Αναζήτηση
Αποτελέσματα 151-160 από 273
Του σκλί τπόχ' τν πουδόλσσα έχ' κι ν' αναπαψη
(1926)
Ο έχων πολλάς φροντίδας και ενοχλήσεις έχει και τας σχετικάς απολαύσεις...
Εσύ γαμπρός κι εγώ με τη νύφη!
(1926)
Επί των επιβαρυνομένων με υποχρεώσεις και καθήκοντα, ενώ άλλοι νέμονται τα εκ της καταστάσεως ταύτης δικαιώματα και τας απολαυάς...
Μιά στ' αξί, μιά στ' αμόνι
(1926)
Αξί = στόχος. Δηλαδή: μιά σφυριά καταφέρει ο σιδηρουργός εις τό σιδηρούν εργαλείον όπερ είναι ερυθρόν καί μαλακόν καί μιά επί τού άκμονος. Λέγεται επί ανθρώπων οίτινες οτέ μέν υπερασπίζονται τόν ένα εκ τών δύο εριγόντων, οτέ δέ τόν έτερον. Ή...
Του βαρνάκ' τα νερά, παραδείσια κι αχυρά
(1926)
Άμα σμίγουν τα δυο ποτάμια, του Μοναστηρακιού και τ' Αχυρά, καν' νι ένα μιγάλου πουταμ. Μια μέρα έκαμινα πιράσ' μιας μάγισσας του πιδί κι πνίγικι. Τότε το καταράστηκε το ποτάμι κι είπη, τα παραπάνου – Δηλ. Τα νερά του Β. Να πάνε στα παρ και στ' Αχ....
Η γιρουκουτσούρα δεν ίσιασι τον θκό τς του κιφάλ' περίμενε να σιάξ' τον θκό σ!
(1926)
Άμα κανένας στον Αβαρίκο και Δερνήκιστα μεθύση τ' λεν' έτσι. Το κλήμα που είναι πάντα στραβό δίνει το κρασί κι αυτό στραβώνει το δικό σου κεφάλι. Όταν μεθάη κανείς και δεν ξέρει τι κάνει...
Εγέλασε το μέτρο
(1926)
Ερμηνεία: Επί της μετρήσεως υγρών...
Όταν βάνουμε μπόλικο εις το μέτρο και τσακίζει...
Δηλαδή αρχίζει να χύνεται έξω, τοτε γελάει το μέτρο όπως και η συνείδηση του μετρούντος...
Όταν βάνουμε μπόλικο εις το μέτρο και τσακίζει...
Δηλαδή αρχίζει να χύνεται έξω, τοτε γελάει το μέτρο όπως και η συνείδηση του μετρούντος...
Τα σκυλάκια με βαστούνε
(1926)
Όταν κουραστή κανείς από δρόμο και πονούνε τα πόδια του και δεν μπορεί να περπατή, λέμε πως τον βαστούνε τα σκυλάκια...
Αυτό είνι λύσι μ' απού δω κι δέσι μ' απού κει
(1926)
Όταν τις ευρίσκεται εν εξαρτήσει και δουλεία και μόνον κύριον αλλάσσει...
Πλατειά καρδιά φυτεύει αμπέλι κ' η στενή το ξεριζόνει
(1926)
Περί του ότι δεόν να ώμεν υπομονητικοί και εύθυμοι, καθόσον η θλίψις και η στεναχωρία αποβαίνουσιν ολέθριαι εις ημάς αυτούς...
Με το χωριό μη πιάνεσαι, μηδέ με το Βακούφι, Τι του χωριού είν' αδικιά, του βακουφιού είνε κρίμα
(1926)
Διά του παροιμιακού τούτου τετραστίχου παρέχεται συμβουλή προς αποφυγήν δικαστικών διενέξεων και διαφορών με Κοινότητας, με Ναούς και Μονάς, ένεκα προσωπικών συμφεροντολογικών αιτίων, οίαι αι κτηματικαί και λοιπαί τοιαύται, διότι οι τοιούτοι...