Search

Now showing items 1-3 of 3

Εντός της δασώδους περιοχής είς τους πρόποδας της Μαδαρής, μεταξύ των χωρίων με το όνομα ‘’αερικοί λάκκοι’’, η οποία έχει μήκος δέκα μίλια. Τούτο συνεπέραναν εκ του ότι κάποτε, λέγουν, έβαλαν μιαν αίγα εκ της εισόδου του και αυτή εβγήκε εις έν χωρίον απέχον δέκα μίλια περίπου εκ της αρχής του σπηλαίου τούτου. Ο λόγος δια τον οποίον είναι τόσον γνωστόν το σπήλαιον είναι ο εξής : Πιστεύεται ότι εντός αυτού ευρίσκονται όλα τα αντικείμενα της εκκλησίας του Αγ.Επιφανίου π.χ. εικόνες ολόχρυσαι της Παναγίας και του Αγ. Γεωργίου, σταυροί και εξαπτέρυγα, ιερά άμφια κ.λ.π. Επίσης δε και πλούτος πολύς, αρκετός να τρέφεται, ολόκληρος η Κύπρος, εφ’ όσον υπάρχει ζωή επ’αυτής. Αυτά όλα, λέγουν, ότι τα έβαλαν εκεί μέσα οι Ενετοί, όταν οι Τούρκοι κατέλαβον την Κύπρον, με σκοπόν να τα προφυλάξουν από την καταστροφήν, την οποίαν θα επέφερον οι βάρβαροι. Αυτά μπορεί να είναι αληθή, διότι εις μικράν απόστασιν εκ του σπηλαίου ευρεθησαντά ερείπια μιας εκκλησίας, η δε περιοχή ονομάζεται ‘’Άγιος Επιφάνιος’’. Οι θησαυροί όμως μένουν πάντοτε κρυμμένοι, διότι,κατά την παράδοσιν, υπάρχει κάποιος φύλακας που απαγορεύει την είσοδον είς το μέρος όπου κρύβονται τα ιερά αντικείμενα και φονεύει κάθε ένα ο οποίος θα προσπαθήση να αφαιρέση αυτά εκ του σπηλαίου. Ότι κάτι υπάρχει μέσα στο σπήλαιον, δεν υπάρχει αμφιβολία,διότι κάποιος χωρικός από τον Πολύστυπον με μερικούς συντρόφους του, έχοντας αρκετόν σχοινί μαζί των κατώρθωσαν να εισέλθουν αρκετά βαθιά, εύρον δε επί των τοίχων διάφορα κρανία, δαχτυλίδια,πίπες κ.λ.π Επειδή όμως δεν υπήρχεν αρκετός αέρας και είς πολλά σημεία έπεσαν χώματα, δεν ηδυνήθησαν της παραδόσεως διατηρούνται εις αυτό. Και εγώ ο ίδιος το επεσκέφθηκα, όταν ήμουν μικρός, και μη δυνάμενος να εισέλθω, αρκέσθηκα να ρίξω μερικές πέτρες, ο δε αντίλαλος ο οποίος ηκούετο ωμοίαζε προς τον αντίλαλον της καμπάνας. (Σημ. Μαδαρής= Κύπρου)

Γεωργίου, Ανδρέας (1957)

Προ αιώνος περίπου εις τα χωριά της Πιτσιλλιάς ξέσπασε μια καταστρεπτικωτάτη ασθένειαν, η πανώλης. Λόγω του ότι ο κόσμος εκείνους τους χρόνους ήτο μάλλον αγράμματος και πολύ προληπτικός, επίστευσε δι’ αυτήν διαφόρους προλήψεις, όπως αυτήν που μου είπεν η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Μια καλή ημέρα, που το χιόνι σκέπαζε τα πάντα, την ηρώτησα τι ήτο αυτή η πανώλης που κατέστρεψε ολοκληρωτικά δύο χωριά της Πιτσιλλιάς. Αυτή δε χωρίς δευτέραν ερώτησιν ήρχισε να μου λέη: «Παιδί μου, αυτή ήτο μια κακή γυναίκα, η οποία γύριζεν όλην την νύκτα έξω από τα σπίτια με ένα καλάθι στο χέρι. Σε κάθε σπίτι εστέκετο και φώναζε ένα πρόσωπο, και αν μεν της απεκρίνετο «όρισε», έφευγε και δεν του έκανε τίποτε, αν όμως της απεκρίνετο διαφορετικά π.χ. «τι θέλεις, ποια είσαι;» κλπ. του έλεγε «πηγαίνω και έλα πίσω μου». Την άλλη μέρα το πρόσωπο αυτό δεν ευρίσκετο εις την ζωήν. Δεν κατώρθωναν να απαντούν πάντοτε «όρισε», όταν εσυνήθισαν οι κάτοικοι, διότι αυτή ήλλασε την φωνήν της, και όταν εφώναζε, ενόμιζε κανείς ότι ήτο κάποιος πολύ γνωστός και δεν έλεγαν το «όρισε». Έτσι συνεχώς απέθνησκαν οι άνθρωποι και δύο χωριά, οι Άγιοι Ανάργυροι και το Αληθινού, κατεστράφησαν. Όταν δε επροχώρησεν προς το διπλανόν χωρίον, τα Λιβάδια συνέβη κάτι το απροσδόκητον δία την πανώλην. Η πολιούχος αγία του χωρίου, η Αγία Παρασκευή, εξήλθεν εκ του χωρίου και ημπόδισε την πανώλην να εισέλθη στο χωριό. έτσι κανείς δεν απέθανε εκ του χωριού αυτού. Επτά δε νεάνιδες εκ του χωριού σε μιαν νύκτα έκλωσαν μαλλί στ’ αδράχτια των, το ύφαναν και έκαμαν «ποδιάν», την οποίαν εδώρισαν εις την Αγίαν, η οποία ποδιά εσώζετο μέχρι προ πέντε η έξη ετών». Τέτοια λοιπόν ήτο η ιδέα των χωρικών περί της επιδημίας της πανώλους.

Γεωργίου, Ανδρέας (1957)

Εάν παρατηρήση κανείς στο οπίσθιον πόδι της καμήλου κοντά στον μηρόν της, θα δη κάποιο σημάδι ομοιάζον προς αποκοπέν πόδι. Γι’ αυτό λοιπόν υπάρχει η ακόλουθος παραδόσις. Λέγουν ότι την κάμηλον την έκαμε ο σατανάς και της έβαλε πέντε πόδια. Όταν την τελείωσε, της είπε να σηκωθή απάνω. Αυτή όμως δεν εσηκώθη. Τότε ο Σατανάς επήγε στον Θεόν και του ζήτησε να σηκώση την κάμηλον. Ο δε Θεός του είπε να πάη να της κόψη το πέμτο πόδι και να της πη «είπεν ο Θεός να σηκωθής». Αυτός όμως όταν επέστρεψεν, δεν είπεν όπως του παρήγγειλεν ο Θεός, αλλά είπεν «είπα εγώ ο Θεός να σηκωθής». Αλλά αυτή δεν εκουνήθηκε. Δια δευτέραν φοράν έγινε το ίδιον. Στην τρίτην φοράν όμως ο Σατανάς θυμωμένος είπεν ό,τι του είπεν ακριβώς ο Θεός. Αμέσως εκόπη το πόδι της καμήλου και αυτή, αφού εσηκώθη, ήρχισε να τρέχη τον δαίμονα να τον σκοτώση. Ενώ όμως έτρεχον και παρ’ ολίγον να τον έφτανεν, εβλάστησε ένας στάχυς εμπρός της. Η κάμηλος έσκυψε να τον φάγη και έτσι έφυγεν ο Σατανάς και εγλύτωσεν. Φέρει δε έκτοτε το σημάδι από όπου εκόπη το πόδι της. Χαρακτηριστικόν του ζώου αυτού είναι το μεγάλο μίσος, το οποίον τρέφει εναντίον του κυρίου της. Όταν θυμωθή, πρέπει να της κτυπήσουν, έως ότου «κλάψη» για να φύγη ο θυμός της.

Γεωργίου, Ανδρέας (1957)