Αναζήτηση
Αποτελέσματα 11-20 από 257
Το νερόν τη μικρού και ο λόγος τη τρανού
(1939)
Ο μικρός έχει δικαιώμα να πιεί πρώτος νερό, να είναι και υποχρεωμένος να υπακούει στους μεγάλους αντιστοιχία δικαιώματος και καθήκοντος...
Η νύφη καλκεύ' τ' άλογον και, “γιά -χουσμέτ!” λέει
(1939)
Η νύφη καβαλάει τ' άλογο και λέει “βοήθα, μοίρα μου!”, Παραπλήσιο με το “Μεταξύ χειλέων και κύλικος παλλά πέλει”...
Ποι καίεται σο γάλαν, φυσά και το ταν
(1939)
Ερμηνεία: Όποιος καίγεται με το γάλα φυσά και το ξυνόγαλο...
Όμοιο με το: Όποιος καίγεται στο κουρκούτι, φυσά και τη γιαούρτη...
Όμοιο με το: Όποιος καίγεται στο κουρκούτι, φυσά και τη γιαούρτη...
Ντο εν η μυία, να έν' και τ' ιντέρ'ν-ατ'ς
(1939)
Τι είν' η μυίγα, να είναι και το έντερό της...
Ανάλογο με το: Τι είν' ο κάββουρας τ' είναι και το ζουμί του...
Ανάλογο με το: Τι είν' ο κάββουρας τ' είναι και το ζουμί του...
Ζαρωτά κάθ' κα καί ορθά κρίσον
(1939)
Στραβά κάτσε μα ορθά κρίνε. Κρίνε δίκαια, όσο κι' αν αυτό νάναι αντίθετο με τα συμφέροντά σου, ή να λυπήσει και να ζημιώσει συγγενείς και φίλους σου...
Γέννα με, κι αν κι ομάζω σε, πάτ' κα και φούρξο με
(1939)
Ερμηνεία: Γέννησέ με, κι αν δε σου μοιάσω, βάλε με χάμω και πνίξε με...
Ανάλογο με το: Κατά τον Μαστρογιάννη και τα κοπέλια του...
Ανάλογο με το: Κατά τον Μαστρογιάννη και τα κοπέλια του...
Μη στράφ'ς και μη βροντάς
(1939)
Ανάλογο με το:Μη στάξει και μη βρέξει. Για καλή περιποίηση και προφύλαξη γενικά κανενός πολυχαϊδεμένου – κυρίως παιδιού...
Μωρόν ας έχομε και κώλον μ΄ έχ΄
(1939)
Μωρό ας έχουμε, μα να μη λερώνει. Ανάλογο με το : Θέλει και την πήττα γερή και το σκύλο χορτάτο...
Ας είχα τον άντρα μου κι ας ήμουν και στα πατρικά μου
(1939)
Ειρωνικά για τις γυναίκες κυρίως, που τα θέλουν όλα δικά τους και γυρεύουν ολοένα πλεονεκτήματα και δικαιώματα, χωρίς καμμιάν υποχρέωση...
Η παρά εν΄ασημένον και θέλ΄μαλαματένα χέρα
(1939)
Ερμηνεία: Το χρήμα είν' ασημένιο, και χρειάζεται μαλαματένια χέρια...
Το λέγαν για να εξάρουν το πνεύμα της οικονομίας και της ικανότητας, χωρίς τις οποίες τα πλούτη γρήγορα εξανεμίζονται...
Το λέγαν για να εξάρουν το πνεύμα της οικονομίας και της ικανότητας, χωρίς τις οποίες τα πλούτη γρήγορα εξανεμίζονται...