Search

Now showing items 1-10 of 18

Ο Αστακός αρματωνότανε σαράντα χρόνια να χτυπήση τ' αχταπόδι, αλλά μόλις το είδε το αχταπόδι επάζωσε από τον φόβο του ο αστακός. Έφυγε το κρέας του κι'απόμεινε μόνο το καβούκι του (=σκελετός)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Στο Λιβάδι (κάτω από το χωριό Χρυσόστομος) που έχει πολλά νερά κ’ είναι περιθαλάσσιο εβγαίνανε παλαιά Καλομοίρες. Ήσαν γυναίκες κ’ επλένανε εκεί κ’ εχορεύγανε. Λένε ότι αλλάζανε τα μωρά παιδιά οι Καλομοίρες. Ο Μουσετάκης Γεώργιος ήταν καλά στην υγεία του, μέχρι να γυρίση η μάννα του από τον κήπο το βρήκε παραμορφωμένο. Ήταν αδύνατο και είχε αφρούς στο στόμα. Επιστέψανε όλοι ότι της είχαν πάρει το δικό της οι Καλομοίρες.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο παππούς της γιαγιάς μου λεγόταν Τσαχάς, ήτανε παπάς. Αυτός έφυγε από το χωριό Μαντριά να πάη στο Άη Γιώργη, που βρίσκεται στην τοποθεσία Βάσολας να λειτουργήση. Εξέχασε να πάρη το αντίδερο (= πρόσφορο). Όταν ήρθε η ώρα που το χρειάστηκε, λέει του παιδιού που ΄χε μαζί του, να τρέξη να πάη στα Μαντριά να το φέρη. Λέει του : «Στέκομαι στην πόρτα να σε ιδώ, να σε βλέπω ώστε να γκάψης (= να περάσης) το βουνό». Όταν έγκαψε το βουνό εγύρισε ο παπάς στο ιερό και βρίσκει ένα ζεστό πρόσφορο στην αγία Τράπεζα και μέχρι να του φέρι το άλλο είχε κάμει την προσκομιδήν. Έτσι ετελείωσε η λειτουργία μς τα’ Άϊ Γιωργιού το αντίδερο. Είναι πολύ θαυματουργός

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ο παππούς του αντρός μου, ο Ηλίας Κασώτης, επήγε μεσάνυκτα με τη νύφη και την κόρη του να μολάρη το νερό από τη γιστέρνα να ποτίση. Εκεί στη γιστέρνα (=στέρνα) παρουσιαστήκανε πολλές γυναίκες με τ’ άσπρα ντυμένες κ’ εχορεύανε στο νερό κ’ ελουζόντανε κ’ επετιούντανε όξω. Οι γυναίκες που ήσαν μαζί του εκοντέψανε να πεθάνουν από το φόβο τους. Ο παππούς δεν έβλεπε τίποτε ούτε άκουε. Οι δυο γυναίκες ήσαν από πίσω του κρυμμένες από το φόβο. Όταν τελείωσε η στέρνα το νερό την έφραξε και η κόρη του και η νύφη του τον κρατούσαν από τα χέρια και οι Καλομοίρες αυτές ακλουθούσαν μέσ’ στον αγωγό του νερού κ’ ήρθανε ως το σπίτι του γυιού του. Εκεί σ’ ένα ρεματάκι κι εσηκωθήκανε στον αέρα κ’ εχαθήκανε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Τον καιρό που κυνηγούσαν οι Εβραίοι το Χριστό, επέρασε από ένα κοπάδι αίγες και εζήτηξε να κρυφτή. Οι αίγες εκόφκαν τα ράδια (=ουρές) τως άνω πάνω για να μη χώσουν τον Χριστό. Όταν είδε έτσι έφυγε κ’ επήε πιο κάτω στα πρόβατα. Τα πρόβατα μαζευτήκανε και έκρυψαν το Χριστό. Τότε ο Χριστός ευχήθηκε στα πρόβατα να είναι πάντα τα ‘ράδια τως προς τα κάτω και πονηριές να μην έχουν. Τις αίγες της καταρίστηκε να είναι πάντα τα ράδια των προς τα πάνω.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Στην αμμουδιά, στη θέσι Μεσαχτή, στο Γιαλισκάρι, έπαρχε παλαιά στοιχειό. Το βλέπανε πολλοί. Ο παππούς μου μια φορά του εστείλανε ανήμερα του Χριστού, βράδυ, στα βουτήματα του ηλίου, να πάη να πάρη ένα κομμάτι τσιρά (=δαδί) για να πάνε στο Παρουφάνι (=πυροφάνι στην ακροθαλασιά δια το ψάρεμα). Όταν έψαχε να βρή το δαδί, δεν το ‘βρισκε. Έτσι εβλαστήμα. Εν τω μεταξύ έπιασε νύχτα. Τότε του παρουσιάστηκε ένας καμπάς (κουβέρτα από τρίχα αιγών) και τον μουντέρει (=επιτίθεται). Ο παππούς μου επάλευε με τον καμπά όλη νύχτα. Τον τραβούσε προς τη θάλασσα να τον πνίξη, αλλά ήταν παλληκάρι. Τελευταία ο παππούς μου είχε κουραστή. Ο παππούς μου εκρατούσε κι ένα ραβδί κ’είχε σταυρό απάνω, και του το πήρε ο καμπάς και του το πέταξε μακρυά. Ύστερα τον πήρε τον παππού μου ο ύπνος και στον ύπνο του φάνηκε ότι ήρθε ένας Νικόλας και του κούντησε την πλάτη και του λέει ‘’σήκω πάνω’’. Έμεινε πολύν καιρόν, έξε μήνες, άρρωστος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Χριστόψαρο το λέμε Χριστόψαρο, διότι έχει στη μέση του δύο ματρες μπαλάδες (στίγματα) που του γενήκανε,διότι απ'εκεί το είχε πιάσει : Χριστός.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Στο χωριό Μαντριά λένε ότι ένας παπάς είδε ζωντανό τον Άγιο Γεώργιο. Και του είπε ο Άγιος να μην το πής πως με είδες αν δεν περάσουν τρία χρόνια. Πάνω στα τρία ο παπάς απέθανε και την ώρα που θα πέθαινε όπου τελείωναν πια και τα τρία χρόνια το είπε

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Η φώκια. Ήτανε πρώτα άνθρωπος,γυναίκα,και της καταράστηκε η μάννα της να πάη στο πέλαγος.Την ελέγανε Ειρήνη και της καταράται ''Ειρήνη φώκια να γενής το πέλαγος να πιάσης και όταν βλέπης άνθρωπο σα σκύλλα να λυσάξης και τα σγουρά σου τα μαλλιά οι πέτρες να τα φάνε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Στο μαύρο του φεγγαριού είναι μια γριά και κρατά μια μεγάλη κοφίνα κ' όποια παιδιά κάνουν αταξίες και δεν ακούτε τις μάννες των τ' αρπάζει η γριά και τα βάζει μέσα στην κοφίνα. Όταν γεμίση η κοφίνα από παιδιά τα ρίχνει εκεί στη φωτιά και βάζει άλλα παιδιά στην κοφίνα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Search

Filters

Χριστόψαρο το λέμε Χριστόψαρο, διότι έχει στη μέση του δύο ματρες μπαλάδες (στίγματα) που του γενήκανε,διότι απ'εκεί το είχε πιάσει : Χριστός.