του. Το πρωί βλέπει ο Άγιος Σπυρίδων κομμένα τα κεφάλια των αλόγων του. Του κοβεί ο Άγ. Σπυρίδωνας τα κέφαλια των γαϊδάρων του συντρόφου του και τα βάλει στα σώματα των σφαμένων αλόγων του και τις κεφαλές των αλόγων στα σώματα των γαιδουριών, και έγιναν μουλάρια. Έτσι τ αάλογα και των δύο είχον την ίδια δύναμι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Την νύκτα περνούνε οι δαίμονες από το δρόμο με όργανα και νταούλια. Πάνε έτσι σε γάμο να πάρουνε τη νύφη.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Παλαία το χωριό δεν ήτανε στο μέρος που βρίσκεται σήμερο. Ήταν κτισμένο εκεί που είναι τώρα το Νεκροταφείο και η εκκλησούλα της Παναγίας. Το χωριό αυτό στη θέσι αύτη το λέγανε Βαρόchι. Οι κάτοικοι του Βαροchιου εσκορπίστηκαν από το μέρος αυτό εξ' αιτίας της Πανούκλας. Σε μια γριά γυναίκα επαροσιάστηκε η Παναγία και της είπε να πάη να σκάψη σε μια ωρισμένη τοποθέσια, θα βρή εκεί παράδες, για να κτίση το εκκλησάκι. 'Πειδή όμως ήτανε Τούρκοι αυτός δεν άφηναν να το κτίση το εκκλήσακι. Τότε η γριά είπε σ' ένα Τούρκο την ιστορία οτι είδε το όνειρο και οτι πρέπει να γίνει η εκκλησία. Ο Τούρκος Πασάς τότε της είπε : “Εγώ φεύγω για τη Θεσσαλονίκη. Θα λείψω τρείς μέρες. Στις τρείς αυτές μέρες που θα λείπω, αν μπορής να το τελειώσης”. Η γριά επήρε τότε πολλούς μαστόρους και σε τρείς μέρες το είχε τελειωμένο διαυτό το Εκκλησάκι της Παναγίας του νεκροταφείου μας είνια μικρό, γιατί εκτίσθηκε σε τρείς μέρες.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Αναζήτηση

Φίλτρα

Την νύκτα περνούνε οι δαίμονες από το δρόμο με όργανα και νταούλια. Πάνε έτσι σε γάμο να πάρουνε τη νύφη.