Αναζήτηση
Αποτελέσματα 81-90 από 1210
Όξω νους και πέρα βρέχει
(1963)
Λέγονται για τον αμέριμνο, τον αδιάφορο...
Π. χ. “Μιλώ του και δε μου στρέφ' απόκριση. Όξω νους και πέρα βρέχει” ή “Ευτό δε dονε κόφτει 'ια τίοτα. Κάνει όξω νου 'ια όλα”...
Π. χ. “Μιλώ του και δε μου στρέφ' απόκριση. Όξω νους και πέρα βρέχει” ή “Ευτό δε dονε κόφτει 'ια τίοτα. Κάνει όξω νου 'ια όλα”...
Η ούλα κάστρα πολεμά και χώρες διαομίζει
(1930)
Λέγεται για το φαϊ. Δηλαδή όλα για το πλούτος, για το φαϊ γίνονται και οι πόλεμοι και οι καταστροφές....
Σαν πεινώ και δε νυστάζω όσο θέλεις σκέπαζέ μου
(1928)
Όσο και να με σκεπάζεις δεν θα κοιμηθώ αφού πεινώ και δε νυστάζω...
Που δε bαινα το σπίτι dου, πέφτει και το bλακώνει
(1963)
Λέγεται και όταν επαινή κανείς κάτι δικό του και όταν το κατηγορεί...
Bλακώνει = Α. Κ....
Bλακώνει = Α. Κ....
Καλοέροι και παπάδες όλοι παίζουνε τσ' αμάδες
(1963)
Εδόθη και ως δελτίον ποικίλης ύλης...
Λέγεται όταν υπάρχη γενικό ρέυμα μιμήσεως...
Αμάδες = παιχνίδι, που παίζουν τα παιδιά και οι νέοι με στρογγυλές επίπεδες πέτρες...
Λέγεται όταν υπάρχη γενικό ρέυμα μιμήσεως...
Αμάδες = παιχνίδι, που παίζουν τα παιδιά και οι νέοι με στρογγυλές επίπεδες πέτρες...
Κάνεις το καλό και κολάζεσαι
(1963)
Ερμηνεία: Όταν απ' αφορμής ενός καλού, που κάνεις σε κάποιον και δε μένει ευχαριστημένος, αισθάνεσαι δυσανασχέτηση και μετανοής για το καλό, που έκαμες...
Ριζικό μου δος και στη gοπρϊά με ρίξε
(1934)
Όταν έχης τύχην όπου κι αν υπάγης και ό,τι και αν συμβή θα αναδειχθής...
Με το μόδι bαίνει και με τη dρίχα βγαίνει
(1963)
Λέγεται για την αρρώστια, ότι δηλαδή έρχεται ορμητική και βαρειά και φεύγει ύστερα σιγά – σιγά...
Μόδι = μέτρο χωρητικότητος...
Μόδι = μέτρο χωρητικότητος...
Η μεγάλη φουρτούνα φέρνει πάdα και μεγάλη bονάτσα
(1963)
Λέγεται κυριολεκτικώς, αλλά και μεταφορικώς...
Δηλαδή η φιλία, η αγάπη, η ειρήνη καταλήγουν πάντοτε σε έχθρα, σε μίσος, σε πόλεμο, σε γκρίνια και αντιθέτως...
Δηλαδή η φιλία, η αγάπη, η ειρήνη καταλήγουν πάντοτε σε έχθρα, σε μίσος, σε πόλεμο, σε γκρίνια και αντιθέτως...
Κόσμος χαλά και κόσμος γίνεται
(1963)
Δηλαδή δεν πρέπει να απελπίζεται ο άνθρωπος, γιατί υπάρχει πάντοτε η ελπίδα ενός απροόπτου...
Π. χ. “- Ώχου! Δεν έχομε ζυμωτό να ζυμώσωμε dο Σάββατο! - Και το σκέβγεσ' από τώρα; Ως το Σαββάτο κόσμος χαλά και κόσμος γίνεται”...
Π. χ. “- Ώχου! Δεν έχομε ζυμωτό να ζυμώσωμε dο Σάββατο! - Και το σκέβγεσ' από τώρα; Ως το Σαββάτο κόσμος χαλά και κόσμος γίνεται”...