Αναζήτηση
Αποτελέσματα 61-70 από 92
Του μήλου θα πέσ' κάτ' απ' τη μ'λιά
(1927)
Τα προτερήματα α έκαστος έχει, τα έχει εκ της κληρονομικότητος και η αγωγή ουδεμίαν επίδραση έχει...
Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι
(1927)
Πολλές φορές οι αρχηγοί είναι οι ακολαστότεροι άνθρωποι η δε ακολασία λόγω της μιμήσεως μεταδίδεται και εις τους υφισταμένους...
Πως πάν οι στραβοί στον Άδη; Σαν τους ραφτιάδες στην κάδη
(1927)
Όταν ο είσ ακολουθεί τον κατήφορον που πήρε ο άλλος.Γιατί οι ραφτιάδες κάποια πάγαναν στην κάδη να βγάλουν κάποιον που έπεσε μέσα. Ένας ένας που πήγαινε να βγάλη τον άλλον έπεφτε μέσα και πνιγόταν στο μούστο...
Το 'σκασε
(1927)
Έφυγε...
Υπονοείται η λέξις άλογον. Τόσο ταχέως δηλαδή έφυγε μετά του αλόγου, ου επέβαινεν, ώστε εις της συντονου πορείας το σκασε, πολλαχού δε και: το φούδκωσε...
Υπονοείται η λέξις άλογον. Τόσο ταχέως δηλαδή έφυγε μετά του αλόγου, ου επέβαινεν, ώστε εις της συντονου πορείας το σκασε, πολλαχού δε και: το φούδκωσε...
Νιτσός κι νισσός του ίδιου είναι
(1927)
Ερμηνεία: Τι Γιάννης τι Γιαννάκης...
Αμπρακιά όπους κάποιος γερο Χουσιάδας κάποτε λέοντας τον κισσό, τον είπε νιτσό κι όχι νισσό που τον λένε δω πέρα. Γέλασαν όσοι τον άκουσαν, αλλ' αυτός τους αποστόμωσε ειπόντας: Τι νιτσός, τι νισσός. Το ίδιο είναι. Έμεινε από τότε μύθος και...
Αμπρακιά όπους κάποιος γερο Χουσιάδας κάποτε λέοντας τον κισσό, τον είπε νιτσό κι όχι νισσό που τον λένε δω πέρα. Γέλασαν όσοι τον άκουσαν, αλλ' αυτός τους αποστόμωσε ειπόντας: Τι νιτσός, τι νισσός. Το ίδιο είναι. Έμεινε από τότε μύθος και...
Τα πήρε πλυμένα κι' άπλυτα
(1927)
Ερμηνεία: Επί του βιαίως φεύγοντος από την εικόνα των γυναικών, αίτινες πλύνουσαι εις τον ποταμόν συλλέγουσιν αιφνιδίως όλα τα ρούχα (λόγω βροχής ή σοβαρού γεγονότος) και επιστρέφουσιν εις το χωριόν...
Ο νηστικός κουραμάνα νειρεύεται κι ο ξιπόλυτος παλιοτσάρουχα
(1927)
Ερμηνεία: Ότι τις αλγεί εκείσε και τον νουν έχει...
Ακόμη κ' ελέπνε τον κλέφτην κι ατού είσαι
(1927)
Ακόμη δεν είδον τον κλέπτην και φεύγουν ταχέως...
Ατού είσαι, από την ερώτησιν αυτού είσαι ακόμη;...
Ατού είσαι, από την ερώτησιν αυτού είσαι ακόμη;...
Σα Ζελιστινό χάλκωμα
(1927)
Οι Ζελιστινοί κατεργάζοντο τον χαλκόν. Τον έφερναν και τον πωλούσαν στα γύρω χωριά. Τα ζώα τους παραφορτωμένα δεν περπατούσαν γρήγορα. Από δω η παροιμία. Λέγεται για τους βραδυπορούντες....
Αυτ' νού τ' λείπ' μάννα, δέν τ' λείπ' λαγκιόλ'
(1927)
λείπει πολύ μυαλό γιά να λογικεύεται, καί όχι λίγο...