Αναζήτηση
Αποτελέσματα 411-420 από 616
Κωφόν καμπάναν κι α χτυπάς, τσανόν κι α διαρμενεύεις, και μεθυσμένον κι αν κερνάς, αέραν κουπανίεις
(1940)
Του κουφού αν κτυπάς καμπάνα, και τον ρελό αν ορμηνεύεις, κι αν κερνάς και μεθυσμένον (άνθρωπο), αέρα κοπανάς. Είναι ματαιοπονία να προσπαθούμε να διορθώνουμε ότι οπωσδήποτε δε διορθώνεται...
Όλο το Μάρτη φύλαγε και τ' Απρίλη τες δέκα ακόμη κα τες δέκ' οχτώ πέρδικα ψόφησε τ' αυγό
(1901)
Ερμηνεία: Επειδή ο καιρός μέχρι τοδ' Απριλίου υπερμεσούντος είναι ευμετάβλητος και το ψύχος δύναται να επιφέρη τον θάνατον και αυταίς τους πέρδιξιν επωαζούσαις δέου να προφυλαιτώμεθα...
Σαν πατήσης τα είκοσι και δεν τα δης τα γένεια σαν τη λλά μου θα γενής κι αλλοίμονο σε σένα
(1930)
Στην Κρήτη το παιδί σαν γίνη είκοσι χρονών, με καρδιοχτύπει κοιτάζει να ιδή τα πρώτο χνούδωμα του μουστακιού του, γιατί φοβάται μήπως γίνη σπανός. Υπερήφανο λοιπόν στρίβη και ξαναστρίβη τις πρώτες τρίχες που θα φυτρώσουν στ' απάνω χείλος του...
Η κόττα πίνει το νερό και κυττάει το Θεό
(1936)
Είναι παροιμία χριστιανική. Την λέγουν στους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι εργάζονται όχι με ηθικά μέσα αλλά εκμεταλλευτικά, αντιχριστιανικά και οι αδικούμενοι φέρουν παράδειγμα την “κόττα”, η οποία πίνει νερό και δι' υψώσεως της κεφαλής ευχαριστεί...
Η Βαρβάρα βαρβαρίζει και ο Σάββας σαβανώνει κι' ο Νικόλας περαχώνει
(1934)
Η σημασία των λέξεων αυτών, αι οποίαι βεβιασμένως ετέθησαν χάριν παρηχήσεως είναι περίπου ότι από της 4ης μέχρι της 6ης Δεκεμβρίου επικρατεί ψύχος δριμύ και πίπτει άφθονος χιών. Και η επομένη παροιμία εκφράζει εικονικώς ότι κατά την εορτήν του Αγίου...
Σκλάβα με θωρείς και παρθενιά γυρεύεις;
(1923)
Η λέξις ενταύθα την εξ αιχμαλωσίας η αγοράς δούλην τουρκικης οικογένειας, Η τελευταία συναπτει μετά της φιληδονίας και την ύβριν του τουρκου προσ τον ίδιον οίκον, του οποίου το υπηρετικόν προσωπικόν δεν δύναται να εργάζεται εν αυτώ με ασφάλειαν της...
Όλο το Μάρτη φύλαγε και τ' Απρίλη ως τες δώδεκα ακόμη κα τες δέκ' οχτώ πέρδικα ψόφησε τ' αυγό
(1901)
Ερμηνεία: Επειδή ο καιρός μέχρι τοδ' Απριλίου υπερμεσούντος είναι ευμετάβλητος και το ψύχος δύναται να επιφέρη τον θάνατον και αυταίς τους πέρδιξιν επωαζούσαις δέου να προφυλαιτώμεθα...
(Δεν) τομ πάνει το καλέμ του
(1903)
Ερμηνεία: Είναι αμάρμοστον εις την κοινωνικήν θέσιν και το γένος του λέγεται δε και επό απόρων και ευπόρων...
Άφς τον κι' ας παν
(1903)
Ερμηνεία: Φράση επιτακτική ΄πίδε το μείζον και το έλασσον κατά την περίστασην λ.χ. “αυτός από γράμματα άφς τον κι' ας πάν” δηλοί και τον πολυμαθέστατον και τον αμαθέστατον...
Πουλειέται η γκαμήλα για ένα άσπρο
(1903)
Πολλάκις προηγείται το (είναι καιρός ου) και ακολουθεί το (και δεν τημ παίρνει κανένας)...
Λέγεται δε επί μεγάλης ευθηνείας και αναπαραδιάς...
Λέγεται δε επί μεγάλης ευθηνείας και αναπαραδιάς...