Αναζήτηση
Αποτελέσματα 211-220 από 545
Όσο να στολίσ'ν την νύφη βγαίν'ν τα μάτια του γαμπρού
(1953)
Τότε μια εργασία καθίσταται επωφελής, όταν εκτελεσθή και αποπερατωθή εγκαίρως άνευ δηλ. χρονοτριβής και αργοπορίας, και μάλιστα όταν έχη κακά επακόλουθα...
Τώρα σ' εύρα, παπά, τώρα κοινώνησέ με
(1953)
Όλα προάγονται και ευοδούνται εις τον κατάλληλον καιρόν με την φρόνησιν και με την σειράν, αρκεί να μη αδιαφορώμεν. Αι βεβιασμέναι ενέργειαι και αι άκαιροι κινήσεις ουδόλως ωφελούν...
Του συνδέκνου μου ο σκύλος συνδεκνός μου 'ναι κι' εκείνος.
(1953)
Βλ. και αμορόζος...
Δηλ. των ανθρώπων που αγαπάμε, μας είναι αγαπητά και τα ζώα. Λέγεται και για τους συγγενείς και τους φίλους αγαπητών μας προσώπων....
Δηλ. των ανθρώπων που αγαπάμε, μας είναι αγαπητά και τα ζώα. Λέγεται και για τους συγγενείς και τους φίλους αγαπητών μας προσώπων....
Κιοτής πραματευτής ούτε χάν' ούτε κερδίζ'
(1953)
Η δειλία και η υπερβολική συντηρητικότης δεν είναι προτέρημα των εμπόρων, οίτινες δια να πλουτήσουν πρέπει να έχουν δόσιν τόλμης και αποφασιστικότητος...
Άλλο είν' το κάτσε – κάτσε κι' άλλο το μανικοτράβα
(1953)
Ερμηνεία: Αι φιλοφρονήσεις και αι φιλικαί διαθέσεις προς ένα τον οποίον επιθυμούμεν τάχα να φιλοξενήσωμεν και περιποιηθώμεν είναι πολλάκις προσποιηταί...
Ο κρύγιος πάει κι έκατσε κοντά στομ παγωμένο
(1953)
Ο όμοιος πηγαίνει πάντοτε στον όμοιο...
Λέγεται όταν τις έχων ανάγκην βοηθείας καταφεύγει και ζητεί τοιαύτην από άλλον ευρισκόμενον εις την ιδίαν ή και εις χειροτέραν κατάστασιν...
Λέγεται όταν τις έχων ανάγκην βοηθείας καταφεύγει και ζητεί τοιαύτην από άλλον ευρισκόμενον εις την ιδίαν ή και εις χειροτέραν κατάστασιν...
Στου κουφού τη μπόρτα όσο θέλεις βρόντα
(1953)
Ματαίως προσπαθούμεν να συμβουλεύσωμεν τινα τελείως αδιόρθωτον και ανεπίδεκτον νουθεσιών και συμβουλών...
Όχι όπως ήξερες νύφη, μόν' όπως ηύρες
(1953)
Ο άνθρωπος όταν ευρεθή προ νέου περιβάλλοντος πρέπει να αλλάζη τρόπους και συμπεριφοράν και να προσαρμόζεται με τας νέας κοινωνικάς απαιτήσεις...
Πάει ο καιρός πόδεναν τα σλιά με τα λουκάν΄κα
(1953)
Ερμηνεία: Στην έλλειψη και στην ακρίβεια λέγουν αυτήν την παροιμίαν, ενθυμούμενοι μιά παλιότερη ζωή που όλα ήσαν άφθονα και φθηνά...
Ας με λένε Βοϊβοντίνα κι' ας πεθαίν' από τημ πείνα
(1953)
Οι τιμητικοί τίτλοι και τα εγκώμια δεν ωφελούν τον πτωχαλάζονα άνθρωπον, τον μη έχοντα και αυτόν τον επιούσιον άρτον...